Τι γινόταν άραγε στο Τροφώνιο Μαντείο; (1)

Μια σειρά άρθρων για το πώς οι αρχαίοι Έλληνες πραγματοποιούσαν κάτω στη γη την αλλοτρίωση της προσωπικότητας του ατόμου για θεραπευτικούς και όχι για κερδοσκοπικούς λόγους!..«Εκ Τροφωνίου μεμάντευται», λοιπόν!.. Διαβαστε το κείμενο που ακολουθεί!..

ΚΑΤΑ τον Παυσανία, όταν ο Βασιλεύς του Βοιωτικού Ορχομενού Εργίνος είχε συγκεντρώσει χρήματα, τότε επιθύμησε να αποκτήση και απογόνους. Επειδή, όμως, τα χρόνια ήδη είχαν παρέλθει και το γήρας … δεν του το επέτρεπε, θέλησε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών το οποίο του έδωσε τον εξής χρησμό:
«Εργίνε, υιέ του Πρεσβωνιάδη Κλυμένου, πολύ αργά ήλθες ζητώντας απογόνους, αλλά και τώρα ακόμη βάλε στο γέρικο αλέτρι σου καινούργιο κεφαλάρι» (1).
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον χρησμό συνεζεύχθη νέα γυναίκα και απέκτησε τα τέκνα Τροφώνιο και Αγαμήδη.
Τα δύο αυτά παιδιά ήσαν - κατά την παράδοση - πολύ δραστήρια και ικανότατα εις το να κατασκευάζουν ιερά των θεών και ανάκτορα των ανθρώπων.
Έτσι έκτισαν το ναό του Απόλλωνος εις τους Δελφούς και το θησαυροφυλάκιο του Υριέως, Βασιλέως της Υρίας μίας μικρής πόλεως πλησίον της ιστορικής Αυλίδος.
Πλην, όμως, ο πειρασμός για τους θησαυρούς του Υριέως αποτελούσε και την αχίλλειον πτέρναν των μεγάλων αυτών αρχιτεκτόνων οι οποίοι τοποθέτησαν εις το κτίριο του θησαυροφυλακίου ένα λιθάρι, ούτως ώστε να μην μπορούν να το βγάζουν οι απέξω.
Κατ' αυτόν τον τρόπο αφαιρούσαν τα πολύτιμα αποθέματα του πλούσιου Βασιλέως ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει πώς του έκλεβαν τους θησαυρούς, αφού τα σημάδια και τα κλείθρα ήσαν άθικτα.
Σκέφτηκε τότε να βάλει παγίδες επάνω στα δοχεία όπου είχαν μείνει μέσα τον χρυσό και τον αργυρό για να πιάσει τον επιτήδειο κλέπτη.

Μόλις, λοιπόν, μπήκε πρώτος ο Αγαμήδης τον έπιασε η παγίδα και τον κρατούσε αιχμάλωτο!
Μη μπορώντας τότε να τον ελευθερώσει ο αδελφός του Τροφώνιος, σκεπτόμενος ότι θα τον βασάνιζαν για να αποκαλύψει τους συνενόχους, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρόδιδε και τον ίδιον, αναγκάσθηκε εκ των πραγμάτων να του κόψη το κεφάλι!
Η παράδοση λέει ότι τον Τροφώνιο άνοιξε η γη και τον κατάπιε στο μέρος εκείνο του άλσους της Λιβαδειάς που είναι ο λεγόμενος βόθρος του Αγαμήδη και που υπάρχει δίπλα του μία στήλη.
Αυτό το Μαντείο οι Βοιωτοί δεν το γνώριζαν καθόλου. Ο περιηγητής Παυσανίας, όμως, αναφέρει ότι το έμαθαν ως εξής :
Σε κάποιον χρόνο μεγάλης ξηρασίας από κάθε πόλη έστειλαν επισήμους απεσταλμένους εις τους Δελφούς για να μάθουν την αιτία της μεγάλης ξηρασίας. Τότε η Πυθία τους διέταξε ν' απευθυνθούν προς τον Τροφώνιον της Λεβαδείας από τον οποίον και θα πληροφορούνταν την θεραπεία του μεγάλου κακού.

Πλην, όμως, όταν οι απεσταλμένοι ήλθαν στην Λιβαδειά δεν μπορούσαν να βρουν το περιβόητο Μαντείο, οπότε ένας Σάων, απεσταλμένος της πόλεως Ακραιφνίου, που ήταν ο γεροντότερος απ' όλους τους απεσταλμένους, είδε ένα σμήνος μελισσών και σκέφθηκε να τις ακολουθήσει. Είδε λοιπόν τις μέλισσες να πετούν μέσα σ' αυτό το άνοιγμα της γης και μαζί μ' αυτές μπήκε στο Μαντείο. 

Αυτός ο Σάων, όπως λένε, διδάχθηκε από τον Τροφώνιο και την ιερουργία και όλα όσα γίνονται μέσα στο Μαντείο!

Η συνέχεια στο επόμενο…

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