Η ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακες στον κόσμο εδώ και εκατοντάδες χρόνια, λόγω του μυστηρίου που τον περιβάλλει. Η γυναίκα που ποζάρει, ο τρόπος που φιλοτεχνήθηκε ο πίνακας, αλλά και η διάσημη κλοπή του έργου από το Λούβρο εντείνουν εδώ και αιώνες το μυστήριο.
Υπάρχει και μια άλλη πτυχή που σχετίζεται με το έργο. Πρόκειται για τα αντίγραφα του έργου, που είναι εξίσου
διάσημα και γνωστά, από ένα αντίγραφο μαθητή του Ντα Βίντσι που βρίσκεται σήμερα στο Πράδο της Μαδρίτης μέχρι τη Μόνα Λίζα του Άντι Γουόρχολ.Ο οίκος δημοπρασιών Christie’s στο Παρίσι βγάζει σε δημοπρασία τον Ιούνιο, με τιμή εκτίμησης τις 300.000 ευρώ, το πιο διάσημο αντίγραφο, τη Μόνα Λίζα του Ρέιμοντ Χέκινγκ, ένα αντίγραφο του πρωτότυπου έργου που αγοράστηκε από τον έμπορο αντικών σε ένα μικρό χωριό κοντά στη Νίκαια.
Λόγω της μοναδικής ιστορίας του ζωγράφου και του ιδιαίτερου ενθουσιασμού και της επιμονής του συλλέκτη ότι κατέχει το αληθινό έργο, τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν για άλλη μια φορά στην πώληση και την ιστορία του Χέκινγκ που έφτασε να γίνει και ντοκιμαντέρ από την Pathé, να τραβήξει την προσοχή των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης με τη θεωρία του που αμφισβήτησε άμεσα το Λούβρο, λέγοντας ότι μετά την κλοπή της Μόνα Λίζα από το μουσείο το 1911 από τον Βίντσενζο Περούτζια, δεν έγινε ποτέ επιστροφή του αυθεντικού έργου.
«Η τέχνη προκαλεί, συναρπάζει και μερικές φορές δημιουργεί εμμονή» δήλωσε ο Pierre Etienne, Διευθυντής των Christie’s. «Η περίπτωση του Χέκινγκ αντανακλά τη γοητεία που άσκησε το συγκεκριμένο έργο τέχνης σε έναν άνδρα με πάθος για την τέχνη. Ήταν το ιδανικό του».
Η ιστορία ξεκινά τη δεκαετία του 1950, όταν ο έμπορος αντικών Ρέιμοντ Χέκινγκ ανακάλυψε ένα πορτρέτο που άλλαξε εντελώς τη ζωή του.
Το έργο ήταν ένα ιταλικό αντίγραφο του 17ου αιώνα, αλλά ο Χέκινγκ ήταν πεπεισμένος ότι ήταν η αληθινή Μόνα Λίζα. Αφιέρωσε το υπόλοιπο της καριέρας του για να αποδείξει ότι το έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν αυτό που είχε αγοράσει για 3 λίρες, ενώ το έργο στο Λούβρο ήταν αντίγραφο.
Ο Χέκινγκ υποστήριξε σθεναρά ότι ο πίνακας που επέστρεψε στην αίθουσα του Λούβρου μετά την κλοπή του δεν ήταν το πραγματικό έργο. Ήταν επίσης σίγουρος ότι το μουσείο δεν θα μπορούσε να αποδείξει ότι η ζωγραφική τους ήταν η αυθεντική.
Για να ενισχύσει τον ισχυρισμό του, ο Χέκινγκ έδειξε το έργο στον διάσημο ιστορικό τέχνης Max Jacob Friedländer. Παρά το γεγονός ότι ο Friedländer ήταν ειδικευμένος στη φλαμανδική ζωγραφική και εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν στο τέλος της καριέρας του, διατύπωσε τη θεωρία ότι το έργο που κατείχε ο Χένινγκ θα μπορούσε να είναι η Μόνα Λίζα, κάτι που τον ενθάρρυνε να δημιουργήσει μια ταινία για την Pathé που τον δείχνει να εξετάζει τον πίνακα, ενώ κάλεσε εμπειρογνώμονες για να την εξετάσουν στο παραπλανητικό περιβάλλον του σπιτιού του στο χωριό Magagnosc, κοντά στο Grasse, για να δώσει βάρος στις αξιώσεις του. Η ταινία βγήκε όταν το Λούβρο είχε στείλει τη Μόνα Λίζα στην Ουάσιγκτον για να εκτεθεί.
Αν και σήμερα φαίνεται απίθανο, η υπόθεση αντιμετωπίστηκε σοβαρά από την ιστορική κοινότητα της τέχνης. Έχει αποκαλυφθεί αλληλογραφία και άρθρα γραμμένα στα γαλλικά, αγγλικά και ρωσικά, που όλα αξιολογούν τον ισχυρισμό ότι αυτός ο πίνακας θα μπορούσε να εξεταστεί ως αυθεντικός. Η επιμονή του Χέκινγκ είναι σήμερα πολύ διάσημη και η ιστορία γνωστή σε όλους τους επιμελητές τέχνης.
Για τους νέους συλλέκτες, η εικόνα της Μόνα Λίζα αντιπροσωπεύει «την υψηλότερη έκφραση της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης», που ίσως εξηγεί την αυξανόμενη τάση στη συλλογή αντιγράφων της Μόνα Λίζα. Ένα αντίγραφο του πίνακα του 17ου αιώνα πουλήθηκε για 1.695.000 δολάρια στη Νέα Υόρκη.
Ο Χέκινγκ παθιάστηκε με τον πίνακα και τον συναρπαστικό κόσμο του Ντα Βίντσι και δημιούργησε το δικό του κόσμο και τη δική του ιστορία. Αυτός ο πίνακας, που βγαίνει σε δημοπρασία, φτιαγμένος από έναν ανώνυμο Ιταλό καλλιτέχνη των αρχών του 17ου αιώνα, δεν είναι τόσο συναρπαστικός όσο το έργο στο Λούβρο, αλλά έχει μια ιστορία αντάξια του μυστηρίου του πίνακα που μεταφέρεται μέσα στον χρόνο.
lifo
Από το amfipolinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου