Μία διεθνής ομάδα ερευνητών κατάφερε να αναγνωρίσει και να αναλύσει δεκάδες μεσαιωνικές επιγραφές, οι οποίες θυμίζουν γκράφιτι, σε έναν από τους ιερότερους τόπους της Χριστιανοσύνης, στο «Υπερώο της Ιερουσαλήμ», το σημείο όπου, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, πραγματοποιήθηκε ο Μυστικός Δείπνος.
Στην κορυφή του Όρους Σιών, στην Ιερουσαλήμ, βρίσκεται ένας χώρος ξεχωριστής θρησκευτικής αξίας για τις τρεις σημαντικότερες μονοθεϊστικές θρησκείες του κόσμου. Οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι τιμούν τον
τόπο αυτόν ως τον τάφο του Δαβίδ, ενώ σύμφωνα με τη Χριστιανική παράδοση, εκεί είναι το σημείο όπου πραγματοποιήθηκε ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού με τους αποστόλους, πριν από τη Σταύρωσή Του.Το «Υπερώο» χτίστηκε από Σταυροφόρους και, για αιώνες, αποτελεί τόπο έλξης προσκυνητών από όλον τον κόσμο. Σήμερα, χάρη σε μια διεθνή συνεργασία με επικεφαλής την Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών (ÖAW) και την Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων (IAA), έχουν αποκαλυφθεί νέα στοιχεία στους τοίχους του ιερού χώρου.
Αξιοποιώντας προηγμένες ψηφιακές τεχνικές, όπως είναι η πολυφασματική φωτογραφία και η απεικόνιση μετασχηματισμού ανάκλασης (RTI), η ερευνητική ομάδα έφερε αποκάλυψε επιγραφές, εραλδικές ασπίδες και ζωγραφιές που μέχρι σήμερα, δεν ήταν εμφανείς.
Τα ευρήματα καταγράφηκαν σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό Liber Annuus, και προσφέρουν ακριβέστερη κατανόηση των χαρακτηριστικών των προσκυνητών οι οποίοι πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ μεταξύ του 13ου και του 15ου αιώνα.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις από την αυστριακή πλευρά, είναι η αναγνώριση μιας ασπίδας που ανήκει στην οικογένεια ευγενών Tristram von Teuffenbach, από την περιοχή Murau της Στυρίας.
Το «Υπερώο» στο Όρος Σιών, (Φωτογραφία: Heritage Conservation Jerusalem Pikiwiki Israel).
Αυτό το εραλδικό στοιχείο ήταν λαξευμένο στον τοίχο του «Υπερώου», πιθανότατα κατά τη διάρκεια του προσκυνήματος του 1436, όταν ο αρχιδούκας Φρειδερίκος των Αψβούργων – ο μελλοντικός αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας – ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους συνοδευόμενος από μια μεγάλη συνοδεία εκατό αυστριακών ευγενών.
Η σύνδεση ανάμεσα στο έμβλημα αυτό και την περιοχή προέλευσής, έγινε χάρη το μακρόπνοο ερευνητικό πρόγραμμα Corpus Vitrearum, υπό την αιγίδα του αρχαιολογικού ινστιτούτου της Αυστρίας, το οποίο ερευνά την ιστορία των βιτρό, από τον Μεσαίωνα.
Τι προκύπτει από την ανάγνωση των επιγραφών
Το “ρεπερτόριο” των επιγραφών ωστόσο, δεν περιορίζεται στη Γερμανία. Μία από τις πιο αποκαλυπτικές, είναι μια επιγραφή στην αρμενική γλώσσα, που χρονολογείται στα Χριστούγεννα του 1300. Είναι μια λεπτομέρεια η οποία ενισχύει την υπόθεση σύμφωνα με την οποία, ο Βασιλιάς Χετούμ Β’ της Αρμενίας και τα στρατεύματά του, έφτασαν στη Συρία τον Δεκέμβριο του 1299, μετά τη νίκη στην Τρίτη Μάχη του Χομς (Wādī al-Khaznadār).
Η ανυψωμένη τοποθεσία της επιγραφής, χαρακτηριστικό των Αρμένιων ευγενών, ενισχύει τη θεωρία αυτή που αποτελεί για χρόνια σημείο διαμάχης για τους ιστορικούς. Το ίδιο σημαντική είναι η ανακάλυψη μιας επιγραφής στα αραβικά που γράφει “…ya al-Ḥalabīya”.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, βάσει της διπλής κατάληξης -ya σε θηλυκό γένος, η έκφραση θα μπορούσε να είναι αποτύπωμα κάποιας χριστιανής προσκυνήτριας από το Χαλέπι της Συρίας. Η λεπτομέρεια αυτή, ξεχωρίζει στο επιγραφικό αρχείο της εποχής, αποτελώντας ένα σπάνιο στοιχείο που μαρτυρά τη συμμετοχή των γυναικών στα προσκυνήματα της αρχαιότητας.
Οι τοίχοι του «Υπερώου», αποκαλύπτουν ονόματα και σύμβολα άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων της περιόδου, όπως ήταν ο Johannes Poloner, από το Regensburg, ο οποίος κατέγραψε το ταξίδι του στην Ιερουσαλήμ το 1421 -22.
Εντοπίστηκε ακόμη, μια ζωγραφιά με κάρβουνο που έχει την (εραλδική) ασπίδα της επιφανούς οικογένειας των πατρικίων, von Rümlingen, με καταγωγή από τη Βέρνη. Σε συνδυασμό, το γκράφιτι που έχει καταγραφεί, προσφέρει ένα συλλογικό πορτραίτο της γεωγραφικής σύνθεσης των προσκυνητών:
Εκτός από την Αυστρία, τη Γερμανία και την Αρμενία, υπάρχουν επίσης ίχνη προσκυνητών από την Σερβία, τη Βοημίας και αραβόφωνες χριστιανικές κοινότητες του Λεβάντε.
Επιγραφή και ζωγραφιά σκορπιού προς τιμήν του Σουφιστή σεΐχη Aḥmad al-ʿAǧamī. Ο σεΐχης έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του επάνω δωματίου, του γνωστού «Υπερώου». Μετά από αίτησή του, ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, απέλασε το Τάγμα των Φραγκισκανών το 1523 και μετέτρεψε τον χώρο σε τζαμί (Φωτογραφία: Shai Halevi / Israel Antiquities Authority).
Τι αλλάζει σε όσα ξέραμε
O Ilya Berkovich, ερευνητής στο αρχαιολογικό ινστιτούτο της Αυστρίας και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, τονίζει πως, τα γκράφιτι μας επιτρέπουν να δούμε υπό νέο πρίσμα τη γεωγραφική ποικιλομορφία και περιπλοκότητα των μεσαιωνικών Προσκυνηματικών διαδρομών στην Ιερουσαλήμ, σε αντιδιαστολή με την αποκλειστικά δυτική προσέγγιση που κυριαρχούσε στις μελέτες μέχρι σήμερα.
Οι εργασίες καταγραφής και ανάλυσης, είναι το αποτέλεσμα της εκτεταμένης συνεργασίας πολλών ακαδημαϊκών φορέων σε Αυστρία, Ισραήλ και Αρμενία. Οι επιγραφές, πολλές από τις οποίες δεν φαίνονται καθαρά, υποβλήθηκαν σε ψηφιακή επεξεργασία στο εργαστήριο της ψηφιακής βιβλιοθήκης “Leon Levy”, των παπύρων της Νεκράς Θάλασσας.
Συνολικά, έχουν εντοπιστεί περίπου 40 επιγραφικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων πέντε εραλδικών ασπίδων. Σχηματίζεται έτσι ένα άνευ προηγουμένου σώμα για την κατανόηση αυτού του ιερού τόπου ως σημείου σύγκλισης πολιτισμών, θρησκειών και προσωπικών διαδρομών κατά τον Μεσαίωνα.
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου