Χριστιανισμός και vegan

- Φάτε φακές την Τσικνοπέμπτη!
- Αιμοβόροι και φονιάδες! Πόσες χιλιάδες αρνιά θα σφαγιαστούν για το Πάσχα;
Αυτά κι άλλα πολλά, με έντονο, δυναμικό και καταγγελτικό τρόπο μπαίνουν στη ζωή μας πλέον! Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους vegan και τη διατροφή τους. Ο καθένας να κάνει στο πιάτο του ό,τι θέλει. (Φαντάζομαι ότι έχω κι εγώ αυτό το δικαίωμα). Μάλιστα, συμφωνώ απόλυτα με
όσα λένε για την υπερκατανάλωση του κρέατος και των ζωϊκών προϊόντων, με άμεσες συνέπειες στην υγεία των καταναλωτών και στη διαστροφή της φύσης των ζώων για να καλύψουν τη μεγάλη ζήτηση (αυτά τα δύο συνδέονται).

 Πόσα θέτε να μάς τρελάνετε όμως, όταν διαβάζουμε κι ακούμε περί απώλειας της ιδιότητας του Χριστιανού της αγάπης εάν δεν είμαστε vegan!! Πρόσφατα μάλιστα, διάβασα ένα κείμενο ενός διαδικτυακού αστέρα της θεολογίας που ανάμεσα σε δακρύβρεχτες αερολογίες, ουσιαστικά κατηγορούσε τους σαρκοφάγους Χριστιανούς ως …φονιάδες! Ώπα! (Όχι το χορευτικό… το άλλο)! Δεν μάς είπε βέβαια και πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις ψείρες στο κεφάλι και τα κουνούπια για να πάρουμε πιστοποιητικό χριστιανοσύνης!

 Με τη vegan λογική, φάουλ ο μέγας ασκητής της ερήμου άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος που έτρωγε ακρίδες και άγριο μέλι. Όχι τόσο για τις ακρίδες (που μάλλον είναι οι άκρες από τα φυτά), αλλά επειδή έκλεβε κι εκμεταλλευόταν τον κόπο και το έργο των ζουζουνίων.
 Φάουλ ο ίδιος ο Χριστός, για τον οποίο ξεκάθαρα η Καινή Διαθήκη αναφέρει ότι έτρωγε ψάρι και προφανώς, ως κανονικός Εβραίος, ακολουθούσε τις διατροφικές συνήθειες του λαού – επομένως και ζωϊκά προϊόντα και συγκεκριμένα είδη κρέατος.

 Το όραμα του αποστόλου Πέτρου με το σεντόνι και τα πτηνά από τα οποία τον κάλεσε να φάει ο Θεός, η ρήση του αποστόλου Παύλου ότι όταν είμαστε πνευματικά νήπια πίνουμε γάλα κι όταν ανδρωθούμε πνευματικά τρώμε κρέας (παράδειγμα από την αποδεκτή καθημερινότητα για να μιλήσει για τη μετάβαση από την εποχή του νόμου στην εποχή της χάριτος) και ένα πλήθος ακόμη παραδειγμάτων περί κατανάλωσης από τη βιβλική και πατερική παράδοση στηρίζονται σε μια βασική χριστιανική αλήθεια: ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός της φύσης, την ευλόγησε και έθεσε τον άνθρωπο ως διαχειριστή της με την παράλληλη εντολή να τη σέβεται και να την αγαπά.
Εκεί ακριβώς εντοπίζεται η έννοια της ασκητικής νηστείας, όπου στην προσωρινή αποχή κυρίως ζωϊκών προϊόντων ενυπάρχει και οικολογική προοπτική.

 Πράγματι, είναι θρησκευτικώς αποδεκτή η άποψη ότι τα ζώα είναι έμψυχα, ισάξια με τον άνθρωπο και ότι η σφαγή και η κατανάλωσή τους ισοδυναμεί με φόνο και βαρβαρότητα. Ισχύει …στο Βουδδισμό και στο Τζαϊνισμό, με αναφορά βέβαια στη μετενσάρκωση. Όχι όμως στο Χριστιανισμό!

Άλλο είναι το πρόβλημα του Χριστιανισμού: η ελευθερία! Αποδέχεται και τον σαρκοφάγο και το χορτοφάγο και τον vegan. Το λέει ωραία ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή – και μάλιστα σε απόσπασμα που διαβάζεται στο κατώφλι της Μεγάλης Σαρακοστής, την Κυριακή της Τυρινής. Όποιοι τρώτε και κρέας, μην περιφρονείτε αυτούς που δεν τρώνε καθόλου. Και όσοι δεν τρώτε καθόλου κρέας, μην κατακρίνετε αυτούς που τρώνε! Γενικώς ….χαλαρώστε!
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής
πηγή
Από το proskynitis