«Πριν να ντροπιάσουμε Σημαία και Σταυρό»

 Στα διαλείμματα μεταξύ των σχολικών διδακτικών περιόδων, από τα ηχεία Λεωφόρων και οδών, στα παλιά των σπιτιών τα ραδιόφωνα να ηχήσει πάλι ο παλμός στο διά πασών»

Τη φλέβα ψάχνω, μα άτονη και άπαλμη υιών κι εγγόνων, όλων όσων απογόνων αυτών που μέλημα πρωταρχικό τους την Πατρίδα είχανε, Ορθοδοξία πριν από όλα στη ζωή, αυτών που ύψωναν φωνή, σθένος και ψυχή τοίχος πανοπλία σε κάθε τι εισβλητικό!

Πάλι και πάλι ο Εθνικός μας Ύμνος στο διά πασών να

ακουστεί, να ερμηνευθεί, να επεξηγηθεί η δημιουργία του, η ιστορία του, ο σκοπός κι ο λόγος καθιέρωσης σπόρος να πέσει στις άγονες ψυχές, παλμικός να ποτιστεί με αναφορές πορείας κι ιστορίας των εκάστοτε φλογερών Ελλήνων!

 Μου τρομάζει όλο το είναι αυτός ο χειμαρρώδης εκσυχρονισμός ο οποίος ανελέητα και μελετημένα ερχόμενος γίνεται ο δικός μας αφανισμός ως Ελλήνων Ορθοδόξων!

  Έλληνες συνέλθετε, από τη λιποθυμική κατάσταση συνέλθετε, από την παθητικότητα και την αδράνεια συνέλθετε πριν βρεθούμε ένας προς έναν με κόκκινο βρακί και δωδεκάποντο, απαίτηση των σύγχρονων καιρών!

Βρωμάει σαπίλα και δυσοσμία η μυρωδιά που έρχεται, πάνε οι φιλοσοφίες περί πειράματος βατράχων σε βρασμό κρύων νερών, μας εμπαίζουν πια, μας ντύνουν με στολές στα μέτρα τους κι εμείς εθελοτυφλούμε μπερδεύοντας τα βήματα στο άχαρο βάδισμα!

  Τραγούδια εξύμνησης ξανά να τραγουδήσουμε, αφοσίωσης, πατριωτισμού, μόχθου, πατρίδας, εργατιάς ποιοτικά, καντάδες και ύμνου, τραγούδια των πατεράδων μας που τρέφαν την ψυχή και τη συντόνιζαν!

 

Στις αυλές πάλι τις γιαγιάδες να συνάξουμε, με εγγόνια και παιδιά της γειτονιάς, να πουν τις ιστορίες της πατρίδας, τους αγώνες τους, να μπαρουτιάσουν φλέβες και ψυχή!

Είμαστε μόνοι μα είμαστε ο όχλος και η δύναμη, η αναστροφή κινητήριος δύναμη κόντρα σε ό, τι παράλογο, εισβλητικό και άνομο!

  Όχι, δεν θέλω να διαβάζω πια για εγκατάλειψη πατρίδας κι άρνηση, για μέτρα χαλαρά όσο χαλαρά, θέλω τις στράτες στις παλιές που αναγιώθηκα που είχαν μουσικές και χρώματα Ελλάδας, που μοσχοβόλαγαν οι φούρνοι των μανάδων μας άρτο και πρόσφορο, τον θυμιατό και το λιβάνι στα ξωπόρτια μας, θέλω να βλέπω στα μπαλκόνια την Ελληνική Σημαία μας, το εικόνισμα της Παναγιάς στην τάξη, της εκκλησίας την αυλή ελληνορθόδοξη σημαιοστόλιστη σε κάθε επέτειο εθνική, σε κάθε Αγίου εορτή, σε κάθε των ιερών κι ιδανικών μας λιτανεία!

 Πριν να ντροπιάσουμε Σημαία και Σταυρό, συνέλθετε, ριγούν κι αναρριγούν στα μνήματα με την κατάντια μας πατέρες, μάνες, πάπποι και προπάπποι!

Καλή μας μέρα Έλληνες Ορθόδοξοι, καλή μας μέρα ευλογημένα ελληνορθόδοξη καλοτάξιδη και σήμερα και κάθε σήμερα να αξιωθούμε!

Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη

Δείτε επίσης: ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (44η συνέχεια, Η εξομολόγηση της γριάς)

Από το proskynitis