Oktoberfest - Beer & Blood: Η εν μέρει πραγματική ιστορία

 

Πόσο αληθής είναι η σειρά Oktoberfest - Beer & Blood του Netflix;

Η σειρά "Oktoberfest – Beer & Blood" του Netflix υποτίθεται ότι αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα αν και απέχει πάρα πολύ από την αλήθεια. Για αρχή, κανένας από τους κύριους χαρακτήρες δεν υπήρξε στην πραγματικότητα.

Ωστόσο, η πλοκή βασίζεται σε ορισμένα ιστορικά γεγονότα. Παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ ζυθοποιός του Oktoberfest με το όνομα Curt Prank, η βιβλιογραφία του Oktoberfest αναφέρει κάποιον Georg Lang.

Ο "Schurl" Lang ήταν ιδιοκτήτης πανδοχείου που κέρδισε μια κάποια φήμη στην πατρίδα του τη Νυρεμβέργη στην Φραγκονία. Μαζί με την επιτυχία του αυξήθηκε και η αυτοπεποίθησή του. Αν και ήταν αδύνατο για έναν "ξένο", μη ντόπιο, ήθελε να στήσει σκηνή στο Oktoberfest, τη μεγαλύτερη που υπήρξε ποτέ.

 

Ο Georg "Schurl" Lang

Τον 19ο αιώνα, για να πάρουν άδεια για σκηνή, οι ιδιοκτήτες έπρεπε να συμμετάσχουν σε μια δημοπρασία οικοπέδων του δήμου του Μονάχου. Αυτά τα οικόπεδα περιόριζαν το μέγεθος των σκηνών που μπορούσαν να στήσουν οι ιδιοκτήτες.

Το 1985 τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν επετράπη σε μια συντεχνία να σχεδιάσει το μεγαλύτερο "κάστρο μπύρας", το "Winzerer Fähndl", και ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε η Schottenhamel με το "Schützenwirt". Αν και αυτές οι νέες σκηνές ήταν μεγαλύτερες και αρχιτεκτονικά πολύ φιλόδοξες, δεν βρισκόντουσαν στον κεντρικό δακτύλιο των σκηνών. Ως εκ τούτου, τότε, δεν προκάλεσαν καμία επανάσταση στον σχεδιασμό των σκηνών και τα οικόπεδα θα περιόριζαν το μέγεθος των κεντρικών μπαρ.

Έτσι, μια μεγάλη σκηνή που θα την έστηνε κάποιος που προερχόταν από την Νυρεμβέργη, και που είχε σκοπό να έχει διευθυντή ως επικεφαλής, είχε κάποιους λόγους για να μην πραγματοποιηθεί. Και όμως, ο οικονομικά ισχυρός Lang το έκανε. Πλήρωσε πέντε ντόπιους ιδιοκτήτες πανδοχείων ως μυστικοί πράκτορές του και υπέβαλε προσφορά για πέντε παρακείμενα οικόπεδα.

Επιπλέον, με κάποιον τρόπο, η δημοτική αρχή του Μονάχου έγινε fan club του. Παρά την προφανή παράκαμψη των κανονισμών, μόνο ένας ψήφισε κατά της άδειας στον Lang για το Oktoberfest του 1898.

Η "1η Τεράστια Βαυαρική Αίθουσα" διέθετε 6.000 θέσεις, χαρακτηριστικό τόσο εντυπωσιακό που διαφημίστηκε με αφίσες. Η σκηνή του Lang -και όχι μόνο- θα επηρέαζε την κουλτούρα της γιορτής για τις επόμενες δεκαετίες.
 

Αργότερα, ο Lang αντικατέστησε την ζυθοποιεία Münchnerkindl με την Augustiner και ακολούθησε την τάση του "κάστρου της μπύρας"

Από τις 10 το πρωί, στην νέα σκηνή υπήρχαν "μεγάλες, δωρεάν συναυλίες" μιας ορχήστρας 30 ατόμων, που ήταν ντυμένοι με αλπικές φορεσιές και δεν έπαιρνε χρήματα από τους επισκέπτες. Η δημοτικότητα αυτής της κίνησης του Lang οδήγησε στη μείωση των σκηνών που δεν είχαν ορχήστρα. Μέσα σε δύο χρόνια έμειναν μόλις τρεις σκηνές χωρίς δωρεάν ορχήστρα.

 

Για να βεβαιωθεί ότι η σκηνή του θα ήταν η πιο ζωντανή από όλες, ο Lang παρουσίασε και μια ανθολογία τραγουδιών. 50.000 από αυτά, που περιείχαν "τις νεότερες μελωδίες", διανεμήθηκαν δωρεάν στους επισκέπτες για να τους ενθαρρύνει να τραγουδούν με την ορχήστρα. Εκείνη την εποχή, οι ορχήστρες δεν είχαν τραγουδιστές λόγω έλλειψης μικροφώνων ή ηχείων. Οπότε, ήταν ένα είδους αλλαγής.

Ο Lang με την ορχήστρα της σκηνής του

Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, αυτά τα ανθολόγια με τα τραγούδια εξαφανίστηκαν. Όμως, σώζεται μέχρι και σήμερα ένα σημαντικό. Ένα από τα τραγούδια του πρώτου βιβλίου ήταν ένα που τραγουδούν όλοι μέχρι και σήμερα, το "Ein Prosit der Gemütlichkeit".

 

από: oktoberfest guide

Από το 3otiko