Καμία πανδημία δεν ήταν ποτέ αόρατος εχθρός

Κύριε διευθυντά,

Τὰ μικρόβια, στὰ ὁποῖα συγκαταλέγονται καὶ οἱ ἰοί, ἦταν βέβαια πάντα ἀόρατα μὲ γυμνὸ μάτι, γιὰ αὐτὸ καὶ ὀνομάζονται μικρόβια. Οἱ ἐπιπτώσεις τους ὅμως, ὅταν προκαλοῦσαν μία πανδημία, ἦταν ἱστορικὰ κάθε φορά ἀδύνατον νὰ μὴ φαίνονται, προκαλώντας τὸν ἄμεσο φόβο. Σὲ κάθε πραγματικὴ ἱστορικὰ πανδημία, ὁ ὑποβιβασμὸς τοῦ κινδύνου καὶ τοῦ φόβου ποὺ ἀμέσως συνεπάγεται ἦταν ἀδύνατος, καθὼς οἱ θανατηφόρες ἐπιπτώσεις τῶν ἀόρατων μικροβίων ἦταν

ἀδύνατο νὰ κρυφτοῦν. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἔβλεπαν γύρω τους λεπροὺς νὰ πεθαίνουν τὸν ἕνα μετὰ τὸν ἄλλο, ἢ τὸ ἴδιο νὰ συμβαίνει ἀπὸ τὴν πανώλη ἢ τὴν ἱσπανικὴ γρίππη, ἦταν ἀδύνατον νὰ μὴ νιώσουν τὸν φόβο τοῦ ἀόρατου μικροβίου ποὺ τοὺς ἀπειλοῦσε, ὅπως καὶ τὴν ἀνάγκη προστασίας τους. Κανένας τελάλης δὲν χρειαζόταν νὰ κυκλοφορεῖ στὶς γειτονιὲς φοβίζοντας τὸν κόσμο, γιὰ μία ἀπειλὴ ποὺ σὲ κάθε περίπτωση ὅλοι ἔβλεπαν ὅτι ὑπῆρχε.

Οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνταν, γιατί ἔβλεπαν τὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου κάθε μέρα. Δὲν ἦταν 2 – 3 ἢ 5 ἢ 15 ἄνθρωποι ποὺ μέσα σὲ ἕνα χρόνο εἶχαν ἀκούσει πὼς ἀρρώστησαν ἢ καὶ πέθαναν. Οἱ χρονιὲς πραγματικῆς πανδημίας θὰ ἦταν ἀδύνατον νὰ εἶναι ἴδιες ἢ ὑποβιβασμένες, σὲ σχέση μὲ ἄλλες χρονιὲς, ὅπου γιὰ κάποιους λόγους οἱ ἄνθρωποι ἄκουγαν 2 – 3 ἢ 5, ἢ 15 ἀνθρώπους νὰ πεθαίνουν, οὕτως ἢ ἄλλως.

Προφανῶς οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔζησαν πραγματικὲς πανδημίες καὶ τὸν φόβο ποὺ συνεπάγονταν, θὰ σάστιζαν ἂν διαπίστωναν κάποιους τελάληδες νὰ βγαίνουν στὸν δρόμο καὶ στὶς ἀγορὲς καὶ νὰ τοὺς προειδοποιοῦν, γιὰ αὐτὸ ποὺ οὕτως ἢ ἄλλως ἔβλεπαν.

Ἡ ἐγγενὴς ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου γιὰ προστασία κινεῖ­ται αὐτόματα καὶ μὲ συνεχῆ (καὶ ἀναπόφευκτη) ἐξέταση τῶν κινδύνων ποὺ κάθε φορά ἀντιμετωπίζει. Τὸ ἔνστικτο τῆς ἐπιβίωσης εἶναι ἀξιόπιστο ὅσο ἡ ἐπὶ χιλιετιῶν παρουσία τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν χρειάζεται διαφήμιση. Δὲν χρειάζεται προτροπή, καθὼς μᾶς συνοδεύει σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο μὲ τὴν ἀσταμάτητη προστασία του, οὕτως ἢ ἄλλως.

Τὰ μικρόβια εἶναι ἀόρατα ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο μάτι, ὄχι ὅμως καὶ οἱ ἐπιπτώσεις τους, ὅταν γίνονται θανατηφόρες. Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ὅπου ἀποτελοῦν ὄντως σημαντικὴ ἀπειλή, ἡ ἀνάδειξή τους ἀπὸ τρίτους εἶναι ἀδιανόητη, καθὼς κανένας ὀργανισμός, πόσο μᾶλλον κανένας ἄνθρωπος, δὲν εἶναι δυνατόν, ἐκ φύσεως, νὰ ἀγνοήσει ἕνα μεγάλο κίνδυνο.

 

Ποιὰ εἶναι λοιπὸν τὰ συμπτώματα τῆς σημερινῆς «πανδημίας»… Ἡ προσβολὴ τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας, τῆς ἀνθρώπινης ἀξίας. Ἡ προσ­βολὴ τοῦ ἀνθρώπου ὡς ὄντος ποὺ δὲν περιορίζει τὴν δράση του στὸν ἐπισιτισμὸ καὶ αὐτοσυντήρηση τοῦ σώματός του-σαρκίου του.

Γιὰ τί «πανδημία» (πανδημαγωγία) μιλᾶμε λοιπόν;

Ἡ ἀρρώστια τῆς ἀπολυταρχίας καὶ αὐθαιρεσίας μπορεῖ νὰ εἶναι ὄντως ὁ χειρότερος ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου. Ὡς Θείου πλάσματος, μὲ ἀξία ἀνεκτίμητη κι ἀπροσμέτρητη.

Μιχαὴλ Κικριλὴς

Γνωσιακὸς (MSc) Ψυχολόγος

«Τὰ μάτια εἶναι πιὸ ἀξιόπιστοι σύμβουλοι ἀπὸ τὰ αὐτιά».

(Ἡράκλειτος, 544-484 π.Χ.)

Από το thesecretrealtruth