Το τάγμα των Ναϊτών ιδρύθηκε στον απόηχο της Α΄ Σταυροφορίας, το 1118 μ.χ.χ. με σκοπό να βοηθήσει το χριστιανικό νεοϊδρυθέν Βασίλειο της Ιερουσαλήμ να διατηρηθεί ενάντια των μουσουλμάνων γειτόνων του και να εξασφαλίσει την ασφαλή και ελεύθερη προσέλευση του μεγάλου αριθμού των Ευρωπαίων προσκυνητών που συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ, μετά την κατάκτησή της από τους Σταυροφόρους.
Το όνομά τους παραπέμπει στο ιστορικό αρχηγείο τους που βρίσκεται σε ένα τμήμα του Όρος του
Ναού στην Ιερουσαλήμ, περιοχή που ονομαζόταν Templum Salomonis.Η ονομασία αυτή πιθανολογείται ότι προέρχεται από το γεγονός ότι στο Όρος του Ναού βρισκόταν ο περίφημος Ναός του Σολομώντα που χτίστηκε περίπου το 950 π.χ.χ. και που αργότερα καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε αρκετές φορές. Το τμήμα αυτό οι Ιππότες του Ναού μετονόμασαν σε Templum Domini, δηλαδή «Ναό του Θεού». Οι Ναΐτες ήταν οργανωμένοι σαν μοναστικό τάγμα, ακολουθώντας έναν Κανόνα που έφτιαξε γι’ αυτούς ο Άγιος Βερνάρδος του Κλερβώ (Saint Bernard de Clairvaux). Το τάγμα διέθετε υψηλές διασυνδέσεις και γρήγορα εξελίχθηκε σε βασικό υποκινητή της διεθνούς πολιτικής την εποχή των Σταυροφοριών.
O συσχετισμός των Ναϊτών με όλα τα μεγάλα μυστήρια των καιρών μας διατηρεί το τάγμα στην επικαιρότητα και σήμερα. Μία ατέλειωτη σειρά από θρύλους και λαϊκούς μύθους έχουν ως θέμα τους Ναΐτες και την “αθέατη” πλευρά των δραστηριοτήτων τους. H ραγδαία ανάπτυξη του τάγματος και η τεράστια ισχύς που απολάμβανε σε ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο ώθησαν πολλούς να πιστέψουν ότι κρύβει σημαντικά μυστικά. Οι πρώτοι θρύλοι που έκαναν την εμφάνισή τους έχουν να κάνουν με τον τόπο όπου εγκατέστησαν το αρχηγείο τους, το συγκρότημα κτηρίων όπου βρισκόταν παλαιότερα ο Ναός του Σολομώντα.Σύμφωνα με αυτές τις πρώτες απόπειρες για υπερφυσική εξήγηση της δύναμης του τάγματος, οι Ναΐτες είχαν ανακαλύψει κάτω από το τέμενος σημαντικά κειμήλια και ειδικότερα την Κιβωτό της Διαθήκης.
Οι συνεχιστές αυτού του θρύλου υποστηρίζουν ότι οι ιππότες ανακάλυψαν στο ίδιο σημείο και τα “μυστικά” των αρχιτεκτόνων που έκτισαν τον πρώτο και το δεύτερο Ναό του Σολομώντα. Κάπου εδώ βασίζεται και -σε θεωρητικό επίπεδο- ο συσχετισμός των Ναϊτών με τους ελευθεροτέκτονες. Σε πρακτικό επίπεδο, υπογραμμίζεται ότι τα υπολείμματα των Γάλλων Ναϊτών κατέφυγαν στη Σκωτία, όπου λίγους αιώνες αργότερα “ξεπήδησε” η πρώτη τεκτονική Στοά. Πολλά κειμήλια από την σταύρωση και την ζωή του Χριστού λέγεται επίσης πώς βρέθηκαν στην κατοχή τους, μετά την άλωση της Πόλης το 1204 από τους σταυροφόρους όπως θα δείτε παρακάτω. Οι Ναϊτες είχαν αποδεδειγμένη δράση και στην Ελλάδα, καθώς έχτισαν αρκετά φρούρια, κάστρα και εκκλησίες.
Στο περιοδικό Φαινόμενα του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 11 Ιανουαρίου 2011 διαβάζουμε:
Ο Στήβεν Ράνσιμαν(1903-2000) μεγάλος βυζαντινολόγος του 20ού αιώνα, όπως μας πληροφορεί το άρθρο του Ελεύθερου Τύπου, συναντήθηκε με έναν πλάγιο απόγονο του μεγάλου Μαγίστρου των Ναϊτών Γκιγιόμ ντε Σονιάκ (;;;-1250). Στην συνάντηση αυτή ο Ράνσιμαν διάβασε μια επιστολή που είχε στείλει ο Γκιγιόμ ντε Σονιάκ στον ανιψιό του, που τον παρότρυνε να μην ξεχάσει να προσκυνήσει την εκκλησία της Αγίας Σιών στην Αθήνα, καθώς θα ήταν στο δρόμο του προς το ορμητήριο τους στην Κύπρο.
Στην επιστολή γίνεται λόγος για μια κρύπτη στα δεξιά της Αγίας Τράπεζας του ναού της Αγίας Σιών, στην οποία φυλασσόταν φιαλίδιο με το αίμα του Χριστού και είχε μεταφερθεί από την Πόλη το 1204 κατά την την Δ’ σταυροφορία. Από τις ιστορικές πηγές δεν γνωρίζουμε αν τελικά ο ανιψιός του Γκιγιόμ ντε Σονιάκ έλαβε το γράμμα ή αν πέρασε από το ναό της Αγίας Σιών.
Αναζητώντας τα ίχνη του ναού της Αγίας Σιών στις μέρες μας, θα διαπιστώσουμε από τις ελάχιστες πηγές που σώζονται, ότι αυτή η εκκλησία δεν υπάρχει σήμερα. Ο πρώτος έφορος αρχαιοτήτων του νέου ελληνικού κράτους που διορίστικε ήταν ο Κυριάκος Πιττάκης (1798-1863) το 1836. Ο Πιττάκης υπήρξε και ο ιδρυτής της ”εν Αθήναις αρχαιολογικής εταιρίας” το 1833. Το 1835 εκδίδει στη γαλλική γλώσσα ένα βιβλίο σχετικά με τις αρχαιότητες των Αθηνών, εκεί γίνεται πρώτη φορά λόγος για την πιθανή τοποθεσία του ναού της Αγίας Σιών. Αναφέρεται από τον αρχιτέκτωνα Κώστα Μπίρη στο εν λόγω βιβλίο ότι ”απέναντι από την Παναγία την Ρόμβη επί της οικοδομικής νησίδος μεταξύ των οδών Καλαμιώτου, Ευαγγελίστριας και Ερμού” βρισκόταν ο ναός της Αγίας Σιών.
Εκτός όμως από την Αγία Σιών του ιστορικού κέντρου εντοπίζουμε άλλον έναν ναό με το όνομα Αγία Σιών, αλλά αυτή τη φορά κοντά στην οδό Ακαδημίας, και σύμφωνα με πηγές εκεί κοντά ήταν και το κοιμητήριο των εθνικών (οπαδοί της αρχαίας θρησκείας). Είναι όμως ξεκάθαρο σε ποια περίπου τοποθεσία υπήρχε ο συγκεκριμένος ναός σύμφωνα με τον ντε Σονιάκ, αφού και τα διάφορα σύμβολα που εντοπίσαμε συνηγορούν ότι βρισκόταν στο οικοδομικό τετράγωνο ανάμεσα σε Ερμού και Καλαμιώτου (απέναντι από την Παναγία Ρόμβη).
Τα σύμβολα που εντοπίσαμε πλησίον της εικαζόμενης περιοχής της Ρόμβης δηλώνουν έντονη σχέση με τον ιουδαισμό και τον ναό του Σολωμόντος, ακριβώς δηλαδή τα στοιχεία που αποκόμισαν οι Ναίτες ιππότες από την μακρόχρονη παρουσία τους στους Αγίους Τόπους. Ακόμα και το όνομα Αγία Σιών πηγάζει από την ιερότητα της κορυφής του Όρους Σιών στην Ιερουσαλήμ για αυτούς, όπου λέγεται πως βρίσκεται ο τάφος του βασιλιά Δαυίδ.
Είναι σχεδόν αδύνατο να διασταυρώσουμε σήμερα την ύπαρξη αυτής της κρύπτης, γιατί εκτός των άλλων όλη η γύρω περιοχή είναι αρκετά πυκνοκατοικημένη και τα ερείπια του ναού βρίσκονται κάτω από τόνους τσιμέντου.
Τα αίτια και η ημερομηνία καταστροφής του ναού είναι άγνωστα, όμως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι πρέπει να συνέβηκε μετά την πτώση του δουκάτου των Αθηνών από τους Οθωμανούς(1458).
Επιμέλεια: Ομάδα Ορφέας
πηγές:
Ελεύθερος Τύπος
https://el.wikipedia.org/wiki/
Από το ksipnistere
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου