Όταν η επιστήμη βλασφημεί και η Πίστη συγχωρεί

Η ενασχόληση των επιστημόνων αλλά και των πολιτικών προσώπων -δια της οδού των δημοσιογραφικών συνεντεύξεων- συνιστά αυτό που ορίζουν οι πατέρες της εκκλησίας ως «κοσμική λογική».

Γράφει η Νίκη Τσάγγου*

Επιμένουν να εντάξουν, την προσέγγιση της Ύπαρξης του Θεού, την απόδειξη Του, με βάση τις λογικές κατηγορίες του νου. Ασχολούνται δηλαδή με το Πρόσωπο του Χριστού, σαν να επρόκειτο για έναν απλό άνθρωπο.
Ένα ιστορικό πρόσωπο, έναν
θρησκευτικό ηγέτη τον οποίο εάν θέλει κανείς αποδέχεται ως τέτοιο, καταλογοποιώντας τον μαζί με άλλους ηγέτες θρησκειών...
Η στάση αυτή τους εκθέτει απέναντι σ ένα λαό, ευαισθητοποιημένο λόγω της παράδοσης του, ποτισμένο με Χριστό ήδη μέσα στην καθημερινή του γλώσσα, που δεν δυσκολεύεται λόγω της Πίστης του στον Θεό, να παρακολουθήσει την τεχνολογική εξέλιξη, την πρόοδο όπου αυτή σημειώνεται.

Ο λαός μπορεί να εφαρμόζει παράδοση και πρόοδο.
Χρησιμοποιεί το μυαλό όταν του παρουσιάζεται η επιστημονική διάσταση των πραγμάτων και με την καρδιά, με άλλα αισθητήρια δικά του.. άλλη γλώσσα κατανοεί την πίστη, το θαύμα, την αγιαστική Χάρι, την ευλογία.
Άρχισαν δειλά δειλά οι χριστιανοί να προσέρχονται στους ναούς, όπως βγαίνουν για βόλτα στο πάρκο... ήδη πριν την πλήρη άρση των μέτρων.
Ακούς από το στόμα τους μια διαχειρίσιμη οργή, για το Πάσχα που χάθηκε... αλλά δεν πειράζει... θα ρθει άλλο., για την ευλογία που ξαναβρήκαν μέσα στον Οίκο Θεού, σαν ρίγος που διαπερνάει την ψυχή, οπωσδήποτε όχι μετρήσιμο...
Φιλούν τις εικόνες και πάλι, διότι είναι εικόνες Αγίων με δύναμη θαυματουργική έξω από κάθε επιστημονική λογική, έτσι έχουν μάθει μια ζωή και είναι αργά ν' αλλάξουν συνήθεια χωρίς λόγο και ανεβάζουν και τα μωρά παιδιά να σκύψουν να φιλήσουν την εικόνα, διότι δεν την φτάνουν...

Προσέρχονται με την ίδια πίστη και σεβασμό να μεταλάβουν των Αχράντων Μυστηρίων, συγχωρώντας τους πάντες, αυτούς που τους εμπόδισαν όλο τον προηγούμενο καιρό, λίγοι άνθρωποι, όσοι και πριν... συνειδητοποιημένοι.
Τίποτε δεν τους σταματά, τίποτε δεν τους φοβίζει, διότι αγαπούν τον Χριστό που τους Αγάπησε και τους συγχώρησε πρώτος. Είναι ζήτημα φιλότιμου. Δεν χωράει επιστημονική ανάλυση.
Δεν ωφελεί η επιστημονική προσέγγιση. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε στον λοιμωξιολόγο να κοινωνάει κρυφά και στους δημοσιογράφους να αποσιωπούν το γεγονός. Χρειάζεται ομολογία.

Έτσι θα αποκατασταθεί η Αλήθεια πως ο Χριστός μόνο σώζει, μόνον Αυτός σώζει (ακόμη και δια της επιστήμης). Ειναι πηγή της ζωής, όχι του θανάτου, διότι δεν υπάρχει θάνατος.
Αυτό είναι βέβαιο, απλά δεν επαληθεύεται επιστημονικά! Αυτό δείχνει η αγιότητα του Αγ. Σπυριδωνα, αλλά και όλων των Αγίων. Είναι ζωντανοί και μετά... θάνατον, κυκλοφορούν...
Ο θάνατος έχει καταργηθεί από τον αναστημένο Χριστό, δεν τον φοβάται ο Χριστιανός που κοινωνεί, συγχωρεμένος, αποκατεστημένος μές από το μυστήριο της εξομολόγησης, με την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης του, της δικής του και των γύρω του.
Ο χριστιανός μπορεί να κατανοήσει το ακατανόητο των επιστημόνων που τάχα καθοδηγούν τους πολιτικούς, οι οποίοι τάχα ευχαριστούν την πληγωμένη και διαιρεμένη πλέον Εκκλησία σε εγωιστές και μετανοημένους.

Ο Χριστιανός, από την απλή αμόρφωτη γριούλα και τον γεράκο της, μέχρι την αμόρφωτη νοικοκυρά με το κόλυβο στο χέρι, κατανοούν το αδιέξοδο των επιστημόνων και συμπάσχουν μαζί τους, για την ψυχή τους που δεν έχει ησυχία.
Διαρκώς αναζητεί και εξελίσσει επιστημονικά κριτήρια. Απορρίπτει, ακυρώνει, αυτό αμφισβητείται, φάσκει και αντιφάσκει, εξετάζει, μελετάει. Όμως εκτίθεται ανεπανόρθωτα, όταν ασχολείται με ζητήματα πίστεως.

Δεν ανήκει η πίστη στον δικό του τομέα τον επιστημονικό.
Δεν είναι δική του αρμοδιότητα ν' ασχοληθεί με τους ουρανούς όπου κατοικεί ο Θεός.
Δεν είναι οι ουρανοί της αστροφυσικής μελέτης, αλλά αυτό που συνοψίζεται σαν εσωτερικό βίωμα αποκάλυψης, σαν βασιλεία του θεού μέσα μας.
Διότι ο θεός είναι Πνεύμα, άπιαστο, ασύλληπτο, απερινόητο, αχώρητο, κι έτσι το μόνο τραγικό σφάλμα που κάνει ο επιστήμονας και μαζί του ο πολιτικός διαχειριστής εξουσίας αλλά και ο δημοσιογράφος που έχει μπερδέψει την ενημέρωση με την πνευματική γνώση, είναι η βλασφημεία.
Άθελα τους βέβαια... γι' αυτό κι ο λαός τους συγχωρεί. Είναι θυμωμένος... κυκλοφορεί ο θυμός τριγύρω, αλλά έχει μεγάλη καρδιά ο Έλληνας. Τους αφήνει στον Θεό. Αυτός θα κρίνει τον κόσμο.

Αυτός παραδίδει τον κόσμο στο βάσανο της αλαζονείας και της έπαρσης. Όχι τον επιστήμονα γενικά και ανεξαιρέτως, ούτε καν τον επιστήμονα που δεν πιστεύει ο ίδιος, αλλά μόνο αυτόν που ασχολείται με ζητήματα πίστεως και λατρείας του Θεού.
Αυτός είναι επίμονα και αδιαπραγμάτευτα «εκτός θέματος».
Ο Θεός δεν χάνεται. Η Πίστη και η παράδοση αιώνων δεν κινδυνεύουν όταν αρχηγός της Εκκλησίας είναι ο αναστημένος Κύριος τον οποίο δεν μπορεί κανείς να καταργήσει.
Όσοι κληρικοί κοινωνούσαν λαϊκό κόσμο αυτές τις μέρες (διακινδυνεύοντας μια δικογραφία) και είναι πάρα πολλοί, δείχνουν την συνέχεια μιας παράδοσης μέσα στον χρόνο βαθείας ριζωμένης.

Ταπεινοί άνθρωποι, αφανείς, δεν έχουν ανάγκη ν' αποτελέσουν δείγμα στατιστικής μέτρησης είτε για γκάλοπ, είτε για επιστημονική κατοχύρωση συμπερασμάτων περί μεταδοτικότητας.



Η κοσμική λογική ίσως ...ούτε αυτό είναι σίγουρο... στέρησε από πολλούς που φοβήθηκαν το πρόστιμο της ανυπακοής, την προσέλευση στον ναό, ωστόσο τώρα που διαπιστώνουν πως ο Χριστός ήταν ανοιχτή αγκαλιά για πολλούς τολμηρούς μαθητές, οι άνθρωποι μετανιώνουν που δεν διεκδίκησαν δικαιώματα πίστης και λατρείας.
Τώρα που αποκαλύφθηκε πλέον πως ο ναός από σήμερα θα έπρεπε να είναι ελεύθερα προσβάσιμος, αλλά αναίτια θα παραμείνει άλλες 15 μέρες απαγορευμένος, δεν πιστεύει πια, τον επιστήμονα και τον πολιτικό που δεν πιστεύει σε Θεό.

Αυτοί λοιπόν δεν θα μπορέσουν ποτέ, να συνεννοηθούν με τους πιστούς. Εις μάτην κοπιάζουν.

Η Πίστη που εκφράζεται με ειρήνη και πραότητα είναι ποιοτικό ζήτημα, δεν χρειάζεται καταμέτρηση ψήφων.

*Κλινική ψυχολογος και θεολόγος
ΠΗΓΗ
Από το thesecretrealtruth