Από την Σμύρνη ο παππούς και η γιαγιά με ειδύλλιο που πλέχτηκε στον Πειραιά όταν έφτασαν με ένα μπόγο ρούχα ο καθένας και φυσικά το εικόνισμα.
Οι συνήθειες από τις χαμένες πατρίδες δεν μπορούσαν να ξεχαστούν...
Την ομπρέλα την έλεγαν παρασόλι και δεν ήταν λίγες οι φορές που την άνοιγαν και μέσα στην παράγκα όταν έβρεχε και για πλάκα για να διασκεδάσουν το
χάλι τους.Άλλο το παρασόλι του παππού άλλο της γιαγιάς αργότερα...το δεύτερο φινετσάτο γυναικείο και οι γειτόνισες την κοιτούσαν περίεργα.
Μαζί της και η αδερφή της η ανύπαντρη που έπαιζε και μαντολίνο και μάλιστα το είχε φέρει μαζί της στον μπόγο.
Υπερβολή δεν ξέρω αλλά έτσι είχαν μάθει να ζούν.
Άντε τώρα να κάνεις καλά τις γειτόνισες όταν μαζί με τα άλλα άκουγαν και το μαντολίνο τα απογεύματα.
"...ξεβράκωτοι ήρθαν το μαντολίνο και η πολύχρωμη ομπρέλα τους μάρανε..."
Ο Κοκκώνης είχε μαγαζί στην στοά Αρσακείου...σήμερα έρημη...
Ξεκίνησε η οικογένεια από την Σμύρνη με τις ομπρέλες ...τότε τις χρησιμοποιούσαν και το καλοκαίρι για τον ήλιο οι κυρίες που ντυνόντουσαν και έβγαιναν για την βόλτα τους με το παρασόλι.
Αργότερα περιμένοντας τον Ελληνικό στρατό άρχισαν να ράβουν Ελληνικές σημαίες...
Με την καταστροφή έρχεται στην Αθήνα η οικογένεια και κατασκευάζει ομπρέλες αλλά και σημαίες και αργότερα έπαθλα...κύπελα αθλητικών αγώνων....μετάλλια.
Όταν βλέπαμε τον παππού τον πειράζαμε ...τον ρωτούσαμε όταν είχε συννεφιά αν πήρε το παρασόλι του...και γελούσε.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου