Παιδική κακοποίηση: Συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο για υψηλή χοληστερόλη στην ενήλικη ζωή

 Μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι οι παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικό ήταν υψηλότεροι μεταξύ των ενηλίκων που δήλωσαν ότι υπέστησαν κακοποίηση στην παιδική ηλικία και διέφεραν ανάλογα με τη φυλή και το φύλο. 

Ωστόσο, όσοι περιέγραψαν την οικογενειακή τους ζωή ως καλά διαχειριζόμενη και είχαν μέλη της οικογένειας που εμπλέκονταν στη ζωή τους κατά την

παιδική τους ηλικία, ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν αυξημένους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου ως ενήλικες, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε σήμερα στο Journal of the American Heart Association.

Αν και οι καρδιαγγειακές παθήσεις, που περιλαμβάνουν καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικό, είναι πιο συχνές στους ηλικιωμένους, οι κίνδυνοι συχνά ξεκινούν πολύ νωρίτερα στη ζωή. Προηγούμενη έρευνα επιβεβαιώνει ότι η σωματική και ψυχολογική κακοποίηση και άλλες δυσμενείς εμπειρίες στην παιδική ηλικία αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας, διαβήτη τύπου 2, υψηλής αρτηριακής πίεσης και υψηλής χοληστερόλης, τα οποία, με τη σειρά τους, αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως περιγράφεται στο American Heart 2018: Αντιμετώπιση παιδικής και εφηβικής ηλικίας και καρδιομεταβολικά αποτελέσματα.

Αντίθετα, οι υγιείς εμπειρίες παιδικής ηλικίας —η ανατροφή, οι σχέσεις αγάπης σε ένα καλά διαχειριζόμενο νοικοκυριό, συμπεριλαμβανομένης της ύπαρξης μελών της οικογένειας που εμπλέκονται και εμπλέκονται στη ζωή του παιδιού— μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα για υγιεινές για την καρδιά συμπεριφορές που μπορεί να μειώσουν τους κινδύνους καρδιαγγειακής νόσου. Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές διερεύνησαν εάν η καλλιέργεια σχέσεων και τα καλά διαχειριζόμενα νοικοκυριά μπορεί να αντισταθμίσουν την πιθανότητα υψηλότερων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου.

«Τα ευρήματά μας αποδεικνύουν πώς οι αρνητικές και θετικές εμπειρίες που έχουμε στην παιδική ηλικία μπορούν να έχουν μακροπρόθεσμες καρδιαγγειακές συνέπειες στην ενήλικη ζωή και να καθορίσουν τις βασικές διαφορές στον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων ανά φυλή και φύλο», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Liliana Aguayo, Ph.D., M.P.H. κοινωνικός επιδημιολόγος και επίκουρος καθηγητής ερευνητής στο Rollins School of Public Health του Πανεπιστημίου Emory στην Ατλάντα. Οι ερευνητές εξέτασαν πληροφορίες από τη Μελέτη Ανάπτυξης Κινδύνου Στεφανιαίας Αρτηρίας σε Νέους Ενήλικες (CARDIA), μια συνεχιζόμενη, μακροχρόνια μελέτη μεταξύ 5.115 ασπρόμαυρων ενηλίκων που εγγράφηκαν από το 1985-1986 έως το 2015-2016.

Η εγγραφή στη μελέτη πραγματοποιήθηκε σε τέσσερις πόλεις των ΗΠΑ: Μπέρμιγχαμ, Αλαμπάμα. Σικάγο; Μινεάπολη; και Όκλαντ της Καλιφόρνια. Περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν γυναίκες και σχεδόν οι μισοί ήταν μαύροι ενήλικες. Στην αρχή της μελέτης, οι συμμετέχοντες ήταν κατά μέσο όρο 25 ετών. Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν αρχικές κλινικές εξετάσεις και οκτώ πρόσθετες εξετάσεις κάθε λίγα χρόνια για την αξιολόγηση των καρδιαγγειακών κινδύνων σε διάστημα 30 ετών. Σε ηλικίες 33 έως 45 ετών, οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν μια έρευνα ερωτήσεων για να αξιολογήσουν τομείς της οικογενειακής τους ζωής κατά την παιδική ηλικία.

Για την ανάλυση αυτή εξετάστηκαν τρεις τομείς:

• Κατάχρηση: πόσο συχνά ένας γονέας ή ενήλικας στο σπίτι τους έσπρωχνε, άρπαξαν, έσπρωξαν ή χτυπούσαν τόσο δυνατά που τραυματίστηκαν. και πόσο συχνά ένας γονιός ή ενήλικας στο σπίτι τους τους έβριζε, τους έβριζε ή τους έκανε να νιώσουν ότι απειλούνται.
• Ανατροφή: πόσο συχνά ένας γονέας ή ενήλικας τους έκανε να νιώθουν ότι τους αγαπούν, τους υποστηρίζουν ή τους φροντίζουν. και πόσο συχνά ένας γονέας ή ενήλικας στην οικογένεια εξέφραζε χειρονομίες ζεστασιάς και στοργής.
• Οργάνωση του νοικοκυριού: ένιωθαν ότι το νοικοκυριό διοικούνταν καλά και ήξεραν η οικογένειά τους πού ήταν και τι έκαναν τις περισσότερες φορές. (Δεν δόθηκαν ορισμοί ή κριτήρια για τον όρο “καλή διαχείριση”, οι συμμετέχοντες στη μελέτη έλαβαν οδηγίες να προσδιορίσουν εάν ο όρος περιέγραφε την οικογενειακή εμπειρία της παιδικής τους ηλικίας.)

Οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν με βάση τις απαντήσεις τους στις ερωτήσεις της έρευνας:

• Περίπου το 30% των συμμετεχόντων ανέφερε ότι βίωσε «περιστασιακή/συχνή κακοποίηση», η οποία περιελάμβανε εκείνους που απάντησαν, «περιστασιακά ή μέτριο χρονικό διάστημα» ή «το μεγαλύτερο μέρος ή όλο το χρόνο» σε ερωτήσεις σχετικά με την κακοποίηση.
• Περίπου το 20% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι υπέστησαν κακοποίηση «κάποιες ή λίγες φορές», η οποία κατηγοριοποιήθηκε ως «χαμηλή κακοποίηση».
• Περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες δεν ανέφεραν καμία παιδική κακοποίηση και περιέγραψαν την οικογενειακή τους ζωή κατά την παιδική ηλικία ως περιποιητική και καλά διαχειριζόμενη.
• Μεταξύ των ενηλίκων που ανέφεραν ότι υπέστησαν κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία, ο κίνδυνος για διαβήτη τύπου 2 και υψηλή χοληστερόλη -αλλά όχι παχυσαρκία και υψηλή αρτηριακή πίεση- ήταν υψηλότερος, σε σύγκριση με τους ενήλικες που δεν ανέφεραν κακοποίηση στην παιδική ηλικία. Η αύξηση του κινδύνου, ωστόσο, φάνηκε να ποικίλλει ανάλογα με το φύλο και τη φυλή.

                     

Οι ερευνητές σημείωσαν:

• Ο κίνδυνος υψηλής χοληστερόλης ήταν 26% υψηλότερος μεταξύ των λευκών γυναικών και 35% υψηλότερος μεταξύ των λευκών ανδρών που ανέφεραν χαμηλά επίπεδα κακοποίησης στην παιδική ηλικία, σε σύγκριση με τους ενήλικες του ίδιου φύλου και φυλής που δεν ανέφεραν κακοποίηση στην παιδική ηλικία.
• 
  
• Ο κίνδυνος διαβήτη τύπου 2 ήταν 81% υψηλότερος μεταξύ των λευκών ανδρών που ανέφεραν περιστασιακή/συχνή κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία, σε σύγκριση με τους ενήλικες που δεν ανέφεραν κακοποίηση στην παιδική ηλικία.
• Οι μαύροι άνδρες και οι λευκές γυναίκες που δήλωσαν ότι υπέστησαν κακοποίηση και μεγάλωσαν σε ένα δυσλειτουργικό νοικοκυριό είχαν περισσότερες από 3,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν υψηλή χοληστερόλη από εκείνους που δεν ανέφεραν κακοποίηση κατά την παιδική τους ηλικία.
• Αντίθετα, μεταξύ των ατόμων που ανέφεραν ότι μεγάλωσαν σε ένα καλά διαχειριζόμενο νοικοκυριό, ο κίνδυνος υψηλής χοληστερόλης μειώθηκε κατά περισσότερο από 34%.

ΠΗΓΗ

Από το tromaktiko