Τι να κρύβει άραγε αυτός ο μύθος;
Είναι αλήθεια πώς η θεά όντως έκρυψε εκεί την ασπίδα της;
Και γιατί;
Τι ήταν άραγε η ασπίδα της;
Ήταν μια απλή ασπίδα όπως την γνωρίζουμε ως στρατιωτικό εξάρτημα ;
Ή ήταν κάτι άλλο;
Μήπως ήταν το αστρικό της όχημα;
Αυτό στο οποίο ανέβασε τον Προμηθέα και τον πήγε στον ουράνειο Όλυμπο για να «κλέψει» μέρος του Θείου Πυρός με το οποίο ζωντάνεψε τους ανθρώπους πού δημιούργησε;
Η ασπίδα τής θεάς , είχε επίσης τό κεφάλι τής Μέδουσας.
Σύμφωνα με τον μύθο η Μέδουσα αναφέρεται ως μία από τις τρεις Γοργόνες. Από τις τρεις αυτές αδελφές η Μέδουσα ήταν η θνητή.
Το άλλο της όνομα ήταν Γοργώ, που σημαίνει άγρια ματιά.Κόρη του Φόρκυ ή Φορκέα και της Κητούς, αδελφή των Γοργόνων Σθενώ και Ευρυάλη, και των Γραιών Δεινώ, Ενυώ και Πεφρηδώ, ήταν στην αρχή Κενταύρισσα.
Κατά μια εκδοχή ήταν τόσο όμορφη που ο Ποσειδώνας ήθελε να ενωθεί μαζί της. Μεταμορφωμένος σε άλογο βρέθηκε σε επαφή μαζί της, στον ιερό χώρο της Αθηνάς. Η θεά, εξοργισμένη με το γεγονός, δεν μπορούσε να έρθει σε ρήξη με τον Ποσειδώνα και έτσι ξέσπασε πάνω στη Μέδουσα. Την μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια. Η ασχήμια της ήταν τέτοια, που όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο πέτρωνε.Τελικά τη σκότωσε ο Περσέας, με την βοήθεια της Αθηνάς. Το κεφάλι της, το περίφημο «Γοργόνειο», το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το απέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε.
Τι υπάρχει άραγε στο εσωτερικό του λόφου Ασπίδα του Άργους;
Σχετικά με τον λόφο .
Η Ακρόπολη Ασπίδα, βρίσκετε στον λόφο της Ασπίδας ή του Φορονέα όπως την αποκαλούν , απέναντι από τον ναό της Παναγίας της Κατακεκρυμμένης και πιθανόν να έμεναν εκεί οι βασιλείς του Άργους. Βορειοανατολικά του λόφου υπάρχει μια ανοιχτή υπόγεια οδός πού λέγεται πώς ήταν δεξαμενή πού ανάγεται στον Δαναό ή πώς εκεί βρισκόταν ο υπόγειος θάλαμος της Δανάης την οποία επισκέφθηκε ο Δίας με μορφή χρυσής βροχής και από τόν οποίο απέκτησε τόν Περσέα.
Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
Ο ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΑΣΗ αρχαιολογική έρευνα αποκαλύπτει τα αρχαιότερα ίχνη κατοίκησης στο Άργος στο λόφο του Προφήτη Ηλία, τη λεγόμενη Ασπίδα στα τέλη της Νεολιθικής εποχής γύρω στο 4000 – 3500 π.Χ.
Ο λόφος ξανακατοικήθηκε 1500 χρόνια αργότερα, δηλαδή γύρω στο 2000 π.Χ. σε μια εποχή που ονομάζουμε Μέση εποχή του Χαλκού η Μεσοελλαδική εποχή και η οποία διαρκεί από το 2000 έως το 1600 π.Χ.. Τότε στην κορυφή του λόφου αναπτύσσεται ένας ιδιαίτερα σημαντικός προϊστορικός οικισμός από τον οποίον ήρθαν στο φως πολυάριθμα κτίσματα.
