Ένας Βρετανός επιστήμονας ισχυρίζεται ότι η ίδια η βαρύτητα αποτελεί ένδειξη πως ζούμε σε μία προσομοίωση. Μπορεί, τελικά, το σενάριο της ταινίας «The Matrix» να μην απέχει και τόσο από την πραγματικότητα;
Ο δρ Μέλβιν Βόπσον, αναπληρωτής καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ στη Βρετανία, υποστηρίζει σε νέα του μελέτη ότι, το σύμπαν ενδέχεται να είναι ένας υπερυπολογιστής, ενώ η βαρύτητα είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του να διατηρεί τα δεδομένα του σε τάξη.
Η εργασία του δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό AIP Advances.
«Η δύναμη της βαρύτητας αποτελεί
παράδειγμα συμπίεσης δεδομένων και υπολογιστικής βελτιστοποίησης στο σύμπαν μας, γεγονός που υποστηρίζει την πιθανότητα ενός υπολογιστικού ή προσομοιωμένου σύμπαντος», αναφέρει χαρακτηριστικά στη μελέτη του.Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η βαρυτική έλξη είναι αντίστοιχη με τη λειτουργία ενός υπολογιστή όταν συμπιέζει δεδομένα.
Σε συνέντευξή του στη Daily Mail εξηγεί: «Το σύμπαν εξελίσσεται με τρόπο ώστε το περιεχόμενο των πληροφοριών του να συμπιέζεται, να βελτιστοποιείται και να οργανώνεται – όπως ακριβώς κάνουν οι υπολογιστές και ο κώδικας. Γι’ αυτό, η βαρύτητα μοιάζει να είναι μία ακόμη διαδικασία συμπίεσης δεδομένων σε ένα πιθανώς προσομοιωμένο σύμπαν».
Η θεωρία του Βόπσον βασίζεται στην έννοια της εντροπίας της πληροφορίας, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν προσπαθεί να μειώσει την ποσότητα της πληροφορίας που χρειάζεται για να περιγράψει ένα φυσικό σύστημα.
Αυτός ο μηχανισμός, λέει, παρατηρείται σε πολλά πεδία, από τα ψηφιακά δεδομένα μέχρι τη συμμετρία στα μαθηματικά.
«Ένα υπερ-πολύπλοκο σύμπαν όπως το δικό μας, εάν ήταν προσομοίωση, θα απαιτούσε εγγενή βελτιστοποίηση και συμπίεση δεδομένων, προκειμένου να μειωθούν οι υπολογιστικές ανάγκες και οι απαιτήσεις αποθήκευσης για να “τρέξει” η προσομοίωση», εξήγησε σε άρθρο του στο The Conversation το 2023.
«Αυτό ακριβώς παρατηρούμε γύρω μας. Σε ψηφιακά δεδομένα, σε βιολογικά συστήματα, σε μαθηματικές συμμετρίες και σε ολόκληρο το σύμπαν».
Στην πιο πρόσφατη έρευνά του, επικεντρώνεται αποκλειστικά στη βαρύτητα, σε αντίθεση με παλαιότερες μελέτες του που αφορούσαν τη βιολογία.
«Τα ευρήματά μου σε αυτή τη μελέτη συμφωνούν με τη σκέψη ότι το σύμπαν μπορεί να λειτουργεί σαν ένας τεράστιος υπολογιστής ή ότι η πραγματικότητά μας είναι μια προσομοιωμένη κατασκευή», υπογραμμίζει ο ίδιος.
Ο τρόπος με τον οποίο η βαρύτητα «τραβάει» τα ουράνια σώματα μεταξύ τους, κατά τον Βόπσον, ενδέχεται να είναι απλώς μία λειτουργία που αποσκοπεί στη μείωση της εντροπίας πληροφοριών, δηλαδή της ποσότητας πληροφορίας που υπάρχει σε έναν δεδομένο χώρο.
Όπως σημειώνει: «Για να το πούμε απλά, είναι ευκολότερο να υπολογίσει κανείς όλες τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά ενός και μόνο αντικειμένου στο διάστημα, παρά πολλών. Γι’ αυτό τα αντικείμενα στο διάστημα έλκονται μεταξύ τους».
Ο Βόπσον καταλήγει επίσης με μία διαφορετική ερμηνεία για τη φύση της βαρύτητας. «Ακριβώς όπως οι υπολογιστές προσπαθούν να εξοικονομήσουν χώρο και να λειτουργήσουν πιο αποδοτικά, έτσι ίσως κάνει και το σύμπαν. Είναι ένας νέος τρόπος να σκεφτόμαστε τη βαρύτητα – όχι μόνο ως έλξη, αλλά ως κάτι που συμβαίνει όταν το σύμπαν προσπαθεί να παραμείνει οργανωμένο».
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου