Ο κράχτης

Στην στοά της Σταδίου εκείνα τα χρόνια είχε μαγαζιά με Αμερικάνικα είδη....
Απέναντι από τον ΛΟΥΜΙΔΗ.
Είχε ψώνιο ο Έλληνας με τα made in usa.....
Εσώρουχα αντρικά με σήμα τα φρούτα...φανέλες....και κυρίως τζήν.
Με τσουβάλια λαθραία ερχόντουσαν στο λιμάνι του Πειραιά και στην συνέχεια
οι κοντραμπατζήδες (λαθρέμποροι) τα
έμπαζαν στην Αθήνα.
Έξω από τα μικρά μαγαζάκια αυτά μοστράριζαν το εμπόρευμα και το κρεμούσαν
ψηλά με κοντάρια....
Απαραίτητος και ο κράχτης που προσπαθούσε να βάλει μέσα τον πελάτη
ακόμα και σηκωτό.
"...πέρασε μέσα να δείς...να δοκιμάσεις...θα τα βρούμε στην τιμή...είναι γνήσιο
Αμερικάνικο..."
Έπαιρνε ποσοστά από τις πωλήσεις ....δεν είχε μισθό στην καλύτερη περίπτωση
του κολλάγανε ένσημα οι μαγαζάτορες.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Γιάννης....γεροντοπαλίκαρο που έμενε με μια θεία του στο Μεταξουργείο.... έπαιρνε και αυτή μια μικρή σύνταξη και τα βολεύανε.
Πάλευε ο φουκαράς να μπάσει πελάτη στο μαγαζί....ήταν γλυκομίλητος
πάντα με το χαμόγελο και με φοβερή υπομονή.


Τον έτρωγε το αγιάζι της στοάς τον χειμώνα...το καλοκαίρι είχε δροσιά.
Με τα χρόνια τα λαθραία δεν είχαν λόγους ύπαρξης αφού η αγορά γέμισε
τζήν Ελληνικής ραφής.
Η θεία του Γιάννη πέθανε και η σύνταξή του δεν έφτανε ούτε για να φάει.
Περνούσε από την στοά και καθότανε έξω από το κλειστό μαγαζί με το ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ....
Στο γηροκομείο δεν έζησε πολύ...του έλειπε η στοά.
Από το Πίσω στα παλιά

Follow @tinios