Τα τελευταία χρόνια του θρυλικού γκάνγκστερ Αλ Καπόνε

Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, η κατάσταση του 48χρονου Αλ Καπόνε είχε επιδεινωθεί τόσο σοβαρά από την προχωρημένη σύφιλη που του κατέστρεφε τον εγκέφαλό του, που είχε την διανοητική ικανότητα ενός 12χρονου αγοριού.


Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο το όνομα Αλ Καπόνε είναι τόσο γνωστό σήμερα. Ο εύσωμος γκάγκστερ με το πούρο στο στόμα έχει εμπνεύσει αμέτρητες ταινίες, λογοτεχνικά κομμάτια, μουσικούς και, φυσικά, άλλους εγκληματίες. Δεν ήταν ο μοναδικός εγκληματίας στη δεκαετία του 1920, αλλά
ξεχώριζε από τους υπόλοιπους. Μέσα σε μια δεκαετία, εξελίχτηκε από ένας απλός κακοποιός του δρόμου σε "Δημόσιο Κίνδυνο Νο1" του FBI.
Ακόμα και ο παράξενος θάνατός του τον διαφοροποίησε ακόμα περισσότερο από τους υπόλοιπους εγκληματίες. Ενώ ήταν ακόμα χαμηλόβαθμος γκάνγκστερ και πορτιέρης σε ένα μπορντέλο, υπέστη σύφιλη. Επέλεξε να μην ακολουθήσει κάποια θεραπεία και τελικά, η αρρώστια τον οδήγησε στον πρόωρο θάνατο στην ηλικία των 48 ετών.

Μέχρι πρόσφατα, ο Καπόνε ήταν -ως επί το πλείστον- διάσημος για όλες τις μικρές λεπτομέρειες ως γκάνγκστερ, το στρουμπουλό, χαμογελαστό πρόσωπό του με το πούρο στο στόμα και τα εμβληματικά πλέον κοστούμια και καπέλα του. Ο Καπόνε πήρε την εικόνα του παράνομου και την εκσυγχρόνισε σε μια νέα εποχή. Έγινε ο βασιλιάς των γκάνγκστερ.
Η ταινία "Capone" -γνωστή και ως "Fonzo"- που αναμένεται να βγει σύντομα, με πρωταγωνιστή τον Τομ Χάρντι στον ρόλο του Καπόνε, εξερευνά τα τελευταία κεφάλαια της ζωής του. Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, ο κάποτε τρομερός γκάγκστερ ήταν σχεδόν αγνώριστος.

Η σύφιλη και η τρέλα τον οδήγησαν στον θάνατο

Ο Αλφόνσο "Αλ" Καπόνε ήταν το τέταρτο από τα συνολικά εννέα παιδιά του κουρέα Γκαμπριέλε Καπόνε και της Τερεζίνα Ραΐολα, Ιταλών μεταναστών από την Νάπολη. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1899 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Οι γονείς του ήταν σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι.
Στα 14 του, ο Αλ χτύπησε έναν δάσκαλο και αποβλήθηκε από το σχολείο. Ως επίδοξος νέος εγκληματίας, έκανε τα πάντα. Από τοκογλυφία μέχρι απάτες και πυροβολισμούς για να δώσει τέρμα στον ανταγωνισμό. Ήταν η φιλοδοξία του που του έδωσε ώθηση. Όμως, διάσημο δεν τον έκανε κάποιο πιστολίδι, αλλά μια από τις πρώτες του δουλειές ως πορτιέρης σε ένα από τα μπορντέλο του Μπίγκ Τζιμ Κολοσίμο ("Big Jim" Colosimo).
Πριν ξεκινήσει επίσημα η ποτοαπαγόρευση το 1920, ο Καπόνε είχε ήδη φτιάξει το όνομά του. Τότε, ο Johnny Torrio -που τον θεωρούσε μέντορά του- τον προσέλαβε στην ομάδα του Κολοσίμο στο Σικάγο, ο οποίος, κάποια στιγμή, κέρδιζε περίπου 50.000 δολάρια το μήνα από το εμπόριο σάρκας.

