Η θέμις χωλαίνουσα

 

Η Χρυσή Αυγή ήταν ασφαλώς μια ναζιστική οργάνωση. Και τα ηγετικά μέλη της κολλημένα με τον Αδόλφο

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Ήταν επίσης πολιτικό κόμμα, εξτρεμιστικό, με ροπή στις βιαιοπραγίες. Η δολοφονία του αδικοχαμένου Φύσσα έχει φυσικό αυτουργό, αλλά έχει και

ηθικούς αυτουργούς, το σύνολο της ηγεσίας της οργάνωσης. Και έπρεπε όλοι να τιμωρηθούν.

Η ευαισθητοποίηση της Πολιτείας όμως, με αφορμή το τραγικό αυτό συμβάν, υπήρξε εξόχως υποκριτική. Απλά η κυβέρνηση Σαμαρά, τρέμοντας έναν εκ δεξιών διεμβολισμό, βρήκε ευκαιρία να απαλλαγεί από την απειλή, συνθέτοντας, μαύρη νύχτα, ένα κατηγορητήριο της συμφοράς, με μοναδικό στόχο την ανακοπή του εκλογικού ρεύματος που φαινόταν ότι έχει το συγκεκριμένο κόμμα. Δεν υπήρξε δηλαδή περίσσευμα δημοκρατικής ευαισθησίας, αλλά μικροκομματικής σκοπιμότητας. Το πόρισμα Βουρλιώτη, με τα κρυφά οπλοστάσια και τις στρατιωτικές «πρόβες» για την κατάληψη της εξουσίας, αποδείχτηκε μια προχειρογραμμένη, αλλά ιδιαίτερα ευφάνταστη έκθεση ιδεών. Οπλοστάσια δεν βρέθηκαν ποτέ, μυστικές γιάφκες επίσης δεν ανακαλύφθηκαν, ούτε και απόρρητα σχέδια ανατροπής του πολιτεύματος.

Η Χρυσή Αυγή στην πραγματικότητα ήταν ένα ναζιστικό… καφενείο με μπράβους και τραμπούκους τρίτης διαλογής. Όχι επιτελική εγκληματική οργάνωση, έτσι όπως ορίζεται από τον νόμο. Γι’ αυτό και η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου, με μια εξαιρετικά δομημένη αγόρευση, απέρριψε (προς τιμήν της) τη συγκεκριμένη κατηγορία. Δυστυχώς οι άλλοι δεν άντεξαν. Υπάκουσαν στην πίεση των συστημικών μέσων ενημέρωσης (των ίδιων που υπερασπίζονται μετά μανίας τον σημερινό γερμανικό οικονομικό ναζισμό), κάποιων… influencers της συμφοράς που είδαν την υπόθεση ως ευκαιρία ανέξοδης προβολής, του οψίμως αφυπνισθέντος ΣΥΡΙΖΑ, που βολεύτηκε μια χαρά για τις κοινοβουλευτικές επιδιώξεις του και 300 ακροαριστερών μπαχαλάκηδων που παριστάνουν τους εγχώριους «Αntifa».

Περίσσεψαν, δηλαδή, πάλι η πολιτική υποκρισία και σκοπιμότητα (ανακοπή κόμματος Κασιδιάρη), στο όνομα πάντα της προστασίας της δημοκρατίας. Το ερώτημα είναι πού χάθηκε η δημοκρατία όταν κάποιοι άλλοι έκαιγαν αθώους ανθρώπους στη Marfin, χωρίς ποτέ να αποδοθεί δικαιοσύνη. Έστω και… υποβοηθούμενη, όπως αυτή εδώ. Πολύ φοβάμαι ότι η απόφαση για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής ελήφθη υπό πίεση, σχεδόν διά βοής. Δεν αποτελεί ούτε θρίαμβο της Δικαιοσύνης ούτε δικαίωση της δημοκρατίας, όπως διάφοροι υποκριτικά διατείνονται. Αντίθετα, προδίδει επιλεκτική πολιτική ευαισθησία. Αυτό το γράφει με πλήρη συναίσθηση κάποιος που σιχαίνεται τον ναζισμό. Και αρθρογραφεί επίμονα εναντίον κάθε μορφής του: της παλαιότερης χιτλερικής και της κεκαλυμμένης σημερινής, της… μερκελικής του Δ΄ Ράιχ.

Newsbreak

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Από το kostasxan