Οι άνθρωποι της εξουσίας έχουν την ίδια νοοτροπία σε όλους τους καιρούς και σε όλους τους τόπους.
Τους περιγράφει ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του.
Φιλάργυροι για τα δικά τους, σπάταλοι για τα ξένα.
Θαυμάζουν, υπηρετούν και
προωθούν σε αξιώματα τους πλούσιους και περιφρονούν τους φτωχούς.Αλλά και ο Αριστοτέλης ταυτίζει την εξουσία με τη διαφθορά.
Όσοι κατέχουν πολιτικά αξιώματα υπόκεινται σε επιρροές και επιδίδονται σε χαριστικές πράξεις.
Διαφθορά και δεσποτισμός, αλαζονεία, υποκρισία, θηριοψυχία.
Η άσκηση εξουσίας, λέει, συνοδεύεται από την αγριότητα. Όποιος διατάζει γίνεται θηριώδης…
Μύθος η συνταγματική λαϊκή κυριαρχία. Τους θεσμούς, τους μηχανισμούς για τη κρατική λειτουργία καθορίζει το σύστημα. Εκείνο επιλέγει τη μορφή της πολιτικής εξουσίας, και το ιερατείο της, όχι οι ψηφοφόροι.
Οι πολίτες εμφανίζονται στις κάλπες μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια και έχουν τη ψευδαίσθηση ότι εκλέγουν αντιπροσώπους τους λαού, και κυβερνήσεις της αρεσκείας τους. Ενώ απλά νομιμοποιούν με τη ψήφο τους την απάτη.
Η πολιτική εξουσία είναι φυσικός σύμμαχος της ολιγαρχίας και των προνομιούχων.
Σε αυτούς οφείλει την υπεροχή και την ανάδειξή της κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Οι μεγιστάνες του πλούτου χρηματοδοτούν τα κόμματα με την προσδοκία πολλαπλάσιων αντιπαροχών. Ο λαός απλά ψηφίζει.
Σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, γράφει ο φιλόσοφος Heleno Sana, οι πολιτικοί δέχονται εντολές όχι από το εκλογικό σώμα αλλά από μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η πολιτική που ακολουθεί η εξουσία είναι να μοιράζει τα χρήματα στους πλούσιους και να υποκλέπτει την ψήφο των φτωχών με το επιχείρημα ότι προστατεύει τους μεν κατά των δε.
Κόμματα με φεουδαρχική νοοτροπία, ιδιοκτησία του αρχηγού και της σπείρας του.
Οι λαϊκοί αντιπρόσωποι χειραγωγούνται από τους ηγεμόνες του χρήματος.
Η βουλή θεραπαινίδα της εκτελεστικής εξουσίας, οι βουλευτές συνήθως ανερυθρίαστοι αργόμισθοι που εμφανίζονται στις συνεδριάσεις για χειροκροτήματα και κομματική απαρτία (οι δημοπίθηκοι του Αριστοφάνη).
Οι δημοκρατικοί θεσμοί θλιβερά ράκη.
Η Διοίκηση απολιθωμένη, γραφειοκρατική και παχυδερμική.
Η Δικαιοσύνη υπονομευμένη, οι νόμοι αναξιόπιστοι… κρύπτες και λαγούμια ρουσφετιών και ατιμωτικών συναλλαγών.
Σε ανυποληψία η ηθική και η νομιμότητα.
Οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες-γραφειοκράτες επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες. Καθορίζουν οι ίδιοι τι είναι έντιμο και τι ανήθικο.
Η κοινωνία εξευτελίζεται από τους επαγγελματίες πολιτικούς.
Οι κομματικές επιχειρήσεις διαχειρίζονται την εξουσία ως εργολαβία διά μέσου της εκλογικής πελατείας.
Διαφθορά με χίλια πρόσωπα.
Εγγενής η διαφθορά της πολιτικής εξουσίας. Για να κατοχυρώσει την ηγεμονία της πρέπει να υπηρετεί τα συμφέροντα των κυρίαρχων οικονομικών τάξεων εις βάρος πάντοτε του δημοσίου συμφέροντος και της κοινωνίας.
Πάντοτε ενδίδει στα συμφέροντα…
Η τραγωδία των λαών είναι ότι σπανιότατα κυβερνώνται από ανθρώπους με ήθος, γνώση, καλλιέργεια και ιδεώδη.
Στην πολιτική εξουσία δεν βρέθηκαν ποτέ οι «φιλοσοφούντες» που οραματιζόταν ο Πλάτων.
Η συντριπτική πλειοψηφία των αρχόντων υπήρξαν εστεμμένα σκουπίδια, ή πολιτικοί αγύρτες.
Παντού και πάντοτε αποκλειστική έγνοια των πολιτικών ήταν και είναι να κρατηθούν στην Αρχή, όταν ιππεύουν την εξουσία, ή να εκδιώξουν τους επικαρπωτές των κρατικών λειμώνων όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
Η εξουσία μεταμορφώνει και τους χρηστούς σε ανήθικους. Όσοι αντιστέκονται παραμερίζονται, αγνοούνται, εκδιώκονται, ή αποχωρούν.
Υπερφίαλοι οι επαγγελματίες πολιτικοί αυτοπροσδιορίζονται ως προσωπικότητες, διαιωνίζοντας το νοσηρό κλίμα με την κούφια λογοκοπία και τους τυχοδιωκτισμούς τους.
Οι περισσότεροι ανώτατοι άρχοντες των δυτικών δημοκρατιών συμπεριφέρονται με γελοία έπαρση, ως εστεμμένοι χωρίς πορφύρα.
Συχνά εκστομίζουν ουρανομήκεις ανοησίες που εκλαμβάνονται ως θέσφατα, ως σοφοί λόγοι και χρησμοί, και οι αυλοκόλακες αγωνίζονται να ερμηνεύσουν το βαθύτερο νόημά τους.
Διαχρονικό το στίγμα της πολιτικής διαφθοράς και επίκαιρα τα λόγια του Ισοκράτη «οι χειρότεροι εξουσιάζουν τους καλύτερους και οι πιο κουτοί τους μυαλωμένους».
Τα παραπάνω δεν είναι λόγια δικά μου, αλλά του Κυριάκου Σιμόπουλου, από το βιβλίο του «Η Διαφθορά της Εξουσίας», που εκδόθηκε το μακρινό 1995, αλλά είναι ακόμη πιο επίκαιρο σήμερα.
Τα θυμήθηκα παρακολουθώντας τη δράση των «αρίστων», και πιο συγκεκριμένα την επιδότηση με 120 εκατομμύρια ζεστά ευρώ μιας συγκεκριμένης αεροπορικής εταιρίας (ενώ υπάρχουν κι άλλες στα κόκκινα), και κάποιων άλλων νόμων του κράτους, που περνούν στη ζούλα από τη Βουλή, με τηλεδιάσκεψη των βουλευτών (!!!!!) εξυπηρετώντας απλά και μόνο κρατικοδίαιτους φίλους επιχειρηματίες… εν μέσω πανδημίας, γενικού λοκντάουν και απαγόρευσης συναθροίσεων.
Οι υπόλοιποι, να μη ξεχάσουμε να μαλώσουμε και σήμερα για τις μάσκες και για τις άσκοπες μετακινήσεις.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Από το stergiog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου