"πρόσεξε γιατί σε βλέπω με κασελάκι στην Ομόνοια"

 Μετά τον εμφύλιο και στην Αθήνα προσπαθούν να οργανώσουν την ζωή τους....να μπούν σε μια σειρά.

Η κατάσταση άσχημη ....μισογκρεμισμένα κτίρια...οι δουλειές στον αέρα ή καλύτερα του ποδαριού.

Χωματόδρομοι....νερό εκ περιτροπής....ρεύμα σήμερα έχει αύριο δεν έχει....

Έπρεπε να βγεί ένα

μεροκάματο όπως όπως ώστε να μπορούν να μπούν στο μπακάλικο να δώσουν έναντι για το τεφτέρι και να έχουν μούτρα να ψωνίζουν.

Το "γράφτα"το άκουγες παντού....ΕΒΓΑΤΖΗ...ψιλικατζή...χασάπη και όπου μιλάγανε Ελληνικά.

Η αγωνία των γονιών με μικρά παιδιά ήταν να μάθουν γράμματα και προσπαθούσαν να βρούν τον μπαμπούλα για να τα φοβίσουν.

Αγράμματοι οι ίδιοι το είχαν καϋμό να μάθουν αυτά γραφή και ανάγνωση και να μην υπογράφουν με σταυρό.

Τα λουστράκια με το κασελάκι τα έβλεπες παντού στο Κέντρο και ειδικά έξω από Δημόσιες υπηρεσίες...τράπεζες .

Το γυαλισμένο παπούτσι ήταν προϋπόθεση αξιοπρεπούς εμφάνισης.

Οι γονείς βρήκαν τον μπαμπούλα ..."πρόσεξε καϋμένε να μάθεις γράμματα γιατί σε βλέπω με κασελάκι στην Ομόνοια..."

'Αλλος μπαμπούλας των παιδιών ήταν και ο κουλουράς με τον ταβλά.

Φυσικά πολλά παιδιά από αυτά πήγαιναν σε νυκτερινό σχολείο.... σε τεχνικές σχολές.

Ήθελε κότσια όμως για κάτι τέτοιο....

Δεν άργησε ο Ελληνικός κινηματογράφος να πάρει θέση με την ταινία  "Ο λουστράκος"....

 

Ο Βασιλάκης Καϊλας έμεινε στην ιστορία.

"...τα βλέπεις τι τράβηξε αυτό το παιδάκι;"...έλεγαν οι γονείς στα παιδιά βγαίνοντας

από το σινεμά.

Και φυσικά μια βόλτα στο Κέντρο της Αθήνας στην Πανεπιστημίου έξω από το Οφθαλμιατρείο με τους παλιούς στιλβωτές μεγάλης ηλικίας που καθόντουσαν επί ώρες στο σκαμνάκι όλες τις εποχές του χρόνου.

Και όμως οι συμπαθείς αυτοί επαγγελματίες σπούδασαν παιδιά....που έγιναν επιστήμονες γιατροί...δικηγόροι.

Από το Πίσω στα παλιά