Τα μέτρα που ψηφίστηκαν χθες είναι μόνιμα μέτρα για τους πολλούς και όχι προεκλογικά κόλπα. Αυτό ισχυρίστηκε στα σοβαρά ο Πρωθυπουργός κατά την παρέμβασή του στη Βουλή. Αλίμονο, ποιος κακόπιστος θα πίστευε ότι είναι προεκλογικές παροχές και κόλπα, τα μέτρα που ψηφίζονται δέκα ημέρες προ των - δυσοίωνων για τον κ Τσίπρα - εκλογών;
Παράλληλα έκανε πάλι μονομερή αναφορά στην κρίση, λέγοντας
«εμείς έχουμε σχέδιο και έγνοια για τους ανθρώπους που πλήρωσαν το μάρμαρο των δικών σας επιλογών την καταστροφική πενταετία 2010-2014».
Η συγκεκριμένη πενταετία είναι η αγαπημένη του σύγκριση, θεωρώντας ότι τον ευνοεί. Και για όσους αρκούνται σε μια στατική σύγκριση, σαφώς τον ευνοεί, αφού κάνει σημείο αναφοράς την πενταετία όπου ξέσπασε εκρηκτικά η κρίση και ελήφθησαν τα έκτακτα επείγοντα μέτρα. Εδώ είναι δίκαιο να υιοθετήσουμε την φράση του πρώτου μνημονιακού Πρωθυπουργού, του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος επαναλάμβανε μονότονα ότι αντί να κατηγορήσουν τους εμπρηστές κατηγορούν τους πυροσβέστες.
Αυτή την τακτική ακολουθούν μετ’ επιτάσεως οι κυβερνητικοί και στο θέμα της ανεργίας. Συγκρίνουν τις σεισμικές δονήσεις των πρώτων ετών που εκδηλώθηκε η κρίση και η αποδιάρθρωση του ιδιωτικού τομέα, με την δική τους περίοδο των μετασεισμών – οι οποίοι μετασεισμοί θα είχαν από καιρό τερματισθεί αν δεν έρχονταν οι ίδιοι στην εξουσία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΕ, 571.000 εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα, και 251.000 με λιγότερα από 250 ευρώ. Τι νόημα έχει να επαίρεται ότι αύξησε λίγο τον κατώτατο μισθό, όταν την εργασιακή ζούγκλα περιγράφουν οι κυρίαρχες μορφές εργασίας, όπως είναι η παραβίαση ωραρίου, η ελαστική, περιοδική ή αδήλωτη εργασία;
Ο μηνιαίος αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων στα μητρώα του ΟΑΕΔ εξακολουθεί από το 2013 να υπερβαίνει το 1.000.000, ενώ ο αριθμός των ανέργων που αναζητούν εργασία κυμαίνεται κατά μέσο όρο στις 850.000 τον μήνα.
Αυτοί βέβαια είναι οι πολλοί για τους οποίους δήθεν ενδιαφέρεται ο κ. Τσίπρας. «Δήθεν» γιατί πολλοί ίσως θα είχαν εργασία, αν δεν φρόντιζε να τορπιλίσει την δειλή ανάπτυξη των αρχών του 2015.
Αλλά η πολιτική του λαϊκισμού δικαιώνεται στο φαίνεσθαι – όχι στο είναι. Ειδικά για έναν λαϊκιστή όπως ο κ. Τσίπρας.
Το «κοινωνικό συμβόλαιο» που συνυπέγραψαν οι ελίτ
Προχθές στο Αιγάλεω, μιλώντας πάλι υπέρ των πολλών και θέλοντας να χτυπήσει τον κ. Μητσοτάκη, ουσιαστικά επιδαψίλευσε τιμές στη μεταπολεμική ΕΡΕ και τη μεταπολιτευτική ΝΔ, καθώς και στο ΠΑΣΟΚ - προχουντικά η Κεντροαριστερά δεν μπόρεσε να κυβερνήσει.
Είπε συγκεκριμένα: «Η Ελλάδα που βρήκε ξανά περπατησιά και όρθωσε ξανά το ανάστημά της μετά τα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου δεν ήταν δημιούργημα της αριστοκρατίας και των ελίτ της. Η Ελλάδα αναγεννήθηκε από τα παιδιά των αγροτών στη Λάρισα που έγιναν γιατροί. Από τα παιδιά των κτηνοτρόφων στην Ήπειρο που έγιναν μηχανικοί. Από τα παιδιά των μεροκαματιάρηδων στο Περιστέρι που έγιναν δικηγόροι. Από τα παιδιά των λιμενεργατών του Πειραιά που έγιναν επιστήμονες. Έτσι αναστήθηκε η Ελλάδα. Αυτό ήταν το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολεμικής Ελλάδας».
Όπερ εκθείασε την προκοπή των λαϊκών τάξεων μέσα από ένα καθεστώς «Κοινωνικού συμβολαίου» που είχε συναφθεί.
Μα από την λίγη ιστορία που γνωρίζουμε, έως το άφρον 2015, δεν κυβέρνησε ποτέ η Αριστερά. Αν επιτεύχθηκε η αξιοθαύμαστη αυτή κοινωνική κινητικότητα στην οποία αναφέρθηκε ( και που όντως δεν επιτεύχθηκε σε τέτοιο βαθμό στη Δύση, καθώς ο ταξικός διαχωρισμός εκεί ήταν πιο στεγανός), επιτεύχθηκε για δύο λόγους: Αφενός οι λαϊκές τάξεις είχαν τη φλόγα της ατομικής προόδου, αφετέρου γιατί οι ελίτ που καταγγέλλει, είχαν συνυπογράψει αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο. Είχαν οργανώσει έτσι τις κάθε είδους κοινωνικές μεταβιβάσεις και ήταν τόσο χαλαρή η κυριαρχία τους, που επέτρεψαν αυτή την λαϊκή πρόοδο. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.
Ο λαϊκισμός του κ. Τσίπρα έχει και αυτά τα ατυχήματα. Χωρίς να το κατανοεί, να εκθειάζει αυτούς που καταγγέλλει
Liberal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου