Παλιά στην Πλάκα στο Κέντρο της Αθήνας...
Προσφυγικές οικογένειες ....
Συμβίωση κάπως έτσι για αρκετά χρόνια συνεχίστηκε σε πολλές γειτονιές και όχι μόνο με πρόσφυγες.
Ήταν φυσικό να δένονται μεταξύ τους αυτοί οι άνθρωποι και να είναι μαζί και στις χαρές και στις λύπες.
Χαρακτηριστικό ήταν και το γεγονός ότι
τα παιδιά προσφωνούσαν τους συναυλικούς ως θείους και θείες και τους ηλικιωμένους παππού και γιαγιά.Ένα σπίτι σαν αυτό της φωτογραφίας θυμήθηκα σε μια γειτονιά της Αθήνας ....
Μου φάνηκε περίεργο φεύγοντας από το άλλο με τα δωμάτια της αυλής που ήταν το ένα δίπλα από το άλλο.
Κατέβαινες σκαλιά για να βγείς στην αυλή που έβλεπε στο ρέμα και είχε εξωτερική τουαλέτα.
Στο ισόγειο έμενε ο ιδιοκτήτης...είχε αρκετά δωμάτια με πλακάκια χρωματιστά γύψινα στην οροφή χρωματισμένα θαλασσιά...
Κουζίνα μεγάλη και υπέροχα έπιπλα σκαλιστά....
Είχε και σοφίτα ...την νοίκιαζε φοιτητής στη συνέχεια γιατρός που βοήθησε κόσμο και να είναι καλά εκεί που είναι.
Νεοκλασικό θα το λέγαμε σήμερα αυτό το σπίτι...με κεραμίδια...μπαλκόνι στον δρόμο με σχέδια παγώνια στα σιδερένια κάγκελα.
Έξω και πάνω από την εξώπορτα υπήρχε η χρονολογία 1924...τότε κτίστηκε όπως εξηγούσε ο ιδιοκτήτης.
Για το τέλος άφησα το σημαντικό....
Εκτός από την υγρασία του υπογείου και που έτρεχαν οι τοίχοι και προσπαθούσες με πατέντες να καλύψεις για να μην φαίνεται η μούχλα....όπως με κουβέρτες που είχαν σχέδια τύπου ντεκόρ....είχε στο βάθος της κρεβατοκάμαρας μια κρύπτη θα έλεγα.
Στα θεμέλια του σπιτιού είχαν βρεί βράχο κάτι σαν σπηλιά...
Την χρησιμοποιούσε για αποθήκη ο ιδιοκτήτης βάζοντας κάτι μπαούλα και στην Κατοχή για καταφύγιο.
Μια κουρτίνα-μπερντές την χώριζε από το δωμάτιο και φυσικά την μυρουδιά της μούχλας με τον καιρό την συνήθιζες.
Οι κακές γλώσσες της γειτονιάς έλεγαν ότι ήταν μαυραγορίτης και εκεί έκρυβε ότι "αγόραζε".
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου