Τυπωμένο σε ένα κομμουνιστικό νεανικό περιοδικό τη δεκαετία του 1930, το Towards Σοβιετική America επισκέπτεται όλες τις κοινωνικές αδικίες της καπιταλιστικής Αμερικής στο δρόμο προς τη "Σοβιετική Αμερική" στο κέντρο
Το 1934, Αμερικανοί κομμουνιστές δημιούργησαν ένα παιδικό παιχνίδι -το οποίο απέτυχε- που βασίστηκε σε ένα σταλινικό βιβλίο.
Η δεκαετία του 1930 ήταν η Χρυσή Εποχή των επιτραπέζιων παιχνιδιών. Με εκατομμύρια Αμερικανούς να είναι φτωχοί εξαιτίας της Παγκόσμιας Οικονομική Ύφεσης του 1929 (Great Depression), τα επιτραπέζια παιχνίδια ήταν μια από τις φθηνότερες μορφές ψυχαγωγίας. Ένα από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια της δεκαετίας ήταν η Monopoly.
Ένα επιτραπέζιο παιχνίδι από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 ήταν το εκ διαμέτρου αντίθετο της Monopoly. Αντί να πανηγυρίζει τον καπιταλισμό, είχε στόχο να τον καταστρέψει. Στόχος των παικτών ήταν να απαλλαγούν από τους πλούσιους και ισχυρούς, να τερματίσουν την καταπίεση και να αρπάξουν τα μέσα παραγωγής, και να μετατρέψουν τις "USA" σε "USSA" (United Soviet States of America, Ενωμένες Σοβιετικές Δημοκρατίες της Αμερικής).
Το παιχνίδι ονομάστηκε "Toward Soviet America" (Προς τη Σοβιετική Αμερική), και -όπως μπορεί να είναι φυσικό- δεν είχε επιτυχία. Αν ρίξει κανείς μια πιο προσεκτική ματιά στο παιχνίδι, το βιβλίο που το ενέπνευσε και τον συγγραφέα του βιβλίου, θα πάρει μια γεύση ενός άγνωστου σήμερα κεφαλαίου στην κοινωνικοπολιτική ιστορία της Αμερικής, στο οποίο το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ (Communist Party of the USA, CPUSA) είδε την προλεταριακή επανάσταση στην Αμερική ως επικείμενη και το ίδιο το κόμμα ως τον αναπόφευκτο πρωτοστάτη των εργαζομένων.
Η δεκαετία του 1930 ήταν η Χρυσή Εποχή του αμερικανικού κομμουνισμού. Οι ΗΠΑ δεν βρίσκονταν ακόμη σε Ψυχρό Πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση, ενώ η δυστυχία της Οικονομικής Κρίσης του '29 λειτουργούσε υπέρ του CPUSA. Το 1932, ο William Zebulon Foster, Γενικός Γραμματέας του CPUSA, έλαβε περισσότερες από 100.000 ψήφους στις προεδρικές εκλογές, περισσότερες από οποιονδήποτε κομμουνιστή υποψήφιο πριν ή μετά. Ωστόσο, αυτό ήταν μόλις το 0,3% του συνόλου.
Το παιχνίδι ονομάστηκε "Toward Soviet America" (Προς τη Σοβιετική Αμερική), και -όπως μπορεί να είναι φυσικό- δεν είχε επιτυχία. Αν ρίξει κανείς μια πιο προσεκτική ματιά στο παιχνίδι, το βιβλίο που το ενέπνευσε και τον συγγραφέα του βιβλίου, θα πάρει μια γεύση ενός άγνωστου σήμερα κεφαλαίου στην κοινωνικοπολιτική ιστορία της Αμερικής, στο οποίο το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ (Communist Party of the USA, CPUSA) είδε την προλεταριακή επανάσταση στην Αμερική ως επικείμενη και το ίδιο το κόμμα ως τον αναπόφευκτο πρωτοστάτη των εργαζομένων.
Η δεκαετία του 1930 ήταν η Χρυσή Εποχή του αμερικανικού κομμουνισμού. Οι ΗΠΑ δεν βρίσκονταν ακόμη σε Ψυχρό Πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση, ενώ η δυστυχία της Οικονομικής Κρίσης του '29 λειτουργούσε υπέρ του CPUSA. Το 1932, ο William Zebulon Foster, Γενικός Γραμματέας του CPUSA, έλαβε περισσότερες από 100.000 ψήφους στις προεδρικές εκλογές, περισσότερες από οποιονδήποτε κομμουνιστή υποψήφιο πριν ή μετά. Ωστόσο, αυτό ήταν μόλις το 0,3% του συνόλου.
Ο "Λένιν της Αμερικής" και η κηδεία με έξοδα του κράτους
Η εκλογική ασημαντότητα του Foster -στις δύο προηγούμενες προεδρικές του υποψηφιότητες συγκέντρωσε μόλις 0,1%- και η πολιτική εχθρότητα που αντιμετώπισε στο εσωτερικό βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τον σεβασμό και την εκτίμηση που έλαβε στην ΕΣΣΔ. Ο "Λένιν της Αμερικής" ήταν πιστός υπηρέτης της Μόσχας και ευπρόσδεκτος καλεσμένος ακόμη και μετά τη συνταξιοδότησή του το 1957.
Το 1961, κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επίσκεψης στην ΕΣΣΔ, ο Foster πέθανε σε ηλικία 80 ετών. Ο "Επίτιμος Πρόεδρος" έλαβε κηδεία με έξοδα του κράτους -σίγουρα, ο μοναδικός υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ που τιμήθηκε με αυτόν τον τρόπο. Η κηδεία του έγινε στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και επικεφαλής της τιμητικής φρουράς ήταν ο ίδιος ο Νικίτα Χρουστσόφ.
Η εκλογική ασημαντότητα του Foster -στις δύο προηγούμενες προεδρικές του υποψηφιότητες συγκέντρωσε μόλις 0,1%- και η πολιτική εχθρότητα που αντιμετώπισε στο εσωτερικό βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τον σεβασμό και την εκτίμηση που έλαβε στην ΕΣΣΔ. Ο "Λένιν της Αμερικής" ήταν πιστός υπηρέτης της Μόσχας και ευπρόσδεκτος καλεσμένος ακόμη και μετά τη συνταξιοδότησή του το 1957.
Το 1961, κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επίσκεψης στην ΕΣΣΔ, ο Foster πέθανε σε ηλικία 80 ετών. Ο "Επίτιμος Πρόεδρος" έλαβε κηδεία με έξοδα του κράτους -σίγουρα, ο μοναδικός υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ που τιμήθηκε με αυτόν τον τρόπο. Η κηδεία του έγινε στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και επικεφαλής της τιμητικής φρουράς ήταν ο ίδιος ο Νικίτα Χρουστσόφ.
Η κληρονομιά του Foster είναι το "Toward Soviet America". Το βιβλίο, που εκδόθηκε το 1932, "εξηγεί στις καταπιεσμένες και εκμεταλλευόμενες μάζες των εργατών και των φτωχών αγροτών πώς, υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, μπορούν να προστατεύσουν καλύτερα τον εαυτό τους και εν καιρώ να αποκόψουν το δρόμο στην καπιταλιστική ζούγκλα προς τον σοσιαλισμό".
Στα τελευταία του κεφάλαια, το βιβλίο περιγράφει τη ζωή όπως θα μπορούσε να είναι σε μια μελλοντική Σοβιετική Αμερική:
"Η ίδρυση μιας αμερικανικής σοβιετικής κυβέρνησης θα σηματοδοτήσει τη γέννηση της πραγματικής δημοκρατίας στις ΗΠΑ. Για πρώτη φορά, οι εργαζόμενοι θα είναι ελεύθεροι, με τη βιομηχανία και την κυβέρνηση στα χέρια τους. Τώρα είναι σκλαβωμένοι: οι βιομηχανίες και η κυβέρνηση είναι ιδιοκτησία της άρχουσας τάξης".
Στα τελευταία του κεφάλαια, το βιβλίο περιγράφει τη ζωή όπως θα μπορούσε να είναι σε μια μελλοντική Σοβιετική Αμερική:
"Η ίδρυση μιας αμερικανικής σοβιετικής κυβέρνησης θα σηματοδοτήσει τη γέννηση της πραγματικής δημοκρατίας στις ΗΠΑ. Για πρώτη φορά, οι εργαζόμενοι θα είναι ελεύθεροι, με τη βιομηχανία και την κυβέρνηση στα χέρια τους. Τώρα είναι σκλαβωμένοι: οι βιομηχανίες και η κυβέρνηση είναι ιδιοκτησία της άρχουσας τάξης".
Αντίστροφη προπαγάνδα
Περιέργως, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η προπαγανδιστική αξία του βιβλίου αντιστράφηκε. Η Σοβιετική Αμερική αποκηρύχτηκε ως λανθασμένη και ξεπερασμένη, τόσο από το CPUSA, όσο και από τον Foster προσωπικά -και ανατυπώθηκε από τους αντιπάλους του, με πολλές σημειώσεις, ως σαφής ένδειξη του ποιοι ήταν οι πραγματικοί στόχοι των κομμουνιστών για τη χώρα.
Ωστόσο, στην ακμή του, το CPUSA έκρινε το "Toward Soviet America" αρκετά σημαντικό ώστε να το μετατρέψει σε επιτραπέζιο παιχνίδι. Ο πίνακας τυπώθηκε στο τεύχος Μαρτίου 1934 στο κομμουνιστικό νεανικό περιοδικό New Pioneer. Πιθανώς, το CPUSA συνειδητοποίησε ότι ένα δημοφιλές επιτραπέζιο παιχνίδι θα ήταν καλύτερο όχημα για τη "σοβιετοποίηση" των νεαρών Αμερικανών από μια σταλινική διάσταση 340 σελίδων.
Περιέργως, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η προπαγανδιστική αξία του βιβλίου αντιστράφηκε. Η Σοβιετική Αμερική αποκηρύχτηκε ως λανθασμένη και ξεπερασμένη, τόσο από το CPUSA, όσο και από τον Foster προσωπικά -και ανατυπώθηκε από τους αντιπάλους του, με πολλές σημειώσεις, ως σαφής ένδειξη του ποιοι ήταν οι πραγματικοί στόχοι των κομμουνιστών για τη χώρα.
Ωστόσο, στην ακμή του, το CPUSA έκρινε το "Toward Soviet America" αρκετά σημαντικό ώστε να το μετατρέψει σε επιτραπέζιο παιχνίδι. Ο πίνακας τυπώθηκε στο τεύχος Μαρτίου 1934 στο κομμουνιστικό νεανικό περιοδικό New Pioneer. Πιθανώς, το CPUSA συνειδητοποίησε ότι ένα δημοφιλές επιτραπέζιο παιχνίδι θα ήταν καλύτερο όχημα για τη "σοβιετοποίηση" των νεαρών Αμερικανών από μια σταλινική διάσταση 340 σελίδων.
Το παιχνίδι
Μέχρι και 4 παίκτες ξεκινούν με τέσσερις "άντρες", ο καθένας σε μία από τις τέσσερις βασικές κατευθύνσεις. Πρέπει να κάνουν έναν κύκλο των Ηνωμένων Πολιτειών, επισκεπτόμενοι τις πολλές κοινωνικές τους αδικίες, προτού μπουν στο "σπίτι προς τη Σοβιετική Αμερική".
Οι παίκτες προχωρούν χρησιμοποιώντας ένα πιόνι, περιστρέφοντας ένα καντράν από χαρτόνι ή τραβώντας αριθμημένες κάρτες. Για κάποιο λόγο, δεν υπήρχαν ζάρια.
Οι παίκτες προχωρούν χρησιμοποιώντας ένα πιόνι, περιστρέφοντας ένα καντράν από χαρτόνι ή τραβώντας αριθμημένες κάρτες. Για κάποιο λόγο, δεν υπήρχαν ζάρια.
Κατά τη διάρκεια της πορείας ενός παίκτη, μπορούσε να βρεθεί σε κομμάτια που ευνοούσαν την προλεταριακή επανάσταση (United Farmers League ή Militant Auto Workers, προχωρήστε 3 τετράγωνα) ή σε αστικές ή ρεβιζιονιστικές υποτιμήσεις (Farm Misleaders ή Boss Thugs, πηγαίνετε πίσω 3 θέσεις). Αν κάποιος ήταν άτυχος, έπεφτε σε "μπλόκο" (Παιδική Εργασία, Απελάσεις, Κου Κλουξ Κλαν), όπου έπρεπε να περιμένει κάποιον σύντροφο για να τον ελευθερώσει.
Όποιος ολοκλήρωνε τον γύρω μια φορά, πήγαινε προς το κέντρο, όπου τον περίμενε η κομμουνιστική ουτοπία, όπου κατοικούσαν κομμουνιστές όπως ο Βλαντιμίρ Λένιν, ο Καρλ Μαρξ και ο Ιωσήφ Στάλιν (εξαιτίας του διπλώματος του πίνακα στη μέση, τα δύο τελευταία ονόματα διαβάζονται ως Μαξ και Στέιν), αλλά και ο Foster.
Όποιος ολοκλήρωνε τον γύρω μια φορά, πήγαινε προς το κέντρο, όπου τον περίμενε η κομμουνιστική ουτοπία, όπου κατοικούσαν κομμουνιστές όπως ο Βλαντιμίρ Λένιν, ο Καρλ Μαρξ και ο Ιωσήφ Στάλιν (εξαιτίας του διπλώματος του πίνακα στη μέση, τα δύο τελευταία ονόματα διαβάζονται ως Μαξ και Στέιν), αλλά και ο Foster.
Το 1971, στη 10η επέτειο από τον θάνατό του, η ΕΣΣΔ αφιέρωσε ένα γραμματόσημο στη μνήμη του Γουίλιαμ Ζ. Φόστερ, τον "Λένιν της Αμερικής"
Ένα αμερικανικό κομμουνιστικό Πάνθεον
Στον πίνακα υπήρχαν και ονόματα άλλων μελών του αμερικανικού κομμουνιστικού πάνθεον, όπως η Ella Reeve Bloor ("Mother Bloor", φεμινίστρια ακτιβίστρια), ο Earl Browder (ηγέτης του CPUSA στην δεκαετία του 1930 και τις αρχές του '1940), ο William L. Patterson (Αφροαμερικανός ηγέτης), ο Julio A. Mella (ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας) και ο Tim Buck (Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Καναδά)
Στον πίνακα υπήρχαν και ονόματα άλλων μελών του αμερικανικού κομμουνιστικού πάνθεον, όπως η Ella Reeve Bloor ("Mother Bloor", φεμινίστρια ακτιβίστρια), ο Earl Browder (ηγέτης του CPUSA στην δεκαετία του 1930 και τις αρχές του '1940), ο William L. Patterson (Αφροαμερικανός ηγέτης), ο Julio A. Mella (ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας) και ο Tim Buck (Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Καναδά)
Δείτε επίσης: Το τελευταίο βαγόνι (Διήγημα)
Όλοι οι προαναφερθέντες έχουν ξεχαστεί εδώ και πολλά χρόνια.
Αν όμως, το 1932 ο Foster είχε κερδίσει τις εκλογές και η Σοβιετική Αμερική είχε γίνει πραγματικότητα, τα ονόματα και τα πρόσωπά τους θα ήταν τόσο γνωστά, όσο του Τζορτζ Ουάσιγκτον, του Τόμας Τζέφερσον και του Αβραάμ Λίνκολν. Και η κηδεία του Foster θα είχε γίνει στην Ουάσιγκτον και όχι στη Μόσχα.
από: atlas obscura
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου