Κωνσταντινούπολη και Αλεξανδρούπολη οι επόμενοι στόχοι των Ρώσων;

Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη

Μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία και τις πρώτες κινήσεις του ρωσικού στρατού, έγραψα ένα άρθρο με τίτλο «που το πάει ο Πούτιν;». Τελικά οι στρατιωτικές στοχεύσεις ακολουθούν σχεδόν επακριβώς τις εκεί προβλέψεις. Σύμφωνα με αυτές τις προβλέψεις, οι Ρώσοι στοχεύουν να καταλάβουν ολόκληρο το ανατολικό και νότιο τμήμα της Ουκρανίας, καθιστώντας την τελευταία περίκλειστο κράτος. Σε δεύτερο χρόνο πιθανότατα να

καταληφθεί ολόκληρη η Ανατολική Ουκρανία μέχρι τον Δνείπερο, εφόσον πέσει και το Χάρκοβο. Ο Πούτιν δεν δείχνει ότι θα σταματήσει και πιστεύω πως πλέον δεν μπορεί να σταματήσει. Η κατάσταση θα χειροτερέψει.

Η Ρωσία κυρίαρχη του Εύξεινου Πόντου

Εφόσον η Ρωσία κατακτήσει και ενσωματώσει, με τον ένα ή άλλο τρόπο, το νότιο τμήμα της Ουκρανίας, καθιστώντας την περίκλειστο κράτος, είναι πλέον σαφές ότι γίνεται ο απόλυτος κυρίαρχος του Εύξεινου Πόντου.

Τι θα γίνει όμως μετά; Μετά θα έρθει η σειρά των στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων. Υπάρχει άραγε αφελής που να πιστεύει ότι η Ρωσία, με τον στόλο της, θα περιοριστεί στα ασφυκτικά πλαίσια της Μαύρης Θάλασσας και δεν θα επιδιώξει να κατέβει στις θερμότερες θάλασσες και στους ανοικτούς ωκεανούς; Προφανώς και θα το κάνει. Τι θα γίνει τότε;

Στόχος η Κωνσταντινούπολη

Πρώτο εμπόδιο για την κάθοδο των Ρώσων στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο θα είναι τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδαναλίων. Η Τουρκία, η οποία έχει κλείσει τώρα (έστω και με καθυστέρηση, εξυπηρετώντας τους Ρώσους) τα στενά, με πρόφαση τη Σύμβαση του Μοντρέ, θα αναγκαστεί τότε να τα ανοίξει. Δεδομένου όμως ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αυτό θα σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ και γενικότερα η Δύση θα εγκρίνουν defacto τα τετελεσμένα της Ρωσίας. Δεν το βλέπω αυτό ως πιθανό. Θα είναι ήττα και ευτελισμός ολόκληρης της Δύσης.

Αντίθετα θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι η πονηρή Τουρκία θα επιδιώξει και πάλι να παίξει έναν ρόλο ουδέτερου, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τη συνθήκη. Όμως αυτή τη φορά δεν θα είναι εύκολο για την Τουρκία να κάνει τις γνωστές της πιρουέτες όπως με τους S-400. Μάλλον η Τουρκία θα πιεστεί έντονα να επιλέξει στρατόπεδο.

Τολμώντας μια ακόμα πρόβλεψη, πιστεύω πως εάν η Τουρκία πιεστεί αφόρητα, θα επιλέξει την πλευρά της Ρωσίας. Η επιλογή αυτή την εξυπηρετεί περισσότερο στους στόχους της. Αυτόν του νεοοθωμανισμού και αυτόν της μεγάλης ανεξάρτητης εθνικής δύναμης σε έναν νέο πολυπολικό κόσμο.

Στόχος η Αλεξανδρούπολη

Σύμφωνα με τη νέα ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις στρατιωτικές βάσεις των Αμερικανών στην Ελλάδα, που υπέγραψε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η Αλεξανδρούπολη γίνεται στην ουσία τεράστια αμερικανική βάση και κεντρικό πολεμικό και εμπορικό λιμάνι αμερικανικών συμφερόντων.

Η Αλεξανδρούπολη χρησιμεύει στους Αμερικανούς, αφενός για να ελέγχουν το «δρόμο του μεταξιού» των Κινέζων προς την ΕΕ, αφετέρου για να ελέγχουν την κάθοδο των Ρώσων στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Σε ότι αφορά στο δεύτερο, είναι απόλυτα βέβαιο πως οι Αμερικανοί, με ορμητήριο την Αλεξανδρούπολη, θα επιδιώξουν να ελέγξουν την έξοδο από τα στενά των Ρώσων και σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής, η Θράκη και ειδικά η Αλεξανδρούπολη θα γίνουν πολεμικός στόχος των Ρώσων και παρανάλωμα του πυρός.

Τι θα κερδίσει η Ελλάδα;

Δυστυχώς η ελληνική ελίτ και επομένως και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που ελέγχεται και καθοδηγείται από την πρώτη, αποτελείται από ανθρώπους κοντόφθαλμους, παραδομένους στην παγκοσμιοποίηση ενάντια σε ό,τι συνθέτει το εθνικό κράτος, με στόχους αποκλειστικά τα προσωπικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Για την κατάσταση αυτή μεγάλη ευθύνη φέρει φυσικά το πολιτειακό εξουσιαστικό σύστημα, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Από όλη αυτή λοιπόν την κατάσταση, η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτα, ούτε έχει στόχους για να τους επιτύχει. Ολόκληρη η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είναι φοβική και παραδίδεται σχεδόν αμαχητί σε οποιονδήποτε, που η κυβέρνηση φαντάζεται ότι θα μας εξασφαλίσει από την Τουρκία, χωρίς καν να αξιώνει αυτό να περιληφθεί και σε γραπτή συμφωνία. Αυτό όμως το έχουν πάρει είδηση, σχεδόν οι πάντες στον πλανήτη (κράτη και δανειστές) και αρπάζουν από εμάς ανέξοδα ό,τι μπορούν.

Έτσι και τώρα, η πολιτικά φοβική και δεδομένη κυβέρνηση Μητσοτάκη, λαμβάνοντας προφανώς έξωθεν εντολή και προκειμένου να κάνει το «καλό παιδί» στους Αμερικανούς και στους Γερμανούς, έσπευσε να στείλει ελληνικά όπλα στους Ουκρανούς εναντίον των Ρώσων, ρίχνοντας περισσότερο λάδι στην πολεμική φωτιά και καθιστώντας τη Ρωσία εχθρό της Ελλάδας. Ταυτόχρονα έλαβε σκληρά οικονομικά μέτρα εναντίον της Ρωσίας (τα οποία δεν έλαβε η έξυπνη τουρκική κυβέρνηση), πυροβολώντας ουσιαστικά τα πόδια μας.

Αντιθέτως και με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει επίσημη απόφαση του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ για υποχρεωτική αποστολή όπλων από τα μέλη του, η κυβέρνηση θα έπρεπε να στείλει μόνο ανθρωπιστικό υλικό και ταυτόχρονα να αναλάβει ειρηνευτικές πρωτοβουλίες. Αυτές όμως τις πρωτοβουλίες τις άφησε στους Τούρκους και στον Ερντογάν, ενώ, όπως είπαμε, έκανε εχθρό της Ελλάδας τη Ρωσία. Τι κέρδισε λοιπόν η Ελλάδα; Τίποτα απολύτως.

Τώρα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ενεργώντας ως εκπρόσωπος του νεοκοτζαμπασισμού, άγνωστο το γιατί, μέσα σε όλο αυτό τον πολεμικό χαμό και με την Τουρκία να έχει πάρει τα πάνω της διεθνώς, σπεύδει ξαφνικά στην Κωνσταντινούπολη να υποβάλει τα «σέβη» του στον νεοοθωμανό σουλτάνο και να ακούσει προσεκτικά τις απαράδεκτες εθνικές διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Εντέλει, τι θα κερδίσουμε εμείς οι Έλληνες, αν στο μέλλον πραγματοποιηθούν οι ανωτέρω προβλέψεις και η Ρωσία αντιμετωπίσει προβλήματα, στην προσπάθειά της να εξέλθει του Εύξεινου Πόντου, μέσω των στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων; Θα επιτρέψουμε εμείς να κτυπηθούν τα ρωσικά πλοία με ορμητήριο την Αλεξανδρούπολη; Γιατί άραγε δεν υπολογίσαμε ως πιθανότητα μια ενδεχόμενη προστριβή μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για τα στενά, με δική μας προοπτική τα ευρύτερα στενά των Δαρδανελίων ή και αυτή την ίδια την Κωνσταντινούπολη; Γιατί κλείνουμε όλες τις πόρτες και δεν αφήνουμε κάποια ενδεχόμενα ανοικτά;

Μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει βίαια, θα κερδίσουν εκείνοι που θέτουν στόχους και όχι οι πειθήνιοι εκείνοι που θα μείνουν σε ακινησία εκλιπαρώντας. Οι τελευταίοι μόνο να χάσουν έχουν.

Πηγή : newsbreak.gr

Από το triklopodia