Η παραμορφωμένη οικογένεια, από τις αιμομιξίες, που βασίλεψε στην Ευρώπη

Γρηγόρης Κεντητός

Ήταν η πιο ισχυρή δυναστεία της Ευρώπης. Κυβέρνησαν για αιώνες, με αυτοκρατορικά σκήπτρα, παλάτια, στρατούς και τίτλους. Κι όμως, η οικογένεια των Αψβούργων έκρυβε ένα εσωτερικό μυστικό που την κατέτρωγε από μέσα: γενιές επί γενεών αιμομιξίας.

Ο Κάρολος Β’ της Ισπανίας ήταν το απόλυτο αποκορύφωμα. Αδύναμος, ασθενικός, σχεδόν ακατανόητος στον λόγο, με γνάθο που δεν έκλεινε και σάλιο που έτρεχε μόνιμα από το στόμα. Τον φώναζαν

«ο Μαγεμένος». Δεν μπορούσε να μασήσει ούτε να περπατήσει καλά. Και όμως, ήταν ο βασιλιάς της Ισπανίας.

Οι ζωγράφοι τον απαθανάτισαν με περούκες και στολισμούς. Στην πραγματικότητα, μέχρι τα τριάντα του ήταν φαλακρός. Ο Γάλλος πρεσβευτής που γνώρισε την πρώτη του σύζυγο έγραψε: «Είναι τόσο άσχημος, ώστε προκαλεί φόβο. Κι είναι φανερά άρρωστος».

Προσπαθούσαν απεγνωσμένα να αποκτήσει διάδοχο. Η πρώτη γυναίκα του υποβλήθηκε σε επώδυνα πειράματα γονιμότητας. Δεν ήταν εκείνη το πρόβλημα. Ο Κάρολος, όπως έδειξε η νεκροτομή, είχε “καρδιά σαν πιπέρι, πνεύμονες κατεστραμμένους, έντερα σε σήψη, μόνο έναν όρχι μαύρο σαν κάρβουνο και κεφάλι γεμάτο νερό.”

Κι όμως, αυτή η οικογένεια κυβέρνησε για αιώνες. Ο Φερδινάνδος Α’ της Αυστρίας υπέφερε από είκοσι επιληπτικές κρίσεις τη μέρα. Όταν παντρεύτηκε, προσπάθησε να εκπληρώσει τα βασιλικά του καθήκοντα. Στην πρώτη συνεύρεση έπαθε πέντε κρίσεις. Δεν τα κατάφερε ποτέ. Αποσύρθηκε ήρεμα το 1848, με την κραυγή: «Είμαι Αυτοκράτορας! Θέλω φράουλες!». Ήταν Δεκέμβριος.

Οι Αψβούργοι παντρεύονταν μεταξύ τους. Πρώτα ξαδέρφια, θείοι, ανίψια, διπλά ξαδέρφια, μέχρι που το γενεαλογικό δέντρο έγινε κύκλος. Η κάτω γνάθος μεγάλωνε τόσο πολύ ώστε δεν μπορούσαν να δαγκώσουν. Τα μάτια στραβώνονταν. Τα σώματα εξασθενούσαν. Και το μυαλό; Χαμηλή λειτουργικότητα, ψύχωση, παραλήρημα.

 

Παρόλα αυτά, ο θρόνος ήταν θρόνος. Ο λαός έσκυβε. Ο Παπισμός ευλογούσε. Και κανείς δεν τολμούσε να ψιθυρίσει την απλή αλήθεια: η αιμομιξία τους κατέστρεφε. Κυβερνούσαν βασίλεια και αυτοκρατορίες, ενώ μέσα τους γεννιόταν σταδιακά η παρακμή. Μέχρι που ήρθε ο Κάρολος Β’. Και όλα τέλειωσαν με ένα πιπέρι αντί για καρδιά.

πηγή

Από το romioitispolis