Γειτονιά μου ο δρόμος στενός

Σπίτια χαμηλά....αυλές με γλάστρες τενεκεδένιες με γεράνια με
βασιλικούς....
Ασπρισμένες με ασβέστη μάντρες...πεζοδρόμια...
Δεν έλειπε ο ασβέστης από την αυλή....
Θα έβλεπες και κανένα αυτοκίνητο αραγμένο ...σπανίως.
Ταξιτζής ή πειρατής συνήθως ο
ιδιοκτήτης του...βόλτα από τις
αφετηρίες ...."...άλλος για Πατήσια...." και το γέμιζε το όχημα.
Η Τροχαία της Σωκράτους γνώριζε τους πειρατές με τα μικρά ονόματα.
Κάποτε πήραν άδειες για ταξί αλλά η συνήθεια για "...άλλος για Πατήσια..."
άργησε να κοπεί.
Γείτονες  εκείνης της γειτονιάς ...
 Ένας οδηγός τράμ...
Τον θυμάμαι συνέχεια με την στολή ...το καπέλο...έτσι πήγαινε
και στο καφενείο μετά το σχόλασμα....
Ένας όχι πολύ αναγνωρίσημος ηθοποιός σε ρόλους μάγκα
που δεν χρειαζότανε να υποκριθεί γιατί έτσι ήταν και στην
πραγματικότητα.
Είχε νταλαβέρια με το Παρ/μα Ασφαλείας ...δεν έβαζε μυαλό
η γλάστρα με την καναβουριά μπερδεμένη στην αυλή με άλλες.
Η παστρικιά ή μισότριβη όπως την έλεγαν οι άλλες γυναίκες...
φόβος και τρόμος για τους άντρες τους.
Ντυνότανε με σφιχτές φούστες με σκίσιμο πίσω ...κάλτσα με ραφή...
γόβα και τίγκα στο πατσουλί...



Δούλευε κοντά στο ΠΕΡΟΚΕ...τι και πού μπερδεμένα....
Ο μπακάλης....ο ψιλικατζής...ο φούρναρης...ο χασάπης
σημαίνοντα πρόσωπα....σεβαστά...με τα τεφτέρια.
Ένας μικρός κόσμος μέσα στο οποίο γεννιέται και μεγαλώνει
ένα παιδί και που δεν τον ξεχνάει παρά τα χρόνια που περνούν
γρήγορα μα πολύ γρήγορα.

Από το Πίσω στα παλιά