Μέσα στο ξενοδοχείο της "Λάμψης" του Στίβεν Κινγκ

Δείτε το "The Shining hotel", το θέρετρο του Κολοράντο που ενέπνευσε το κλασικό έργο υπερφυσικού τρόμου του Στίβεν Κινγκ και ανακαλύψτε το μυστηριώδες παρελθόν του.

Τον Οκτώβριο του 1974, ο Στίβεν Κινγκ και η σύζυγός του περάσαν μια νύχτα σε ένα σπηλαιώδες, παλιό ξενοδοχείο στους πρόποδες του Colorado Rockies. Με τον δύσκολο, γεμάτο χιόνι και κρύο χειμώνα να πλησιάζει, το ξενοδοχείο ήταν έτοιμο να κλείσει,
αφήνοντας τον Κινγκ και τη σύζυγό του ως τους μοναδικούς διαμένοντες. Αφού έφαγαν σε μια μεγάλη, αλλά άδεια τραπεζαρία -με τις καρέκλες πάνω σε κάθε τραπέζι, εκτός των δικών τους- και περπατώντας μέσα στους ατελείωτους διαδρόμους του, ένα νέο μυθιστόρημα άρχισε να διαμορφώνεται στο μυαλό του Κινγκ.

Εκείνο το βράδυ, ο Κινγκ είδε ένα τρομακτικό όνειρο στο οποίο, μια πυροσβεστική μάνικα κυνηγούσε τον γιο του μέσα στις αίθουσες του ξενοδοχείου. Αμέσως, ήξερε τι έπρεπε να γράψει. "Σηκώθηκα, άναψα ένα τσιγάρο, κάθισα στην καρέκλα κοιτάζοντας τα Rockies, και όταν τελείωσε το τσιγάρο, είχα την ραχοκοκαλιά του βιβλίου στο μυαλό μου", είπε αργότερα.

Αυτό το βιβλίο, το The Shining (Η Λάμψη), έκανε γνωστό το ξενοδοχείο, το Stanley στο Estes Park του Κολοράντο, σε μια εντελώς νέα γενιά. Σύντομα, αυτό το ξεθωριασμένο απομεινάρι της υψηλής ζωής των αρχών του 20ού αιώνα, ξαναγεννήθηκε ως το "The Shining hotel". Μόλις μπει κανείς μέσα στο Stanley, συνειδητοποιεί πόσο η ζωή μιμείται -αλλά και δεν μιμείται- την τέχνη.

Ο διάσημος επιχειρηματίας-εφευρέτης Freelan Oscar (F.O.) Stanley ολοκλήρωσε την κατασκευή του ξενοδοχείου το 1909. Έξι χρόνια πριν, ο γιατρός του Stanley του είχε πει να αναζητήσει τον καθαρό αέρα του βουνού της Δύσης, ελπίζοντας ότι θα βελτίωνε τη φυματίωση του. Ο Stanley, έκανε ένα ταξίδι στο Estes Park του Κολοράντο, ερωτεύτηκε την περιοχή και ορκίστηκε να επιστρέφει κάθε καλοκαίρι.

Ο Stanley έχτισε το ξενοδοχείο σε γη που είχε αγοράσει από τον κόμη του Dunraven, έναν Ιρλανδό ευγενή. Μετά από την πρώτη επίσκεψη στην περιοχή σε ένα ταξίδι κυνηγιού το 1872, ο Dunraven απέκτησε παράνομα περίπου 15.000 από τα γύρω εκτάρια και προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να δημιουργήσει ένα ιδιωτικό θηρίο. Εντελώς μη δημοφιλής στους ντόπιους, ο Dunraven έφυγε το 1884.

Όταν ο Stanley πρότεινε ως το όνομα του ξενοδοχείου -που θα ολοκληρωνόταν σύντομα- το "The Dunraven", 180 ντόπιοι συγκέντρωσαν υπογραφές εναντίον του.

Σήμερα, κάποιοι ισχυρίζονται ότι το φάντασμα του Dunraven (φωτογραφία πάνω) στοιχειώνει το δωμάτιο 407, με αποτέλεσμα να ανάβουν και να σβήνουν τα φώτα μόνα τους και άυλα πρόσωπα να εμφανίζονται στα παράθυρα του δωματίου.

Πολλά χρόνια πριν ανοίξει το ξενοδοχείο, ο Stanley και ο δίδυμος αδελφός του, Francis, ίδρυσαν μια εταιρεία φωτογραφικών πλακών. Τελικά την πούλησαν στην Kodak και έπειτα επινόησαν τη σειρά "Stanley Steamer" ατμοκίνητων αυτοκινήτων, τα οποία τους έκαναν εξαιρετικά πλούσιους.

Ο Stanley, ο οποίος δεν πίστευε στην πίστωση και πάντα απαιτούσε προκαταβολή για τα αυτοκίνητά του, πλήρωσε για την κατασκευή του ξενοδοχείου σε μετρητά (πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια, με την προσαρμογή του πληθωρισμού).

Πολλά από τα πρωτότυπα χαρακτηριστικά του ξενοδοχείου -όπως η βεράντα του, η αίθουσα μπιλιάρδου (το αγαπημένο μέρος του ίδιου του Stanley) και η μεγάλη σκάλα- παραμένουν ίδια και σήμερα.

Φλερτάροντας τους παραθεριστές από τον πλούσιο κοινωνικό κύκλο του στην Ανατολή, ο Stanley δεν έκανε καθόλου οικονομίες σε τίποτα για το πολυτελές ξενοδοχείου του. Έτσι, δημιούργησε ένα καζίνο, ένα γήπεδο σκοποβολής και ένα αεροδρόμιο.

Ο Stanley επέμεινε σε πελατεία της υψηλής κοινωνίας, διώχνοντας όσους δεν... μετρούσαν. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο τουρισμός μειώθηκε σχεδόν στο μηδέν, ο ίδιος ο Stanley καθόταν στο λόμπι και έδιωχνε τους "ακατάλληλους" επισκέπτες, ακόμα κι αν το ξενοδοχείο ήταν σχεδόν άδειο.

Στην ακμή του, στις αρχές του 20ού αιώνα, δεκαετίες προτού γίνει το "The Shining Hotel", το ξενοδοχείο φιλοξένησε δημόσια πρόσωπα όπως ο 26ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Θεόδωρος Ρούζβελτ, τον Αμερικανό αξιωματικό, μαέστρο στρατιωτικής μπάντας, συνθέτη πολλών δημοφιλών εμβατηρίων και συνθέτη οπερετών, Τζων Φίλιπ Σούζα, τον αυτοκράτορα Χιροχίτο της Ιαπωνίας κ.ά..

Μέχρι τη στιγμή που ο Κινγκ επισκέφθηκε το Stanley στη δεκαετία του '70, το ξενοδοχείο είχε περιέλθει σε δυσκολίες και ανέκτησε την παλιά του δόξα μόνο μετά από νέα διοίκηση -όπως και το μυθιστόρημα του Κινγκ και η ταινία που έκαναν το The Shining Hotel ελκυστικό.

Το δωμάτιο 217, εκείνο στο οποίο έμεινε ο Κινγκ -και που άλλαξε σε 237 στην ταινία του Κιούμπρικ-, παραμένει εξαιρετικά δημοφιλές στους επισκέπτες. Συνήθως πρέπει κανείς να το κλείσει μήνες πριν.

Πολύ πριν το Stanley γίνει το "The Shining hotel", το δωμάτιο 217 είχε μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Το 1917, η αρχι-οικονόμος Elizabeth Wilson, φοβούμενη ότι μια καταιγίδα θα έκοβε το ρεύμα, άρχισε να ανάβει τα φανάρια του ξενοδοχείου. Καθώς προσπάθησε να ανάψει το φανάρι στο σημερινό δωμάτιο 217, εκείνο εξερράγη, ανοίγοντας τρύπα στο πάτωμα. Η Wilson έπεσε στον από κάτω όροφο. Αν και υπέφερε από δύο σπασμένους αστραγάλους, επέζησε.

Αυτό που κάνει την ιστορία της Wilson ακόμη πιο περίεργη για τους ερευνητές του παραφυσικού είναι ότι, εκείνη την εποχή, οι εφημερίδες ανέφεραν διάφορες εκδοχές των γεγονότων και με διαφορετικά ονόματα για την "Elizabeth Wilson". Στην πραγματικότητα, επειδή το αρχείο των υπαλλήλων έχει πλέον χαθεί και επειδή δεν υπάρχει φωτογραφία της "Elizabeth Wilson", κάποιοι πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος πραγματικά ήταν σε εκείνο το δωμάτιο.

Ενώ γυριζόταν το Ηλίθιος και Πανηλίθιος στο ξενοδοχείο, ο Τζιμ Κάρεϊ ζήτησε να μείνει στο δωμάτιο 217. Η ιστορία λέει ότι έφυγε μετά από μόλις τρεις ώρες. "Το τι συνέβη σε εκείνο το δωμάτιο, δεν το ξέρουμε. Ποτέ δε μίλησε γι' αυτό", δήλωσε αργότερα ο πρώην προϊστάμενος του τμήματος περιοδείας, Kevin Lofy.

Πολλοί κυνηγοί φαντασμάτων λένε ότι στην πραγματικότητα το δωμάτιο 401 είναι το πιο στοιχειωμένο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Εκεί μένει ο "κλέφτης-φάντασμα", ο οποίος κινείται και κλέβει αντικείμενα των επισκεπτών. Ωστόσο, άλλοι επισημαίνουν ότι οι βοές που προκαλούνται από τον γειτονικό ανελκυστήρα (που παίζει κεντρικό ρόλο στην ταινία) αρκούν για να κάνουν τα αντικείμενα να κροταλίζουν.

Πέρα από το δωμάτιο 401, πολλοί κυνηγοί φαντασμάτων πιστεύουν ότι ο τέταρτος όροφος του Stanley είναι ο κύριος χώρος παραφυσικής δραστηριότητας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν ακούσει παιδιά που τρέχουν πάνω-κάτω στις αίθουσες.

Ένα άλλο από τα πιο συχνά αναφερθέντα πνεύματα του ξενοδοχείου είναι αυτό ενός πρώην συντηρητή, του Paul, ο οποίος πέθανε από καρδιακή προσβολή, ενώ φτυάριζε το χιόνι έξω από το ξενοδοχείο το 2005. Οι ξεναγοί ισχυρίζονται ότι ο Paul αλληλεπιδρά με τους επισκέπτες κατά τη διάρκεια των νυχτερινών περιηγήσεων του φθινοπώρου στο ξενοδοχείο.

Το ξενοδοχείο παίζει την προσαρμογή του βιβλίου συνεχώς για τους καλεσμένους του.

Οι εσωτερικοί χώροι του ξενοδοχείου που παρουσιάζονται στην ταινία (οι οποίοι δεν ήταν πραγματικοί εσωτερικοί χώροι, αλλά στούντιο) δεν βασίζονται στο Stanley, αλλά βασίζονται σε διάφορα ξενοδοχεία σε ολόκληρη τη χώρα, ειδικά στο Ahwahnee Hotel (φωτογραφία πιο πάνω) στο Yosemite National Park της Καλιφόρνια. Οι επισκέπτες εκεί, συχνά ρωτούν αν πρόκειται για το "The Shining hotel".
Επειδή, την εποχή που γυριζόταν η ταινία δεν υπήρχε αρκετό χιόνι στο Estes Park, η ταινία δεν χρησιμοποίησε το Stanley για τα γυρίσματα, αλλά το Timberline Lodge (φωτογραφία πάνω) στο Mt. Hood του Όρεγκον, το οποίο μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι το "The Shining hotel".

Ωστόσο, όταν ο Κινγκ (στον οποίο δεν αρέσει η ταινία του Κιούμπρικ) προσάρμοσε το βιβλίο σε μια μίνι σειρά το 1997, έκανε τα γυρίσματα στο Stanley.

Από το 2013, το ξενοδοχείο φιλοξενεί το Stanley Film Festival (με κόκκινο φωτισμό), το οποίο προβάλλει ανεξάρτητες ταινίες τρόμου και παρουσιάζει ειδικές εκδηλώσεις.

Στο φετινό φεστιβάλ, σε ένα παιχνίδι τρόμου με ζωντανή δράση, οι παίκτες έψαχναν για κρυφές ενδείξεις σε όλη την έκταση του ξενοδοχείου, ενώ το προσωπικού του παιχνιδιού περιπλανιόταν στο ξενοδοχείο, κατευθύνοντας -και εκφοβίζοντας- τους παίκτες μέσα από μια ιστορία που περιλάμβανε τελετουργίες, βωμούς και κάθε είδους κακό.

Κοντά στο Χαλοουίν, το Stanley γίνεται πραγματικά "Το Shining Hotel" καθώς φιλοξενεί το ετήσιο Shining Ball, όπου έρχονται εκατοντάδες ντυμένοι με κουστούμια της δεκαετίας του 1920 όπως εκείνα που φορούνε στην ταινία.

Το ξενοδοχείο προσελκύει τεράστια πλήθη για τις τεσσάρων ειδών ημερήσιες εκδρομών του, σχεδιασμένες για όσους αναζητούν τη στοιχειωμένη εμπειρία του ξενοδοχείου. Ορισμένες από τις εκδρομές πηγαίνουν τους επισκέπτες στις σήραγγες στο υπόγειο του ξενοδοχείου, όπου συμβαίνει η κορύφωση του μυθιστορήματος.

Αποτίοντας φόρο τιμής στο μυθιστόρημα, ένας επισκέπτης έγραψε "REDRUM" στην πόρτα της σοφίτας. Το προσωπικό δεν το έσβησε.

Παρόλο που η αίθουσα χορού του ξενοδοχείου παίζει έναν αρκετά ανατριχιαστικό ρόλο στην ταινία, το Stanley's MacGregor Ballroom (φωτογραφία πάνω) είναι ένας δημοφιλής χώρος για γάμους. Ωστόσο, ερασιτέχνες κυνηγοί φαντασμάτων που έχουν βρεθεί στην αίθουσα, έχουν ισχυριστεί ότι ακούσανε την Flora Stanley -τη σύζυγο του Stanley- να παίζει πιάνο.

 
Ενώ η Stanley στοιχειώνει την αίθουσα χορού, οι επισκέπτες και το προσωπικό του ξενοδοχείου ισχυρίζονται ότι έχουν επανειλημμένα εντοπίσει τον σύζυγό της τόσο στην αίθουσα του μπιλιάρδου, όσο και στο μπαρ.

Παρόλο που στην ταινία το ξενοδοχείο διαθέτει λαβύρινθο, το Stanley δεν είχε -τουλάχιστον, μέχρι προ ενός χρόνου. Στα τέλη του Ιουνίου, μετά από πάνω από 300 προτάσεις σχεδιασμού, ο λαβύρινθος των 1.600 ποδών του ξενοδοχείου άνοιξε για το κοινό.

από: ati
Από το 3otiko