καμμία σχέση με τα παλιά αρχές δεκαετίας του ΄60.
Καμμία γιορτινή λάμψη και όχι μόνον γιατί αυτή η περιοχή κάποτε είχε ζωή...
Τα θρυλικά σινεμά "Ροζικλαίρ"και "Αλάσκα"για προχωρημένους θεατές και αφελείς
επαρχιώτες που έβγαιναν έξω φωνάζοντας ...."...
το πορτοφόλι μου...".
Είχε και εξώστη για περισσότερο προχωρημένους και από κάτω στην πλατεία
οι έμπειροι καθόντουσαν αρκετά μακριά από τον εξώστη αποφεύγοντας
το κατούρημα του από πάνω ...έτσι για την πλάκα.
Το φτύσιμο ήταν σίγουρο όμως...
Οι ταξιθέτριες-καθαρίστριες ήταν ηρωϊδες....
Τις ημέρες αυτές όλοι έκαναν τον οικογενειακό προϋπολογισμό ...ήταν βλέπεις
και το δώρο...ένας μισθός ακόμα και η οικογένεια καθότανε στο τραπέζι
να υπολογίσει τις αγορές.
Πρώτα οι λογαριασμοί....το νοίκι...το ηλεκτρικό...τα τεφτέρια...
Αυτά τα άτιμα...μπακάλης...δοσάς στην καλύτερη περίπτωση.
Στον μπακάλη δεν θα είχες μούρη να ξαναπάς και ο δοσάς έτσι και δεν του άνοιγες
την πόρτα σε έκανε ρεζίλι στην γειτονιά με τις φωνές.
Οπότε φάτε μάτια ψάρια κοιτάζοντας τις βιτρίνες στα κυριλέ μαγαζιά της Σταδίου
και της Πανεπιστημίου αλλά και της Αιόλου με τον ΔΡΑΓΩΝΑ και τον ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟ
όπου απ΄έξω υπήρχε συνωστισμός.
Δεν σε πείραζε και τόσο σε ευχαριστούσε αυτή η γιορτινή ατμόσφαιρα
την ζούσες.
Ερχότανε το 15νθήμερο των σχολικών διακοπών και εκεί ζοριζόσουνα γιατί
την επόμενη ημέρα θα πήγαινες στο μαγαζί του Κέντρου που ήθελε
μικρό για τις γιορτές.
Από το pisostapalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου