Ένα τεράστιο αμερικανικό στρατιωτικό συγκρότημα ασφαλείας που λειτουργούσε μόνο για 24 ώρες

Στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, μια σοβιετική πυρηνική επίθεση ήταν μια πραγματική απειλή και οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι χρειαζόταν ένα αμυντικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να προστατεύσει τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM) της χώρας, ιδίως τα πεδία πυραύλων Minuteman που βρίσκονται στην αεροπορική βάση Grand Forks στην Βόρεια Ντακότα, αλλά και κέντρα πολιτών. Το 1969, ο Νίξον ανακοίνωσε το "Safeguard Program" που θα αποτελούνταν από
διάφορα συστήματα ασφαλείας, σε διάφορα μέρη σε όλη τη χώρα, για την προστασία σημαντικών στρατηγικών όπλων.

Το πρώτο, και μοναδικό τέτοιο μέρος που αναπτύχθηκε, ήταν το συγκρότημα Stanley R. Mickelson στο Nekoma της Βόρειας Ντακότα, περίπου 100 μίλια βόρεια του Grand Forks. Το μέρος πήρε το όνομά του από τον τρίτο διοικητή της Διοίκησης Αεροπορικής Άμυνας Στρατού, στρατηγό Stanley R. Mickelsen. Την 1η Οκτωβρίου του 1975, το συγκρότημα τέθηκε σε λειτουργία. Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα, το Κογκρέσο αποφάσισε να κλείσει το πρόγραμμα, θεωρώντας το στρατιωτικά αναποτελεσματικό. Πέντε μήνες αργότερα, ο στρατός άρχισε να το γκρεμίζει. Σήμερα, το μόνο που έχει απομείνει από ένα πρόγραμμα 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι λίγα κτίρια και μια τεράστια πυραμίδα.

Το Πρόγραμμα Safeguard, το οποίο ήταν η άμεση συνέχεια του προηγούμενου Προγράμματος Sentinel, το οποίο είχε σχεδιαστεί για την προστασία των πόλεων των ΗΠΑ από πυραυλική επίθεση, ήταν ένα σύστημα δύο επιπέδων που αποτελούνταν από πυραύλους μεγάλου και μικρού βεληνεκούς. Οι μεγάλης εμβέλειας πύραυλοι ήταν η πρώτη γραμμή άμυνας και σχεδιάστηκε να εμποδίσουν εισερχόμενους βαλλιστικούς πυραύλους έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα. Αν αυτό αποτύγχανε, πύραυλοι μικρότερης εμβέλειας, αλλά με πολύ καλή απόδοση, θα επιχειρούσαν εντός της ατμόσφαιρας. Και τα δύο είδη πυραύλων χρησιμοποιούσαν πυρηνικές κεφαλές και σκοπό είχαν την καταστροφή της εισερχόμενης κεφαλής με ραδιενέργεια, και όχι μέσω της θερμότητας ή μιας έκρηξης. Ο χρόνος από την ανίχνευση μέχρι την εκτόξευση ήταν μόλις έξι δευτερόλεπτα.

Η κατασκευή του συγκροτήματος ξεκίνησε το 1970. Το κεντρικό τμήμα ήταν ένα ύψους 24 μέτρων, σε σχήμα πυραμίδας, Missile Site Radar (MSR), σχεδιασμένο να παρακολουθεί τις εισερχόμενες κεφαλές και να καθοδηγεί τους πυραύλους στους στόχους τους. Στις τέσσερις πλευρές του MSR υπήρχαν τέσσερις κυκλικές κατασκευές που μοιάζουν με μάτια και έψαχναν στόχους προς όλες τις κατευθύνσεις. Το MSR υποστηρίχτηκε από ένα άλλο ραντάρ -το Perimeter Acquisition Radar (PAR)- που βρίσκεται 25 μίλια βορειοανατολικά. Το PAR, που "έβλεπε" προς τον βορρά, σχεδιάστηκε για να ανιχνεύει εισερχόμενους σοβιετικούς πυραύλους σε μια απόσταση 800 μιλίων, καθώς εκείνοι θα περνούσαν πάνω από τον Βόρειο Πόλο, και έπειτα καθόριζε την τροχιά και το σημείο πρόσκρουσης. Τριάντα πύραυλοι Spartan (εκτός ατμόσφαιρας) και 16 πύραυλοι Sprint (εντός ατμόσφαιρας) αναπτύχθηκαν σε υπόγειους εκτοξευτές. Επιπλέον 50 πύραυλοι Sprint αναπτύχθηκαν σε τέσσερις απομακρυσμένες τοποθεσίες εκτόξευσης.

Την 1η Οκτωβρίου του 1975, το συγκρότημα τέθηκε σε λειτουργία, καθιστώντας το το πρώτο επιχειρησιακό σύστημα αντι-βαλλιστικών πυραύλων που αναπτύχθηκε από τις ΗΠΑ. Όμως, σύντομα έγιναν εμφανή τα μειονεκτήματά του. Ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός που θα δημιουργούνταν από την έκρηξη των πυρηνικών κεφαλών των πυραύλων θα "τύφλωνε" τα ίδια τους τα ραντάρ, καθιστώντας αδύνατη την ανίχνευση επιπλέον εισερχόμενων εχθρικών πυραύλων. 

Δείτε επίσης: Σοβαροί κίνδυνοι από τα τηγανητά σύμφωνα με νέα έρευνα

Εξάλλου, η Συνθήκη Αντιβαλλιστικών Πυραύλων (Anti-Ballistic Missile Treaty) του 1972 έθεσε τον περιορισμό του ενός μόνο μέρους άμυνας πυραύλων μεταξύ των δύο χωρών, θέτοντας έτσι το ζήτημα της οικονομικής αποδοτικότητας του συστήματος.

 
Το κογκρέσο δε χρειάστηκε πολύ για να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Την επόμενη κιόλας ημέρα, έκλεισε το πρόγραμμα. Έκτοτε, οι 100 πύραυλοι αφαιρέθηκαν, ενώ η πυραμίδα σφραγίστηκε λόγω περιβαλλοντικών ανησυχιών και ανοίγει μόνο περιστασιακά για επισκέπτες.

Το 2012, η εγκατάσταση αγοράστηκε μέσω δημοπρασίας από μια θρησκευτική ομάδα -την Spring Creek Hutterite Colony- έναντι 530.000 δολαρίων, αλλά προς το παρόν, ο χώρος παραμένει εγκαταλελειμμένος και αχρησιμοποίητος και δεν είναι σαφές τι σκοπεύει να τον κάνει η ομάδα.

από: amusing planet
Από το 3otiko