Ήταν ένα διώροφο

Tώρα θα μου πείς τι νόημα έχει να κάθεσαι απ΄έξω από παλιά σπίτια
όσα έμειναν στο Κέντρο της Αθήνας και να τα χαζεύεις....
Και όμως γρήγορα γυρίζεις χρόνια πίσω ....
Βρέθηκα στο Κολωνάκι προσπερνώντας τα δήθεν ΙΝ στέκια....
στα στενά πίσω από την Τσακάλωφ.....κάπου εκεί ήταν ένα διώροφο
παλιά.....δεν το βρήκα...
πολυκατοικίες στην σειρά....
Πηγαίναμε παραμονές εορτών με την μάνα να δούμε μια μεγάλη σε ηλικία
κυρία που έμενε με την οικονόμο της....είχε και άλλη κοπέλα για τις δουλειές.
Από τα μισολεγόμενα πολύ αργότερα κατάλαβα ότι η μάνα δούλευε
σε μικρή ηλικία στο πατρικό της κάπου στην Ομόνοια.
Στο σαλόνι καθόμουνα σαν να με είχαν δέσει.....ο λαιμός μου γύρναγε
τριγύρω για να μπορούν τα μάτια μου να καταγράφουν εικόνες ασύλληπτες
για μένα που δεν έβλεπα στην γειτονιά της Ομόνοιας και στα δωμάτια
της αυλής.
Πίνακες ζωγραφικής.....έπιπλα που έβλεπες το πρόσωπό σου....σκαλιστούς
καθρέπτες....ανθοστήλες με ασημένια βάζα....κορνίζες.....
Και ερχότανε ο δίσκος με τα γλυκά.....κουραμπιέδες....μελομακάρονα....
μπακλαβάς....φοντάν απαραιτήτως.....
Όχι δεν τον κράταγε τον δίσκο στα χέρια η χαμογελαστή κοπέλα......
με καροτσάκι τον έφερνε.....
Πόσα να πάρω...πόσα να βάλω στις τσέπες μου....θα μας δώσει για το σπίτι;
Όλα αυτά περνούσαν φωτογραφικά στο μυαλό μου για να με επαναφέρει
στην πραγματικότητα η ματιά της μάνας που σήμαινε τα προσυμφωνηθέντα....
"....ένα θα πάρεις και να προσέξεις τα ψίχουλα...."
Η κυρία ερχότανε κοντά μου ερμηνεύοντας την ματιά της μάνας και μου έλεγε....
"....θα πάρεις όσα θέλεις...."
Και αρχηγού παρόντος....η συνέχεια γνωστή.....
Φεύγοντας και δίνοντας τις ευχές για τις Άγιες Ημέρες η ποδαράτη
διαδρομή από το Κολωνάκι για το σπίτι δεν ήταν αρκετή για να βοηθήσει
στην χώνευση.

Κρατούσα και ένα κουτί με προϊόντα του δίσκου......

Η κυρία δεν έμενε μόνο στα γλυκά.....η μάνα στο σπίτι αργότερα

προσπαθούσε να κρύψει ένα μικρό άσπρο φακελάκι.....που θα βοηθούσε

το  οικογενειακό ταμείο γιορτινές ημέρες ...

Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν άνθρωποι.

Από το pisostapalia