Το ψωμί ψωμάκι

Κατοχή Αθήνα

Σταδίου και Αμερικής εστιατόριο ΑΒΕΡΩΦ....

Λουστράκια την έχουν πέσει στους Γερμανούς αλλά και σε δικούς μας για να τους βάψουν τα παπούτσια...να τους δώσουν κάτι μήπως και βρούν στην συνέχεια στην μαύρη αγορά κανένα σαπάκι να αγοράσουν.

Θα μου πείς Κατοχή και εστιατόριο και μάλιστα κάποια είχαν και το μενού απ΄έξω φυσικά για

γέλια αυτό.

Ότι εύρισκαν το έριχναν στην κατσαρόλα και οι τυχεροί που κάτι είχε η τσέπη τους έμπαιναν μέσα και έτρωγαν.

Πολλά λεγόντουσαν τότε για εξαφανισμένα αδέσποτα σκυλιά και γατιά και έβλεπαν τους εστιάτορες σαν αδίστακτους δήμιους.

Η απορία βέβαια ήταν και η βαμένη τζαμαρία μέχρι την μέση του εστιατορίου....

Αυτή η συνήθεια επικράτησε και μεταπολεμικά σε τέτοια μαγαζιά αλλά και σε ζαχαροπλαστεία.

Ο λόγος απλός....να μην κάθονται απ΄έξω από την βιτρίνα οι περαστικοί και...μετράνε τις μπουκιές των πελατών.

Και μάλιστα όταν είχαν αρχίσει οι κατσαρόλες των μαγαζιών να έχουν  περισσότερα φαγητά.

Το γλυκό ήρθε και έδεσε όταν η Ομόνοια στα πέριξ γέμισε με ψητοπωλεία...

 

Περνούσες απ΄έξω και η μυρουδιά σε σταμάταγε....κοιτούσες το αρνί το γουρούνι να στριφογυρνάει έτοιμο ψημένο με την πέτσα και μακάριζες αυτούς που καθόντουσαν στα τραπέζια πρωϊ οι αθεόφοβοι και περίμεναν να τους σερβίρουν.

Οι τζαμαρίες με τον καιρό δεν βαφόντουσαν....το κατεψυγμένο κρέας...ο κυμάς ο κατεψυγμένος

με δωρεάν φρέσκο ξύγκι από τον χασάπη έμπαιναν στις γειτονιές κάθε Κυριακή την υπέροχη αυτή ημέρα που περίμεναν μικροί και μεγάλοι.

Από το Πίσω στα παλιά