Θέλοντας να δοκιμάσει τις προσφορές της επιχείρησης, ο Καπόνε "έκανε δειγματοληψία" πολλές από τις πόρνες που εργάζονταν για το αφεντικό του και κόλλησε σύφιλη. Όμως, ένιωσε πολύ ντροπιασμένος για να ακολουθήσει θεραπεία.
Σύντομα, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του εκτός από τα επιβλαβή μικρόβια που έτρωγαν τα όργανά του. Έτσι, επικεντρώθηκε στη συνωμοσία με τον Torrio για να δολοφονήσουν τον Κολόσιμο και να αναλάβουν την επιχείρηση αντ' αυτού. Το χτύπημα έγινε στις 11 Μαΐου του 1920 -με τον Κάπονε πολύ ύποπτο για ανάμιξη.

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1929, σκοτώθηκαν σε γκαράζ επτά μέλη της συμμορίας North Side από άνδρες που πιστεύεται ότι ήταν συνεργάτες της ομάδας του Αλ Καπόνε

Καθώς η αυτοκρατορία του Καπόνε μεγάλωνε μέσα σε μια δεκαετία, με επιτυχίες όπως η Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου, το ίδιο γινόταν και με την τρέλα του. Στις 17 Οκτωβρίου του 1931 οι αρχές έπιασαν τον Καπόνε για φοροδιαφυγή και καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκισης, στη διάρκεια των οποίων επιδεινώθηκαν η νοητική του επάρκεια και τα συναισθηματικά του ξεσπάσματα.
Ο Καπόνε πέρασε περίπου 8 χρόνια στο Αλκατράζ, κατά το άνοιγμα του το 1934. Καθώς η νευροσύφιλη μάστιζε τις πνευματικές του ικανότητες, αποτύχαινε όλο και περισσότερο να ακολουθήσει εντολές. Έτσι, η σύζυγός του, Mae, πίεζε για την αποφυλάκισή του. Ο περιβόητος μαφιόζος είχε αρχίσει να φοράει χειμερινό παλτό και γάντια μέσα στο θερμαινόμενο κελί του. Τον Φεβρουάριο του 1938, διαγνώστηκε επίσημα με σύφιλη του εγκεφάλου. Στις 16 Νοεμβρίου του 1939 αποφυλακίστηκε λόγω "καλής συμπεριφοράς" και της κατάστασης της υγείας του. Πέρασε τις υπόλοιπες μέρες του στην Φλόριντα, όπου η σωματική και ψυχική του υγεία επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο.

Το Αλκατράζ άνοιξε το 1934, με τον Καπόνε να είναι ένας από τους πρώτους κρατούμενους

Πώς πέθανε

Ο φάκελος του FBI για τον Καπόνε το 1932

Ο μαφιόζος παραπέμφθηκε στο Νοσοκομείο Johns Hopkins στην Βαλτιμόρη λόγω παράλυσης -μια φλεγμονή του εγκεφάλου που προκλήθηκε από τα μεταγενέστερα στάδια της σύφιλης. Όμως, το νοσοκομείο δεν τον δέχτηκε, κάνοντας τον Καπόνε να αναζητήσει θεραπεία στο Union Memorial. Τον Μάρτιο του 1940, ο άρρωστος κατάδικος έφυγε από την Βαλτιμόρη για το σπίτι του στο Palm Island στην Φλόριντα.

Αν και ο πρώην γκάνγκστερ έγινε ένας από τους πρώτους ασθενείς στην ιστορία που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με πενικιλίνη το 1942, ήταν πολύ αργά. Ο Καπόνε είχε αρχίσει να έχει τακτικά ψευδαισθήσεις και υπέφερε από κρίσεις παρόμοιες με αυτές των επιληπτικών. Ενώ η υγεία του επιδεινωνόταν και επισκέπτονταν τακτικά το Dade County Medical Society, το FBI είχε ανθρώπους που τον παρακολουθούσαν, κάτι που εκείνος δεν ήξερε. Ένας πράκτορας περιέγραψε ότι σε μια συνεδρία ο Καπόνε φλυαρούσε ασυναρτησίες με "μια ελαφρώς ιταλική προφορά. Πάχυνε πολύ. Φυσικά, τον προστατεύει από τον έξω κόσμο η Mae". "Η κα Καπόνε δεν ήταν καλά", παραδέχτηκε αργότερα ο βασικός γιατρός Dr. Kenneth Phillips. "Η σωματική και νευρική πίεση που έχει πέσει πάνω της και η ευθύνη που έχει αναλάβει είναι τεράστια".

Ο Καπόνε εξακολουθούσε να απολαμβάνει το ψάρεμα και ήταν πάντα γλυκός όταν υπήρχαν παιδιά κοντά. Όμως, το 1946, ο Dr. Phillips είπε ότι η "φυσική και νευρική του κατάσταση παραμένει ουσιαστικά η ίδια με εκείνη που αναφέρθηκε τελευταία. Είναι ακόμα νευρικός και ευερέθιστος". Τους τελευταίους μήνες εκείνου του χρόνου, τα ξεσπάσματα του Καπόνε μειώθηκαν, αν και μερικές φορές ενοχλούνταν. Εκτός από τα περιστασιακές βόλτες μέχρι το φαρμακείο, η Mae προσπαθούσε να έχει ησυχία στην ζωή του συζύγου της.
Πέρασε τον τελευταίο χρόνο της ζωής του κυρίως με πιτζάμες, ψάχνοντας στο ακίνητό του για τον χαμένο θησαυρό του και έχοντας παραληρητικές συνομιλίες με παλιούς, νεκρούς φίλους, τις οποίες παρακολουθούσε συχνά και η οικογένειά του. Ήταν πολύ ενθουσιασμένος με τις βόλτες στα φαρμακεία καθώς είχε αναπτύξει μια παιδική χαρά για τις τσίχλες Dentyne. Το 1946, το FBI ανέφερε ότι "ο Καπόνε είχε την ψυχοσύνθεση ενός 12χρονου παιδιού".

Στις 21 Ιανουαρίου του 1947, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 5 π.μ., η σύζυγός του κάλεσε τον Dr. Phillips, ο οποίος σημείωσε ότι ο Καπόνε είχε σπασμούς κάθε 3 με 5 λεπτά και ότι "τα άκρα του είχαν σπασμούς, το πρόσωπό του είχε τραβηχτεί, οι κόρες των ματιών του ήταν διεσταλμένες και τα μάτια και το σαγόνι του είχαν ανοίξει διάπλατα". Του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή και σε μερικές ημέρες δεν είχε κρίσεις. Ταυτόχρονα, η παράλυση στα άκρα και το πρόσωπο μειώθηκε. Όμως, αντιμετώπιζε βρογχική πνευμονία. Αυτό του προκάλεσε επιδείνωση, αν και όχι τόσο βαριά όσο οι σπασμοί, παρά το οξυγόνο, την πενικιλίνη και τα άλλα φάρμακα που του δόθηκαν.

Όταν οι καρδιολόγοι του χορήγησαν φάρμακα με την ελπίδα να θεραπευτεί η πνευμονία και να επιβραδύνει την εξέλιξη της καρδιακής ανεπάρκειας, ο Καπόνε άρχισε να μην έχει συνείδηση. Στις 24 Ιανουαρίου, σε μια στιγμή διαύγειας, διαβεβαίωσε την οικογένειά του ότι θα γινόταν καλά.
Στις 25 Ιανουαρίου, στις 7.25 μ.μ., "χωρίς καμία προειδοποίηση, κατέληξε".

 
Ο Αλ Καπόνε είχε εκφυλιστεί στην διανοητική ικανότητα ενός 12χρονου επειδή η σύφιλη, στην οποία δεν είχε υποβληθεί σε θεραπεία, είχε χτυπήσει τον εγκέφαλό του για χρόνια.

                     
Από το 3otiko