O Θεός δεν δημιούργησε κόλαση

Κόλαση σαν δημιουργία δεν υφίσταται. Δεν εποίησε ο Θεός κόλαση και πυρ κολάσεως. Η κόλαση υφίσταται αλλά είναι μια κατάσταση την οποία δημιουργούμε μόνοι μας. Το μόνο που υπάρχει είναι το Άκτιστο Φως, που αναβλύζει αιώνια από την μακάρια φύση και ουσία του Θεού. Το Άκτιστο Φως λέγεται και Δόξα του Θεού.

Στον άλλον κόσμο, όλες οι ψυχές θα βλέπουν αυτήν την Δόξα του Θεού, δηλ. το Άκτιστο Φως. Και στους μεν σεσωσμένους θα ενεργεί ως Φως, που θα το δέχονται, θα φωτίζονται και θα το

αντανακλούν και έτσι θα γίνονται «Χριστοειδής», δηλ. όμοιοι με τον Χριστό.

Στους δε κολασμένους, το Άκτιστο Φως θα ενεργεί ως πυρ, ως φωτιά (πυρ κολάσεως). Θα βομβαρδίζονται οι κολασμένοι από άπειρους τόνους Θείας Αγάπης, δια του Ακτίστου Φωτός, αλλά δεν θα την δέχονται, λόγω της αμετανόητης επίγειας ζωής τους και θα την «μεταφράζουν» σε άπειρους τόνους μίσους, κακίας, κόλασης και φωτιάς που θα τους κατακαίει! Μόνοι τους δηλ. μετατρέπουν, την Αγάπη και το Φως του Κυρίου, σε μίσος και σκότος.

Το Άκτιστο Φως λοιπόν ενεργεί αντίθετα, διότι οι προαιρέσεις των ψυχών ήταν και είναι διαφορετικές εφόρου ζωής. Δεν θα μπορούν οι κολασμένοι να κατηγορήσουν το Θεό ότι είναι σκληρός, διότι όπως εμφανίζεται στους σεσωσμένους, έτσι εμφανίζεται και σε αυτούς, ως Άκτιστο Φως. Οι κολασμένοι θα κατηγορούν μόνο τον εαυτόν τους και όχι το Θεό. Επομένως ο Θεός δεν κολάζει κανέναν, αλλά οι άνθρωποι αυτοκολάζονται, εξαιτίας της αμετανοησίας τους.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Η εσωτερική εργασία ή στεφάνια προξενεί στην ψυχή, ή ποινές και κολάσεις. Αν δηλαδή καταγίνεται γύρω από τα θεία πράγματα και περιποιείται το χωράφι της ταπεινοφροσύνης, δέχεται από ψηλά τη βροχή των δακρύων και καλλιεργεί την αγάπη και την πίστη στο Θεό και τη συμπάθεια προς τον πλησίον, με τις οποίες η ψυχή παίρνει το κάλλος της μορφής του Χριστού, γίνεται φως στους ανθρώπους και προσελκύει τα βλέμματά τους με τις ακτίνες των αρετών της και κινεί όλους σε δοξολογία του Θεού. 

Αν όμως καταγίνεται γύρω από τα γήινα και ανθρώπινα και αναταράζει και σκαλίζει τους τόπους της αμαρτίας που κάτω τους περνούν υπόνομοι, ποτίζεται από αυτούς με δυσωδία και σκοτάδι και καλλιεργεί το μίσος και την αποστροφή του καλού. Και έτσι η ψυχή, παίρνοντας τη χοϊκή και άμορφη εικόνα του παλαιού ανθρώπου, γίνεται πραγματικό σκοτάδι για όσους την πλησιάζουν . Και με την εργασία και απασχόληση των φαύλων πράξεων διαφθείρει ψυχές απλοϊκές και αστήρικτες και κινεί σε βλασφημία κατά του Θεού. Και έτσι, σε όποια βρεθεί η ψυχή κατά το θάνατο, ανάλογη έχει και την ανταπόδοση.

→ Νικήτας ο Στηθάτος (Όσιος)

Από το katohika