Στην Ομόνοια

Παλιά κάτω από τον σταθμό του ηλεκτρικού στην Ομόνοια υπήρχαν μαγαζιά...

Είχε εμπορική κίνηση....υποδήματα...ρούχα....ζαχαροπλαστείο....

Μπαινόβγαινε κόσμος ....

Ακόμα παρακάτω και εκεί που γινότανε η αποβίβαση και επιβίβαση των επιβατών υπήρχε κιόσκι...περίπτερο που πουλούσε τα

πάντα και είχε το ωράριο του ηλεκτρικού.

Εκεί δούλευε ένας γνωστός σε βάρδιες....

Ήλιο ακούω και ήλιο δεν βλέπω...μας έλεγε.

Δύσκολη δουλειά με αρκετό χαμαλίκι με τα περιοδικά και τις εφημερίδες που τότε κυκλοφορούσαν αρκετές και πρωϊνές και απογευματινές.

Περιοδικά...ντάνες το ΡΟΜΑΝΤΣΟ ... ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ....οι ΕΙΚΟΝΕΣ...

Μέτρημα ...κουβάλημα....αλλά έπαιρνε καλό μεροκάματο.

Στον υπόγειο της Ομόνοιας βέβαια κυκλοφορούσε και κάθε καρυδιάς καρύδι γι αυτό και η Ασφάλεια πάντα είχες μυστικούς όπως τους έλεγαν να περιφέρονται.

Οι πορτοφολάδες είχαν τα πρωτεία την ώρα που στριμωχνόντουσαν οι επιβάτες στην επιβίβαση.

Έβλεπες τυφλούς σε μόνιμες θέσεις με ακορντεόν να παίζουν και να τραγουδάνε με το πιατάκι τους μπροστά.

Ένας από αυτούς δεν ζεί σήμερα είχε καταπληκτική φωνή και τραγουδούσε με πάθος....τον στήριζε ο κόσμος και αυτός την οικογένειά του.

Με τα χρόνια το υπόγειο της Ομόνοιας έπαψε να είναι εμπορική πιάτσα...

Έκλειναν τα μαγαζιά το ένα πίσω από το άλλο....

 

Τα ναρκωτικά έκαναν την δυναμική τους εμφάνιση με την σκληρή τους έκδοση.

Ο κατήφορος είχε αρχίσει....

Η Ομόνοια και πάνω και κάτω έγινε πιάτσα...

Τα σπιρτόκουτα με τον λευκό θάνατο άλλαζαν χέρια....

Η πελατεία μεγάλωνε όπως και η πιάτσα....στην  Αγίου Κων/νου ...στην Σωκράτους...και στα πέριξ στενά μόνο τραπεζάκια με το "εμπόρευμα"δεν έβλεπες.

Από το Πίσω στα παλιά