Κι όμως, η ζωή μας περνά όντως μπροστά από τα μάτια μας πριν πεθάνουμε

Το κλισέ είναι γνωστό και διαχρονικό. «Ήταν σαν να πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου», λένε όσοι έχουν βρεθεί πολύ κοντά στο θάνατο ή έχουν βιώσει μια επιθανάτια εμπειρία. Επίσης, είναι μία από τις πλέον δημοφιλείς σκηνές στον κινηματογράφο, όταν ο πρωταγωνιστής πεθαίνει και βλέπει όλη του τη ζωή σαν ταινία. Μέχρι σήμερα κανείς, εκτός από όσους το είχαν βιώσει και δεν ζουν πια ανάμεσά μας για να το επιβεβαιώσουν, δεν μπορούσε να γνωρίζει αν
κάτι τέτοιο ισχύει.
Τώρα όμως, η επιστήμη έρχεται με νέα στοιχεία που υποδεικνύουν πως ναι, η ζωή σου μπορεί όντως να περνά μπροστά από τα μάτια σου όταν πεθαίνεις, κι αυτό χάρη σε συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου μας που συνδέονται με τη μνήμη και τα οποία είναι τα τελευταία που επηρεάζονται από το σταδιακό θάνατο του σώματος.
Ειδικοί από το Hadassah University της Ιερουσαλήμ διεξήγαγαν πρόσφατα μια έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας πήραν συνεντεύξεις από ανθρώπους που έχουν βιώσει επιθανάτιες εμπειρίες. Οι συνεντευξιαζόμενοι είπαν πως είχαν, όντως, ξαναζήσει έντονες συναισθηματικές στιγμές από τη ζωή τους, αλλά όχι απαραίτητα σε χρονολογική σειρά ή ακόμα και από τη δική τους οπτική γωνία, καθώς ο εγκέφαλός τους τούς έκανε να βλέπουν γεγονότα που είχαν ζήσει στο παρελθόν μέσα από τα μάτια τρίτων που βρίσκονταν μαζί τους εκείνες τις σημαντικές στιγμές.
Ένας από τους συμμετέχοντες είπε «Ένα λεπτό και χιλιάδες χρόνια... και τα δύο μαζί και τίποτα από τα δύο. Όλα έγιναν μονομιάς, ή κάποιες στιγμές κατά τη διάρκεια της επιθανάτιας εμπειρίας μου πραγματοποιούνταν ταυτόχρονα με άλλες, αν και το ανθρώπινο μυαλό μου τις διαχώριζε σε ξεχωριστά γεγονότα».

Στην περίπτωση που βιώνεις τα γεγονότα μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου, ένας από τους συμμετέχοντες είπε «Μπορούσα να μπαίνω σε κάθε ένα από αυτά τα άτομα και να νιώθω τον πόνο που ένιωθαν στη ζωή τους... Μπορούσα να δω αυτό το κομμάτι τους και να νιώσω ο ίδιος αυτό που ένιωθαν».
Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως αυτό το καταπληκτικό περιστατικό μπορεί να οφείλεται στις δράσεις της αυτοβιογραφικής μας μνήμης, όπως ο προμετωπιαίος, ο έσω κροταφικός και ο βρεγματικός φλοιός, οι οποίοι είναι μερικές από τις τελευταίες συνιστώσες που υποφέρουν από την έλλειψη οξυγόνου και την απώλεια αίματος. Αυτό μπορεί να κάνει μερικούς ανθρώπους (ιδιαίτερα αυτούς που έχουν υψηλότερο επίπεδο διοξειδίου του άνθρακα στην αναπνοή και τις αρτηρίες τους μετά από μια καρδιακή ανακοπή) να ξαναζήσουν τυχαία γεγονότα από το παρελθόν τους.

Αυτή η ριζοσπαστική έρευνα, που δημοσιεύθηκε αρχικά στο ιατρικό περιοδικό Consciousness and Cognition, κατέληξε στο εξής:

«Το να ξαναζεί κάποιος γεγονότα από την ίδια του τη ζωή, το λεγόμενο LRE (life review experience), είναι ένα φαινόμενο με καθορισμένα χαρακτηριστικά και υπό-συνιστώσες που μπορεί να είναι εμφανείς και σε υγιείς ανθρώπους. Αυτό υποδεικνύει πως η αναπαράσταση των βασικών γεγονότων της ζωής σαν ένα συνεχές υφίσταται στο γνωστικό σύστημα και μπορεί να εκφραστεί σε ακραίες περιπτώσεις ψυχολογικού ή οργανικού άγχους».

Από το amfipolinews

loading...