Χαμογελάστε παρακαλώ

Παλιά υπήρχαν πολλά μαγαζιά φωτογράφων....
Είχαν τους γάμους και τα βαφτίσια αλλά δούλευαν και μέσα για φωτογραφίες
ταυτοτήτων διπλωμάτων οικογενειακές κ.λ.π.
Εκείνα τα χρόνια υπήρχε η συνήθεια στην οικογένεια να βγάζουν καλλιτεχνικές
φωτογραφίες όπως τις έλεγαν για να
τις κορνιζάρουν ...να τις στείλουν
σε ξενιτεμένους συγγενείς αλλά και για προξενειά.
Τα οικογενειακά άλμπουμ ήταν απαραίτητα...από τα βαφτίσια μέχρι τον γάμο
και ακόμα παραπέρα....
Ασπρόμαυρες σε ωραίο χαρτί και με την υπογραφή του καλλιτέχνη...
φωτο Δημήτρης.
"Χαμογελάστε παρακαλώ"έλεγε ο καλλιτέχνης και έχωνε
 το κεφάλι στην μηχανή με το μαύρο πανί.
"Τελειώσαμε σε μια εβδομάδα θα είναι έτοιμες..."
Και τραγουδούσε ο Μητσιάς Λουκιανό" ...άσπρη μαύρη η φωτογραφία είχε ένα χαμόγελο μισό...στο δεξί πλευρό του
η κυρία και στο στήθος του ένα φυλαχτό..."
Στο πίσω μέρος θα έγραφαν με μολύβι...ενθύμιον έτους 1950...
Οι ένστολοι όταν έπαιρναν βαθμό πήγαιναν στο φωτογραφείο και ποζάριζαν
με την επίσημη στολή και μπόλικη υπερηφάνεια.
Την παλιά φωτογραφία του παππού με την στολή του Έλληνα λοχία στην Μ. Ασία
φυσικά και θα την πήγαινες στον φωτογράφο για μεγένθυση για να την βάλεις
στην συνέχεια στο σαλόνι.
Και τι δεν άκουγαν οι φωτογράφοι από παράξενους πελάτες
που ήθελαν να φαίνονται μικρότεροι σε ηλικία γιατί θα έστελναν την φωτογραφία στην Αμερική ή στην Αυστραλία για προξενειό.
"...χάλια είναι δεν τις παίρνω..."έλεγαν αν δεν τους άρεσαν και έφευγαν
αφήνοντας τον φωτογράφο άγαλμα αυξάνοντας το στόκ στα αζήτητα.


Το έλυσαν όμως το πρόβλημα παίρνοντας προκαταβολή.
Στις βιτρίνες των φωτογραφείων έβλεπες γνωστούς ηθοποιούς και τραγουδιστές
της εποχής που υποτίθεται ότι είχαν φωτογραφηθεί.
Έξυπνη διαφήμιση και ανέξοδη.

Από το Πίσω στα παλιά