Το τέρας που γεννήθηκε στην Ακρόπολη το 1665…

Ένας Γάλλος Ιησουίτης μοναχός και λόγιος, ο Jacques Paul Babin, ο οποίος επισκέφτηκε την Αθήνα το 1665, κατέγραψε στο βιβλίο του “Relation de l’ etat present de la ville d’ Athenes, ancienne capitale de la Grece” ένα απίστευτο περιστατικό, που συνέβη τον Οκτώβριο εκείνου του μακρινού έτους, επί Τουρκοκρατίας.
Μια Τουρκάλα, έπειτα από εννέα μηνών εγκυμοσύνη, γέννησε πάνω στον βράχο της Ακρόπολης ένα
απαίσιο τέρας. Το νεογέννητο πλάσμα, αμέσως μόλις αντίκρισε τον κόσμο, στάθηκε καταγής, ορθώθηκε στα δυο του πόδια, άρχισε να πηδά και να τραυλίζει λέξεις ακατάληπτες, που έμοιαζαν με γαυγίσματα σκύλου. Είχε όρθια και πεταχτά αυτιά λαγού, χνουδωτή μουσούδα λιονταριού, ενώ τα μάτια του σπινθηροβολούσαν εντελώς απόκοσμα. Ακόμη, δυο μεγάλα σουβλερά δόντια έβγαιναν απειλητικά από το στόμα του. Τα πόδια του ήταν ανθρώπινα, μα τα χέρια του έμοιαζαν με του γρύπα. Μάλιστα, μετά βίας μπορούσε να διακρίνει κανείς πως ήταν αρσενικό.

Ο Διοικητής και ο Δικαστής της πόλης των Αθηνών επισκέφτηκαν το τέρας τρεις μέρες μετά τη γέννησή του, ύστερα από τον πανικό που είχε προκληθεί στο πλήθος και μόλις το είδαν, αποφάσισαν την άμεση θανάτωσή του, συντετριμμένοι από τη φρίκη και παρακινημένοι από την αηδία.

Το βιβλίο του Jacques Paul Babin, που γράφτηκε το 1699 και εκδόθηκε το 1854

Οι Οθωμανοί της Αθήνας θεώρησαν το τέρας που γεννήθηκε κακό οιωνό για την Τουρκιά κι έκαναν προσευχές και τεμενάδες στα τζαμιά τους, για να ξορκίσουν τη συμφορά που κρεμόταν πάνω απ’ τα κεφάλια τους.
Ύστερα από διαταγή των Αρχών, ένας λάκκος ανοίχτηκε πιο πέρα από την Ακρόπολη, έσυραν εκεί το αποκρουστικό πλάσμα και το πέταξαν μέσα, εξαπολύοντας οργισμένες φωνές και λυσσασμένες κατάρες. Έπειτα, ξεκίνησε ένας άγριος λιθοβολισμός. Ο λάκκος γέμισε γρήγορα με πέτρες ως απάνω. Τούτο συνέβη στις 8 Οκτωβρίου του 1665, το απόγευμα.
Ένας Γάλλος χειρουργός, που έμενε τότε στην Αθήνα, παρακάλεσε τον Διοικητή της πόλης να του επιτρέψει να ξεθάψει το δύσμορφο ον, να το βαλσαμώσει και να το στείλει στην πατρίδα του για περαιτέρω μελέτη. Αλλά, ο Διοικητής αρνήθηκε κατηγορηματικά, υποστηρίζοντας πως το τέρας ήταν κάποιο δαιμόνιο, που δεν έπρεπε να διατηρηθεί ούτε η ανάμνησή του.

Επιπλέον, απαγόρευσε ρητά σε Τούρκους και Χριστιανούς να πλησιάζουν τον λάκκο. Η απαγόρευση, βέβαια, ήταν περιττή, καθώς κανένας δεν τολμούσε να προσεγγίσει το καταραμένο σημείο, εξαιτίας του τεράστιου φόβου που ένιωθαν εκείνη την περίοδο, αλλά και για πολλά χρόνια ακόμα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, στις 22/12/1927…

Από το strangepress

loading...