Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Β' ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ

 Όταν οι Έλληνες ανέκτησαν την Πόλη από τούς Λατίνους το 1261, βρήκαν πεταμένο στο νεκροταφείο, ένα σκελετό στον οποίο οι Φράγκοι είχαν βάλει περιπαικτικά στο στόμα μία φλογέρα. Δίπλα στον σκελετό, ήταν παραβιασμένος και συλημένος ένας τάφος με μία επιγραφή πού έγραφε: «Βασίλειος Πιστός Εν Χριστώ Τω Θεώ Βασιλεύς Αυτοκράτωρ Ρωμαίων». 

Ήταν ο σκελετός του ανθρώπου, πού

είχε δώσει στο Ελληνικό Μεσαιωνικό κράτος την μεγαλύτερη δόξα πού γνώρισε ποτέ. Ήταν ο άνθρωπος πού πολεμώντας στην πρώτη γραμμή του μετώπου μέχρι τα βαθιά του γεράματα, έσωσε την Μακεδονία από τούς Βούλγαρους εισβολείς, απώθησε τούς Άραβες και Αιγύπτιους από την Μικρά Ασία, τούς Σαρακηνούς από την Καλαβρία και εκείνος πού κυνήγησε αλύπητα την παντοδύναμη αριστοκρατία προς όφελος των ακτημόνων και των αδυνάτων, ενώ παράλληλα γέμισε τα ταμεία του κράτους.

Το κράτος του ήταν οικονομικά παντοδύναμο, με εξαγωγές ειδών πολλαπλάσιες από τις εισαγωγές. Αναφέρεται δε, ότι ο φόρος πού πλήρωναν τα εμπορικά πλοία κατά την έξοδό τους από τα στενά του Ελλησπόντου ήταν τετραπλάσιος, από τον φόρο πού πλήρωναν κατά την είσοδό τους στα στενά. Ο Βασίλειος Β ο Μακεδών ήταν εκείνος πού εκχριστιάνισε τούς Ρώσους θέτοντας έτσι τα θεμέλια του πολιτισμού τους.

 Βασανιζόταν από το στίγμα της μητέρας του (η Θεοφανώ σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς πιθανόν γνώριζε, ή συμμετείχε στη δολοφονία του πεθερού της και του πρώτου συζύγου της) γεγονός το οποίο τον συγκράτησε από την πολυτέλεια, την χλιδή, την επίδειξη και τον εμπόδισε να εμπιστευθεί γυναίκα ως σύντροφο στον αυτοκρατορικό θρόνο. Έζησε όλη του την ζωή ως απλός στρατιώτης και ετάφη χωρίς πομπές και επισημότητες.

Συνέτριψε τους Βούλγαρους στην μάχη του Κλειδιού το 1014, διαλύοντας οριστικά τον βουλγαρικό επεκτατισμό. Η σκληρότητα του ήταν τέτοια, που ανα σειρά 100 αιχμαλώτων, τύφλωσε τους 99 και άφηνε τον έναν μονόφθαλμο! Η αυτοκρατορία αντιμετώπισε νικηφόρα κάθε εχθρό στα σύνορα της, είτε από βορά, είτε εκ δύσεως είτε εξ Ανατολής και έφτασε στο απόγειο της δύναμης της, οντας και πάλι παντοκρατορία!

Το ελληνικό κράτος μετά τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου, περιελάμβανε περιοχές πού κατοικούνταν από Έλληνες, αρκετές χιλιετίες πριν. Ανατολικά από την Σικελία του Αρχιμήδη, μέχρι δυτικά τον Πόντο τού Διογένη και του Στράβωνα και την Καισάρεια του Μεγάλου Βασιλείου και βόρεια από την Μακεδονία του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μέχρι την Κύπρο και την Κρήτη του Μίνωος.

H Ελληνική γλώσσα, ακουγόταν όπως και στην αρχαιότητα, από τον Δούναβη μέχρι τον Ευφράτη και από την Βάρη της Ιταλίας μέχρι την Χερσώνα της Κριμαίας.

Κατά τον Schlumberger, τον επιφανέστερο βυζαντινολόγο πού συνέγραψε χιλιάδες σελίδες για τον Βασίλειο Β’ τον Βουλγαροκτόνο «η βασιλεία του υπήρξε μακροτάτη καθ’ όλην την ύπαρξιν της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και μία των πλέον μακροχρονίων της παγκοσμίου Ιστορίας. Με τον θάνατο του εξέλιπεν η μεγαλυτέρα και ενδοξοτέρα φυσιογνωμία του μεσαιωνικού Ελληνισμού».

Δόξα και τιμή!

Ζήτω το Έθνος!

KOMNHNOC

Από το yiorgosthalassis