Στις αρχές της Μυκηναϊκής εποχής (γύρω στο 1600 π.Χ.) ο σημαντικός αυτός οικισμός εγκαταλείπεται , και αναπτύσσεται η κάτω πόλη, ανατολικά του λόφου. Την ακμή του Μυκηναϊκού Άργους μαρτυρούν οι πολυάριθμοι και πλούσιοι τάφοι του νεκροταφείου της Δειράδας στους Ν.Δ. πρόποδες του λόφου.
Το Άργος φτάνει στην ακμή του κατά τη διάρκεια της Γεωμετρικής και Αρχαϊκής εποχής ( 800 – 500 π.Χ. ).
Από τους μεγαλύτερους άνδρες της Πελοποννησιακής ιστορίας, ο Φείδων βασίλευσε μεταξύ 770–730 π.Χ.. Κατέστησε το Άργος δεσπόζουσα δύναμη της Πελοποννήσου και αυτός πρώτος έκοψε Ελληνικά νομίσματα από χαλκό και άργυρο με έμβλημα τη χελώνα. Στο τέλος του 8ου π.Χ. αιώνα το Άργος εξελίσσεται στο σημαντικότερο κέντρο μεταλλουργίας στην Ελλάδα.
Από τον 7ο αιώνα μ.Χ. αρχίζει η ο έντονος ανταγωνισμός με την άλλη μεγάλη δύναμη της Πελοποννήσου την Σπάρτη η οποία κράτησε για πολλούς αιώνες.
Από τον 6ο αιώνα π.Χ. , ο λόφος της Ασπίδας χρησιμοποιείται ως χώρος λατρείας, στη ΝΔ πλαγιά ιδρύεται το ιερό του Απόλλωνα Δειραδιώτη.
ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΑΣΠΙΔΕΣ
Εκτός των άλλων, για τις περίεργες ασπίδες υπάρχουν πολλές αναφορές , όπως αυτό που λέγεται , ότι κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου προηγούντο ιπτάμενες ασπίδες.
Αλλά, ακόμα υπάρχει αναφορά και σχετικά με τον Άβαντα και την μαγική ασπίδα.
Ο Άβας ήταν ο πρώτος που έτρεξε στον πατέρα του και τον πληροφόρησε για τον θάνατο του Δαναού και ήταν τόση η χαρά του Λυγκέα στο άκουσμα αυτό που δώρισε στον γιό του την ασπίδα που όπως λέγεται πρώτος αυτός κατασκεύασε αφού θεωρείτε και ο εφευρέτης της. Ο Άβας την κρέμασε στο ιερό της Ήρας και καθιέρωσε αγώνες τα γνωστά Ηραία κατά τους οποίους ο νικητής την έπαιρνε και την περιέφερε στην πόλη συνοδευόμενος από πομπή.
Για την ασπίδα αυτή όμως, άλλος λένε ήταν αυτός που την είχε και συγκεκριμένα κάποιος έφηβος που έτρεψε σε φυγή ολόκληρο στράτευμα με την μαγική δύναμη της άσπίδος του, η οποία αργότερα περιήλθε στον Δαναό, πού την ανήρτησε, αφιερώνοντας την στο Ηραίον του Άργους.
Ό Λυγκεύς ετόλμησε να ξεκρεμάσει το αφιέρωμα και να το προσφέρει στον γιό του Άβαντα, ο οποίος μόνον με αυτή καθυπέταξε τους αντιπάλους του, διότι η παρουσία της άσπίδος έτρεπε σε φυγή τους εχθρούς.Με την παράδοση αυτή συνδεόταν και το πανάρχαιο έθιμο σύμφωνα με το οποίο οι νικητές των αγώνων του Άργους ελάμβαναν εκτός από τον στέφανο και για έπαθλο μια ασπίδα.Αυτή την παράδοση περί Αβαντείας άσπίδος χρησιμοποίησε εντέχνως ο Βιργίλιος, για να κολακεύσει τον αυτοκράτορα Αύγουστο, που νίκησε τον Αντώνιο στο Άκτιο (31 π.Χ.).Οι θεοί τάχθηκαν τάχα υπέρ του Οκταβιανού Αυγούστου και τον έκαναν ικανό να παραλάβει την θαυματουργή ασπίδα, την οποία ο Αινείας φεύγοντας από την Τροία κρέμασε στην πύλη του ναού του Απόλλωνος στο Άκτιο.
