Στις 30 Μαΐου, οι εξερευνητές,αφού απέστειλαν ένα τηλεγράφημα στη
Γεωγραφική Εταιρία του Λονδίνου, εγκατέλειψαν ένα μικρό χωριό με μόλις 70 κατοίκους, στα νοτιοανατολικά του ποταμού Αμαζονίου, το οποίο βρισκόταν στην εσχατιά του πολιτισμένου κόσμου και εισχώρησαν στην ανεξερεύνητη κι αχαρτογράφητη περιοχή κατά μήκος του παραποτάμου Rio Pranatinga.
Αναφέρθηκε ότι τους είδαν τελευταία φορά να περνούν από τον ποταμό Upper Xingu. Μια τελευταία επιστολή, γραμμένη από την κατασκήνωσή του, την επονομαζόμενη Dead Horse Camp, μαρτυρούσε πως ήταν αισιόδοξος για τη συνέχεια του περιπετειώδους ταξιδιού του και έδινε τις ακριβείς συντεταγμένες του.
Έκτοτε, τα ίχνη της αποστολής χάθηκαν και ουδεμία πληροφορία υπήρξε για την τύχη της, όπως και ουδεμία επιβεβαίωση του θανάτου των τολμηρών εξερευνητών.
Το 1927, οργανώθηκε η πρώτη αποστολή προς σωτηρία των απολεσθέντων ανθρώπων, με αρχηγό τον εξερευνητή Morris, ο οποίος κατόρθωσε να διασχίσει απάτητες περιοχές, αντιμετωπίζοντας πλείστους κινδύνους. Μάλιστα, τα μέλη της αποστολής είχαν αιχμαλωτιστεί από άγριους ιθαγενείς, αλλά τελικά έφτασε εγκαίρως ένα απόσπασμα του τακτικού βραζιλιάνικου στρατού και τους απελευθέρωσε.
Την ίδια χρονιά, ο Αμερικανός εξερευνητής George Miller Dyott ετέθη επικεφαλής μιας άλλης αποστολής προς αναζήτηση του Percy Fawcett και της ομάδας του. Κατάφερε να συναντήσει κάποιους ιθαγενείς, που τον πληροφόρησαν ότι γνώριζαν το μέρος, στο οποίο είχε δολοφονηθεί ο Συνταγματάρχης και οι σύντροφοί του. Λόγω, όμως, της μισοξενίας και της εχθρότητας των ημιάγριων φυλών της περιοχής, ο George Miller Dyott δεν μπόρεσε να συνεχίσει την πορεία του προς το εσωτερικό της ζούγκλας και αναγκάστηκε να επανέλθει πίσω στη βάση του.
Όμως, μια φυλή ιθαγενών τού παρέδωσε το πουκάμισο και τα μετάλλια του Συνταγματάρχη Fawcett, που είχαν βρεθεί πλησίον ενός ποταμού του Mato Grosso, της απρόσιτης καρδιάς της Βραζιλίας. Μα, η είδηση αυτή, που θα ισοδυναμούσε με την πιστοποίηση του θανάτου του Percy Fawcett, δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ και η εξαφάνιση της αποστολής εξακολουθούσε να περιβάλλεται από μυστήριο και να αποτελεί ένα από τα τραγικότερα επεισόδια της αφιλόξενης βραζιλιάνικης λόχμης.
Το 1939, το όνομα του Άγγλου Συνταγματάρχη επανήλθε στο προσκήνιο, κατόπιν ενός άλλου θλιβερού δυστυχήματος. Ο δευτερότοκος γιος του εξερευνητή, John, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στο Περού μαζί με του μητέρα του, Nina Fawcett, είχε ένα σοβαρό εργασιακό ατύχημα, που παραλίγο θα του στοίχιζε την ίδια του τη ζωή. Βρέθηκε βαριά τραυματισμένος σε νοσοκομείο της Λίμα, έχοντας πάντα στο πλευρό του την ανήσυχη μητέρα του.
Πολλοί ήταν οι δημοσιογράφοι που έσπευσαν να πληροφορηθούν για την υγεία του νεαρού John, αλλά και για να μάθουν τα νεότερα για την πρόοδο των καταβαλλομένων προσπαθειών προς ανεύρεση των ιχνών της απολεσθείσας αποστολής του πατέρα του.
Η Nina Fawcett δήλωσε ότι πάντα ήταν απολύτως ενήμερη για τα σχέδια του συζύγου της και παρακολουθούσε με πάθος τις εργασίες του. Βρισκόταν ήδη στο Περού με μοναδικό σκοπό να οργανώσει μια νέα αποστολή, που ήλπιζε να ήταν η τελευταία και θα ξαναέβλεπε επιτέλους τον αγαπημένο της άντρα και τον πρωτότοκο γιο της, που χάθηκε μαζί του. Τόνισε πως ήταν πεπεισμένη πως και οι δυο τους ήταν ζωντανοί, παρά τα χρόνια που είχαν περάσει και τις αντιξοότητες, που προφανώς θα είχαν αντιμετωπίσει.
Η Nina Fawcett, επίσης, σημείωνε πως είχε το προαίσθημα ότι είχαν χαθεί στο δύσβατο Mato Grosso, στον ποταμό Rio Pranatinga, όπου και εξακολουθούσαν τις εξερευνήσεις τους μεταξύ των ιθαγενών, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν να τους αφήσουν να πλησιάσουν προς κάποιο κεντρικό σημείο, από όπου θα μπορούσαν να ενημερώσουν ότι ήταν ζωντανοί και καλά στην υγεία τους.
Επιπλέον, η σύζυγος του εξαφανισμένου Συνταγματάρχη διέψευσε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η αποστολή του είχε ως αποκλειστικό στόχο της την ανακάλυψη των μυθικών θησαυρών της “αμερικανικής Ατλαντίδας”, της αποκαλούμενης “Χαμένης Πόλης Ζ”. Αντιθέτως, διατράνωνε πως σκοπός τους ήταν η εξερεύνηση και η χαρτογράφηση των άγνωστων και απάτητων περιοχών της ζούγκλας του Αμαζονίου.
Jack Fawcett
Επίσης, ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι περίμενε να αναρρώσει πλήρως ο γιος της, John, από τον βαρύ τραυματισμό του, ώστε να τεθεί επικεφαλής της νέας αποστολής που ετοίμαζαν και δήλωσε υπερήφανα ότι θα συμμετείχε και η ίδια, προκειμένου να σφίξει και πάλι στην αγκαλιά της τον γιο της, Jack, αλλά και τον σύζυγό της, Percy.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 17/04/1939…
Από το strangepress
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου