O αναπτήρας με μπετζίνα

Πώς να το κάνουμε ήταν μαγκιά κάποτε το κάπνισμα....τόσο μυαλό είχαμε.
Έκρυβες τα χυμαδάκια μην στα βρεί η μάνα....έπαιρνες ΜΕΖ καραμελάκια
για την αναπνοή και διάφορες άλλες πατέντες.
Το μακρύ παντελόνι καμπάνα είχε και μικρό τσεπάκι για τον αναπτήρα....
Άλλη ιστορία μαγκιάς αυτή....
Ο ΖΙΡΡΟ ήταν ακριβός.....έψηνες
καφέ με την φλόγα που έβγαζε
αλλά είχε την αρχοντιά του....
Είχε έρθει ένας μπάρμπας από την Αμερική εκείνα τα χρόνια και μεταξύ
των άλλων δώρων μου έδωσε και έναν αναπτήρα παρόμοιο της φωτογραφίας.
"....μπετζίνα παίρνει..." μου είπε....Αμερικάνος βλέπεις ήξερε περισσότερα.
Στο τσεπάκι λοιπόν  και με ένα πακέτο   Lucky Strike τσιγάρα του θείου
γραμμή για τα ποδοσφαιράκια για να κάνω το κομμάτι μου.
"...πού τα βρήκες ρε...τα έβγαλες με τον γερανό;"
Άλλη η ιστορία ο γερανός.....παιχνίδι τύχης με πακέτα Αμερικάνικων τσιγάρων
που έριχνες ένα κέρμα και περίμενες το τεχνητό χέρι να πιάσει το πακέτο....
δηλαδή ποτέ.
Βαρειά τα Lucky Strike  μυρωδάτα πολυδιαφημισμένα λόγω του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου .....
τα καπνίζανε οι Αμερικάνοι αλλά τα κερνούσαν κι όλας μαζί με γαλέτες
στους φτωχοσυμμάχους τους.


Ήταν γενναιόδωροι πάντα οι μπαγάσηδες
Όταν τελείωνε η μπετζίνα του αναπτήρα πήγαινες στον περιπτερά
και τον πότιζες.
Έβρεχε δηλαδή το μπαμπάκι και το φυτίλι.

Από το Πίσω στα παλιά