Οι πηγές από όπου έχουν αντληθεί οι περισσότερες πληροφορίες που έχουμε σχετικά με τις γαστριμαργικές συνήθειες, τις συνταγές και τα ήθη γύρω από τα τραπέζια της Αρχαίας Ελλάδας είναι δύο: οι Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου, Αλεξανδρινού βιολόγου, γαστρονόμου και ρήτορα που έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ., και το έργο του Αρχέστρατου, Συρακούσιου ποιητή και φιλοσόφου του 4ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος θεωρείται ο
πατέρας της δυτικής γαστρονομίας.
Σύμφωνα λοιπόν με τις πηγές αυτές τα γλυκά των αρχαίων Ελλήνων ή αλλιώς νωγαλεύματα ήταν τα εξής: ο σησαμούς (παστέλι από σουσάμι) η μουστόπιτα (μουσταλευριά) ο μηλοπλακούς (κυδώνι βρασμένο σε μέλι) το λάγανον ή λαλλάγγι (είδος τηγανίτας) ο κοπτοπλακούς (γλύκισμα με φύλλα ζύμης, αμύγδαλα, καρύδια και μέλι που μοιάζει να είναι πρόγονος του σημερινού μπακλαβά) οι πλακούντες (πίτες με ζυμάρι, τυρί, μέλι, σουσάμι και καρυκεύματα) η άμμιλος (τούρτα) η μελιττούτα (μελόπιτα) τα τήγανα (λουκουμάδες)
πατέρας της δυτικής γαστρονομίας.
Σύμφωνα λοιπόν με τις πηγές αυτές τα γλυκά των αρχαίων Ελλήνων ή αλλιώς νωγαλεύματα ήταν τα εξής: ο σησαμούς (παστέλι από σουσάμι) η μουστόπιτα (μουσταλευριά) ο μηλοπλακούς (κυδώνι βρασμένο σε μέλι) το λάγανον ή λαλλάγγι (είδος τηγανίτας) ο κοπτοπλακούς (γλύκισμα με φύλλα ζύμης, αμύγδαλα, καρύδια και μέλι που μοιάζει να είναι πρόγονος του σημερινού μπακλαβά) οι πλακούντες (πίτες με ζυμάρι, τυρί, μέλι, σουσάμι και καρυκεύματα) η άμμιλος (τούρτα) η μελιττούτα (μελόπιτα) τα τήγανα (λουκουμάδες)
Επίσης, ιδιαίτερα δημοφιλή ήταν τα γλυκά του κουταλιού όπως τα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα – φρούτα συντηρημένα σε ζάχαρη.
Όπως φαίνεται πολλά από αυτά υπάρχουν και σήμερα και μάλιστα θεωρούνται ιδιαίτερης διατροφικής αξίας.
Τι λέτε, μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να προσθέσουμε λίγη από την σοφία των αρχαίων προγόνων μας στη διατροφή μας;
Πηγή: zaxaroplasteia.com
Από το amfipolinews
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου