Τους ενημέρωσε πως οι καιρικές συνθήκες ήταν αντίξοες και έτσι, δεν
κατέστη εφικτό για εκείνον και την ομάδα του να φωτογραφίσουν τις οπτασίες, όπως το είχαν προγραμματίσει. Πάντως, ο Άγγελος Τανάγρας απέκλεισε το ενδεχόμενο ομαδικής υποβολής και επεσήμανε τη γνησιότητα του φαινομένου. Βεβαίωνε την αλήθεια των λόγων όλων εκείνων των ανθρώπων, που διατράνωναν πεισματικά ότι είχαν δει με τα μάτια τους τους περίφημους Δροσουλίτες.
Όμως, ο Άγγελος Τανάγρας και η ομάδα του το ερμήνευαν διαφορετικά. Η παραμονή τους για τρεις ημέρες στον τόπο εκείνο τούς έδωσε την ευκαιρία να εξετάσουν τις συνθήκες του τοπίου και να φτάσουν σε ένα, κατά τη γνώμη του, ασφαλές συμπέρασμα. Το πρανές του εκεί εδάφους είχε μια συστοιχία από μικρά δέντρα. Υπήρχαν, επίσης, οδοντωτές προεξοχές από τους ψηλότερους βράχους του φρουρίου και των δέντρων. Ίσως, λοιπόν, το πρώτο ηλιακό φως, που περνούσε από τα κενά της οδοντωτής σειράς, να προκαλούσε κάποιον παράξενο αντικατοπτρισμό. Ειδικά, προς τα τέλη της άνοιξης, οι καιρικές συνθήκες και η μεγαλουργία της φύσης να ευνοούσαν τον σχηματισμό της οπτασίας της στρατιάς των βρυκολάκων.
Σημειωτέον, ο Πρόεδρος της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι ενώ βρισκόταν στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους, πλησίον του Φραγκοκάστελλου και συνομιλούσε με τον συμπαθέστατο ιερέα Χατζηπατέρα, παράλληλα έκανε ένα απλό πείραμα. Με χαρτόνι, κατασκεύασε ένα κατά προσέγγιση ομοίωμα του τοπίου με τις οδοντωτές προεξοχές του. Τοποθέτησε τη λάμπα μπροστά του και προς το μέρος ψηλά, που έπεφτε η σκιά, έβαλε έναν καθρέφτη. Το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν το ίδιο με το όραμα. Σωρός σκιών έπεσαν προς το πάτωμα από τον αντικατοπτρισμό και καθώς κινούσε τον καθρέφτη, ο απλοϊκός ιερωμένος τρόμαξε, νομίζοντας ότι έβλεπε τους Δροσουλίτες να καταφτάνουν.
Εν κατακλείδι, το φυσικό αυτό φαινόμενο του αντικατοπτρισμού, σε συνδυασμό με την τραγική ιστορία του Φραγκοκάστελλου, έδωσαν στο θέαμα μια αλλόκοσμη διάσταση και έπεισαν τους ανθρώπους ότι έβλεπαν την ηρωική στρατιά του Χατζημιχάλη Νταλιάνη.
Οι πνευματιστές, από τη δική τους σκοπιά, ισχυρίζονταν ότι οι Δροσουλίτες ήταν τα ταραγμένα πνεύματα των σκοτωμένων στη μάχη του 1828, που αναζητούσαν να μπουν τα κορμιά τους στον τάφο, για να βρουν επιτέλους τη γαλήνη.
Ο εξέχων Καθηγητής Πανεπιστημίου και φανατικός οπαδός του πνευματισμού, Παναγιώτης Δ. Γιωτόπουλος, αφηγήθηκε ένα ακόμη περίεργο περιστατικό.
Ήταν κατά την εποχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο χαλύβδινος γερμανικός στρατός καταδίωκε αδυσώπητα στον Μάρνη ποταμό της Γαλλίας τα συμμαχικά στρατεύματα και άφηνε πίσω του πτώματα σωρηδόν. Αλλά, ενώ τα συμμαχικά στρατεύματα υποχωρούσαν διαρκώς ενώπιον της ορμής των Γερμανών, μια τρομακτική στρατιά, με σκελετωμένα σώματα και κατάμαυρα πρόσωπα, έπεσε με πρωτοφανή μανία καταπάνω στους κατάπληκτους και κατατρομαγμένους Γερμανούς στρατιώτες.
Συνεχίζεται…
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” στις 25/06/1929…
Από το strangepress
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου