Η εξέλιξη της ζωής στη Γη οφείλεται στην κατάρρευση του μαγνητικού της πεδίου για μερικά εκατ. έτη

 Νέα μελέτη υποδεικνύει το γεωατμοσφαιρικό συμβάν που αύξησε τα επίπεδα οξυγόνου στον πλανήτη.

Μια σχεδόν κατάρρευση του μαγνητικού πεδίου της Γης μπορεί να άνοιξε το δρόμο για να εξελιχθεί η ζωή στον πλανήτη μας πέρα ​​από το στάδιο των μικροοργανισμών ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση μεγαλύτερων σε μέγεθος και με νέες ικανότητες μορφών ζωής.

Μια νέα μελέτη σε αρχαίους βράχους από τη Νότια Αφρική και τη Βραζιλία δείχνει ότι

το μαγνητικό πεδίο της Γης υπέστη σημαντική εξασθένηση περίπου 591 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό αντιστοιχεί σε μια χρονική περίοδο που ονομάζεται Εδιακάρια η Εντιακάρια Περίοδος που ξεκίνησε πριν από περίπου 635 εκατομμύρια και διήρκεσε περίπου 90 εκατ. έτη.

Σε κάποιο σημείο αυτής της περιόδου αυξήθηκαν κατακόρυφα τα επίπεδα του οξυγόνου σε ατμόσφαιρα και ωκεανούς γεγονός που οδήγησε στο να εξελιχθούν οι οργανισμοί και τα όντα εκείνης της εποχής ώστε να είναι μεγαλύτερα και πιο κινητικά από προηγούμενες μορφές ζωής. Τα νέα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η εξασθένηση του μαγνητικού πεδίου επέτρεψε αυτή την ώθηση οξυγόνου, η οποία, με τη σειρά της, οδήγησε σε μια νέα φάση εξέλιξης.

«Αν έχουμε δίκιο, αυτό είναι ένα αρκετά βαθύ γεγονός στην εξέλιξη. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν συνέπειες για το πώς μπορεί να προκύψει ζωή σε άλλους πλανήτες και υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο η γεωλογία Γης στα βάθη της επηρεάζει την ατμόσφαιρα και την επιφάνεια» λέει ο Τζον Ταρντούνο πλανητολόγος στο Πανεπιστήμιο του Rochester στη Νέα Υόρκη, επικεφαλής της μελέτης.

Ο μηχανισμός

Το μαγνητικό πεδίο της Γης καθοδηγείται από τις κινήσεις του πλούσιου σε σίδηρο πυρήνα του πλανήτη. Σήμερα, το πεδίο οφείλει τη δύναμή του στην ανάδευση του εξωτερικού υγρού πυρήνα, ο οποίος οδηγείται από τη θερμότητα που απελευθερώνεται από τον στερεό εσωτερικό πυρήνα.

Ωστόσο, πριν στερεοποιηθεί ο εσωτερικός πυρήνας, η Γη είχε ήδη ένα μαγνητικό πεδίο, το οποίο οδηγούνταν από την ανάδευση του εξ ολοκλήρου υγρού πυρήνα απελευθερώνοντας θερμότητα στον μανδύα ή στο μεσαίο στρώμα του πλανήτη.

Με την πάροδο του χρόνου, καθώς ο πυρήνας ψύχθηκε και η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ του μανδύα και του πυρήνα συρρικνώθηκε, αυτή η απελευθέρωση θερμότητας γινόταν όλο και λιγότερο αποτελεσματική, μειώνοντας την ανάδευση και έτσι αποδυναμώνοντας το μαγνητικό πεδίο. Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Communications Earth & Environment» υποδηλώνει ότι αυτή η εξασθένηση έφτασε στο πιο ανώτατο σημείο της πριν από 591 εκατομμύρια χρόνια, όταν το μαγνητικό πεδίο έγινε 30 φορές πιο αδύναμο από ό,τι είναι σήμερα, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

«Τα περίπου 26 εκατομμύρια χρόνια ασθενούς έντασης του μαγνητικού πεδίου συμπίπτουν με την αύξηση του οξυγόνου και αυτό μπορεί να μην είναι τυχαίο» λέει ο Ταρντούνο. Το μαγνητικό πεδίο τυλίγεται γύρω από τη Γη σαν μια προστατευτική κουβέρτα, αλλά στον Βόρειο και τον Νότιο πόλο, οι γραμμές πεδίου κατευθύνονται κατευθείαν στο Διάστημα.

 

Όταν το πεδίο είναι αδύναμο, αυτή η ανοιχτή περιοχή γύρω από τους πόλους επεκτείνεται. Το κενό επιτρέπει στα μόρια του υδρογόνου να διαφύγουν στο Διάστημα. Λιγότερα μόρια υδρογόνου σημαίνουν λιγότερα μόρια για τη σύνδεση του οξυγόνου, μεταφράζοντας σε περισσότερο ελεύθερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς. Αυτή η ξαφνική παροχή επιπλέον οξυγόνου μπορεί να έδωσε στους οργανισμούς την ευκαιρία να μεγαλώσουν και να γίνουν πιο κινητικοί.

Από το naftemporiki