Σχετικά με την Ασπίδα γράφετε στο http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/NAYPLIOS.htm\
Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο ότι:
1. Ο ‘Προίτος’ και ο ‘Ακρίσιος’ ανακάλυψαν τις ΑΣΠΙΔΕΣ [αντίστοιχα πόλεις : ‘Τίρυνς’ – ‘Αργος’], όπως λένε οι : Παυσανίας και Απολλόδωρος.
2. Ο Μενεσθέας, από την ίδια περιοχή [Ορνεαί], και κατόπιν αρχηγός των Αθηναίων, και απόγονος του Ερεχθέως, ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ που παρέταξε στον πόλεμο ΑΣΠΙΔΟΦΟΡΟΥΣ στρατιώτες και ΙΠΠΙΚΟ, όπως λέει ο Όμηρος.
Όμως σε ποια μάχη τους παρέταξε αυτούς τους ασπιδοφόρους άνδρες; Δυστυχώς δεν μας λέει…
Σχετικά με την λέξη ‘ασπίδα’ στο λεξικό βρίσκουμε:
ΠΑΛΜΗ = ασπίδα (είδος) # ασπίδα πλεχτή τετράγωνη ή ρομβοειδής
ΠΑΛΜΥΣ = βασιλιάς
ΠΑΛΜΟΣ = κραδασμός # δόνηση # τράνταγμα # τρεμούλιασμα # σφυγμός # χτύπος # τρόμος # ΣΕΙΣΜΟΣ
Θα μπορούσε έτσι, κάποιος βασιλιάς που θεωρούσε τον εαυτό του ΑΠΟΓΟΝΟ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ [γαιοσείστη] να έχει εφεύρει και τις ασπίδες. Το χαρακτηριστικό επίθετο ‘Παλαμήδης’ θα του ταίριαζε απόλυτα.
Η ασπίδα όμως λεγόταν και ‘αιγίδα’. Και η Αθηνά ήταν πασίγνωστη για την ΑΙΓΙΔΑ της.
Την Ασπίδα του Αίαντος την έφτιαξε ο Τυχίος, από την Ύλη της Βοιωτίας, Αιολίδης. [Ιλ. Ραψωδία Η, στ. 220].
Την Ασπίδα του Αχιλλέα την έφτιαξε ο Ήφαιστος. [Ιλ. Ραψωδία Σ, στ. 468 κ.εξ.]
Τον Δία τον προστάτεψε ο ονομαζόμενος από τους θεούς,‘Αιγαίων’, από τους ανθρώπους δε ‘Βριάρεως’ [Ιλ. Ραψωδία Α, στ. 403-404],λέει ο Όμηρος.
Όμως ο Βριάρεως αυτός, εμφανίζεται ΚΑΙ στην περιοχή της Κορίνθου..
Παυσανίας, Κορινθιακά, 1, 6: Ανάμεσα στους ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ, ο ΒΡΙΑΡΕΩΣ θεωρείται ο διευθετητής της διαμάχης μεταξύ του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ και του ΗΛΙΟΥ, και μοίρασε σε αυτούς τους δυο την γη της ΚΟΡΙΝΘΟΥ. Στον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ έδωσε τον ΙΣΘΜΟ και τις γύρω περιοχές, και στον ΗΛΙΟ έδωσε το ύψωμα πάνω από την πόλη (Ακροκόρινθος).
Είναι λοιπόν ο ίδιος που προστάτεψε τον Δία, και ζούσε στην περιοχή της Κορίνθου αλλά και της Αργολίδας.
Επίσης, η λέξη ΠαΛαΜήΔης με αντικατάσταση του Λ με Ρ και του Δ με Θ, μας οδηγεί και στην λέξη ΠΡομηΘέας. Που και αυτός πιστώνεται με εφεύρεση των γραμμάτων, και ανήκει μάλιστα στο ίδιο γένος με τον Σίσυφο.
ΣΟΦΙΑ ΒΛΑΧΟΥ
Από το diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου