Η Ιστορία της Γυναίκας που Επισκέφθηκε τον Άρη το 1894

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Είναι ευρύτερα γνωστή ως Hélène Smith, αλλά το πραγματικό της όνομα ήταν Catherine -Elise Muller και έζησε μεταξύ 1861 – 1929. Ήταν μία διάσημη Γαλλίδα ψυχικός από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, η οποία ισχυριζόταν ότι είναι η μετενσάρκωση της Μαρίας Αντουανέτας. Επιπλέον όμως, υποστήριζε ότι είχε επικοινωνήσει με όντα στον πλανήτη Άρη.

Το 1900, η Elise Müller έγινε διάσημη με τη δημοσίευση της

«Από την Ινδία στον πλανήτη Άρη» από τον Théodore Flournoy, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Το μέντιουμ και ο ψυχολόγος διατηρούσαν στενή συνεργασία μέχρι το 1899, όταν για πρώτη φορά κυκλοφόρησε το “Des Indes à la Planète Mars” στα γαλλικά.

Το βιβλίο τεκμηριώνει την ποικίλη σειρά εμπειριών της ως προς τους “ρομαντικούς κύκλους”, τον κύκλο “Μαρτιάν”, τον κύκλο “ultramarciano” και τους κύκλους “Hindu”, “Oriental” και “real”. Το βιβλίο έτυχε θετικής υποδοχής από τον κόσμο.

Σε αυτό περιγράφεται ο Κόκκινος Πλανήτης ως ένας κόσμος γεμάτος από ανθρωποειδή όντα, φυσιογνωμίες που θυμίζουν ανθρώπους της Ασίας, που χρησιμοποιούσαν διάφορες φουτουριστικές συσκευές όπως τα αυτοκινούμενα οχήματα και τα αεροπλάνα.

Άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του Άρη περιλαμβάνουν πλάσματα όπως τα σκυλιά με κεφάλια που έμοιαζαν με λάχανα. Περιγράφει, επίσης, ένα μέρος που ονομάζεται Ultra-Mars. Εκεί, τα όντα έμοιαζαν περισσότερο με τους ανθρώπους. Είχαν, όμως, διαφορετική γλώσσα από τους υπόλοιπους Αρειανούς και χρησιμοποιούσαν ιδεογραφική γραφή αντί φωνητικής.

Ο καθηγητής ψυχολογίας Flournoy υποστήριξε ότι οι προσωπικότητες και οι γλώσσες που αναφέρονταν στο βιβλίο, ήταν το προϊόν υποσυνείδητων φαντασιών και αντιπροσώπευαν μια μεγάλη ποικιλία από καταθλιπτικές συμπεριφορές. Επιπλέον, υποστήριξε ότι, πέρα από τις ενδείξεις της αλήθειας τους, η πολυπλοκότητα και η παραδοξότητα των ιστοριών έδειξαν την υποσυνείδητη επιθυμία του μέντιουμ να ικανοποιήσει τη φαντασία των ακροατών της.

Σταδιακά η Catherine -Elise Muller, αραίωσε από τον καθηγητή ψυχολογίας, γιατί πίστευε ότι την υπονόμευε και κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο δεκαετιών, έδινε όλο και λιγότερες εκδηλώσεις ενώ αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου της στην ζωγραφική, όπου το έργο της τράβηξε πολλά βλέμματα.

Σύμφωνα με τον Flourney, η Hélène Smith δεν ήταν μόνο σε θέση να θυμηθεί όλα όσα είχε διαβάσει ή ακούσει, αλλά τα χρησιμοποιούσε με την φαντασία της και την αφηγηματική της ικανότητα, προκειμένου να υφάνει υπέροχες ιστορίες για δήθεν προηγούμενες ζωές, ή επισκέψεις σε άλλους πλανήτες.

 

Στο βιβλίο “Χρονικά της Βασιλικής Εθνικής Ιατρικής Ακαδημίας – Τόμος CXVI” μαθαίνουμε ότι αυτές οι δεξιότητες δεν είναι τόσο σπάνιες όσο φαίνεται. Υπάρχουν πολύ επιρρεπείς και εντυπωσιακοί άνθρωποι που δεν χρειάζονται κανέναν υπνωτιστή για να είναι σε θέση να διασώσουν τη συνείδησή τους, τις συσσωρευμένες μνήμες και να τις χρησιμοποιήσουν αναμεμειγμένες με φαντασιώσεις.

Πολλά συγγράμματα, που αργότερα θεωρούνταν λογοκλοπή, οφείλονταν στο φαινόμενο της κρυπτομανίας, το οποίο ο συντάκτης που φέρεται να έκανε τη λογοκλοπή δεν γνώριζε ότι το έκανε. Στην πραγματικότητα, εξαπατήθηκε από τη δική του ασυνείδητη μνήμη.

Μπερδεμένα πράγματα. Εσείς τι νομίζετε;

Από το diadrastika