Λόγω της ημέρας, ένας μοιραίος έρωτας: “η πιο φημισμένη ηθοποιός που γνώρισε ποτέ ο κόσμος” και ο "Έλληνας Απόλλωνας"
Κόρη Ολλανδής πόρνης, γεννήθηκε στο Παρίσι, ο πατέρας της για να μην μοιάσει στην μάνα της, την έκλεισε σε εκκλησιαστική σχολή. Αλλά όταν παίζει σε μια θεατρική παράσταση θρησκευτικού περιεχομένου η μικρή Σάρα καταλαβαίνει ότι είναι γεννημένη για το θέατρο. Γράφεται στο Εθνικό Ωδείο του Παρισιού και αριστεύει στην κωμωδία. Ένας πελάτης της μητέρας της, Δούκας και υπουργός Εσωτερικών δίνει την άδειά του να παιχτεί το έργο του Δουμά
«Η κυρία με τις καμέλιες», που είχε απαγορευθεί καθώς η ηρωίδα είναι μια άρρωστη πόρνη, που πεθαίνει στην αγκαλιά του εραστή της. Παίζει την Μαργαρίτα Γκωτιέ, σημειώνει μεγάλη επιτυχία, σταδιακά η καριέρα της απογειώνεται. Γίνεται « το φαινόμενο Σάρα Μπερνάρ» η « θεϊκή Σάρα», η «διασημότερη ηθοποιός του κόσμου», τα μπιζαρίσματα μετά το τέλος κάθε παράστασης κρατούν για περισσότερο από ώρα!Πλούσια πια, χειραφετημένη, ανεξάρτητη γυναίκα έχει όποιον εραστή θέλει, συγκεντρώνει γύρω της ένα κύκλο εκλεκτών ανθρώπων: Δουμάς, Φλομπέρ, Προυστ, Βίκτωρ Ουγκώ, ανάμεσα στους εραστές της ο Βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος Ζ’, οτιδήποτε αφορά εκείνη γίνεται μόδα.
και τότε έρχεται ο κεραυνοβόλος έρωτας. Είναι ο Αριστείδης Δαμαλάς, γνωστός στην παρισινή κοινωνία, ως Ζακ Νταμαλά, πειραιώτης, γόνος πλούσια οικογένειας, με πατέρα τον δήμαρχο της Ερμούπολης και μητέρα την κόρη του δημάρχου Πειραιά. Αυτός 26 ετών, εκείνη ήδη 37, για τον γόη, γυναικά Αριστείδη δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ακόμη κατάκτηση, φημολογείται ότι είχε οδηγήσει τουλάχιστον δύο γυναίκες στην αυτοκτονία.
Ο Αριστείδης αν και διπλωμάτης επιθυμεί να ασχοληθεί με το θέατρο, η Σάρα του κάνει μια πρόταση που δεν μπορεί να αντισταθεί «Θα σε κάνω πρωταγωνιστή, θα γίνουμε θρυλικό ζευγάρι» ο τυχοδιώκτης Αριστείδης δέχεται. Πανευτυχής η Σάρα, διώχνει επί τόπου από τον θίασο τον συμπρωταγωνιστή και έως τότε εραστή της, Φιλίπ Γκαρνιέ και τοποθετεί στη θέση του τον Δαμαλά. Ατζαμής, κακός πάνω στην σκηνή αλλά ποιός να το προσέξει, η Σάρα μονοπωλεί την προσοχή του κοινού, «Δεν είναι έξοχος; και μόνο που τον βλέπεις, καταλαβαίνεις γιατί πεθαίνει η Μαργαρίτα Γκωτιέ» θα πει εκστασιασμένη στον αποσβολωμένο Αλέξανδρο Δουμά που δεν το πιστεύει!.
Αφού η θεϊκή Σάρα αγαπούσε τον Δαμαλά, όλοι οι Παριζιάνοι θα έκαναν το ίδιο, το βαθύ μπλε της γραβάτας που συνήθιζε να φοράει απέκτησε το όνομά του “Damala”, το ίδιο συνέβη και το καπέλο του, ότι φορούσε ο Δαμαλάς οι Παριζιάνοι το έκαναν μόδα με το όνομά του, μόνο και μόνο γιατί τον αγαπούσε η Σάρα Μπερνάρ.
Σάρα και Ζάκ ενώνονται «εις σάρκα μίαν» στον Λονδίνο. Δεν αργούν να έρθουν τα σύννεφα όταν έρχεται στην επιφάνεια η εκρηκτική προσωπικότητα και των δυο. Δημοσιεύματα και σκίτσα αποτυπώνουν την « άρρωστη σχέση» των παθιασμένων συζύγων και τις απόπειρες χειραγώγησης του ενός από τον άλλο. Οι καβγάδες τους είναι δημόσιοι και οι συμφιλιώσεις τους σκανδαλώδεις.
Ο Αριστείδης μυείται στην μορφίνη, κατά άλλους κατέφυγε σε αυτή για την αντιμετώπιση μιας νευροπάθειας. Η εξάρτησή του από τις ουσίες τον δυσκολεύει στην σκηνή, σε μια παράσταση καταρρέει, ένα άλλο βράδυ, ύστερα από μία γερή δόση μορφίνης, την ξεβρακώνει επί σκηνής! «Είδαμε για πρώτη φορά τη Σάρα Μπερνάρ των δύο ημισφαιρίων!» σχολιάζει την επομένη ο γαλλικός Τύπος.
Η τελευταία του εμφάνιση έμελλε να είναι πάλι στο έργο «Κυρία με τας Καμελίας» ; για να κρατηθεί έως το τέλος έκανε 55 ενέσεις σύμφωνα με τις εφημερίδες. Αρκετοί συγγραφείς αρνούνται πλέον να εμπιστευτούν τα έργα τους στη Σάρα, οι παραστάσεις αποτυγχάνουν παταγωδώς, η Σάρα πληρώνει τα χρέη του από τις ουσίες και τον τζόγο
Μόλις αυτός την εγκαταλείπει για 18χρονη ηθοποιό του θιάσου της, η Σάρα καταφέρνει να δώσει οριστικό τέλος στη σχέση τους. Κι ενώ στο Παρίσι, οι εφημερίδες ξεδιπλώνουν την πιπεράτη σχέση με όλες της τις λεπτομέρειες, στην Αθήνα, οι αρθρογράφοι δηλώνουν σχεδόν συγκινημένοι που η «δημοφιλέστερη ηθοποιός του κόσμου» επέλεξε για σύζυγό της τον Έλληνα αριστοκράτη, που “στο πέρασμά του καλλίμορφου Έλληνα στενάζει το σύνολο του γυναικείου πληθυσμού, χωρίς αναφορές στον εθισμό του προκειμένου να μη στιγματιστεί στα μάτια των συμπατριωτών του.
Δεν παίρνουν ποτέ διαζύγιο. Το 1889, ο Αριστείδης θα αφήσει την τελευταία του πνοή από υπερβολική δόση μορφίνης, μόλις 34 χρόνων. Η Σάρα στέλνει τη σορό του στην Ελλάδα. Η κηδεία του γίνεται στην Αγία Ειρήνη της οδού Αιόλου. Καθώς ήταν Κυριακή πλήθος κόσμου ανέμενε εκτός ναού προκειμένου να δει από κοντά για τελευταία φορά τον θρυλικό νεκρό αγαπημένο της Σάρας. Από την Γαλλία είχαν καταφτάσει επτά ανώνυμα στέφανα που περικύκλωσαν το φέρετρο, ποτέ κανένας δεν έμαθε από ποιους κατατέθηκαν.
Το 1893, στην πρώτη περιοδεία της ως χήρα η Σάρα επισκέπτεται την Αθήνα, παίζει στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο στην Πλατεία Κοτζιά, έργο Τσίλλερ χωρητικότητας 1.500 θέσεων και με μια εντυπωσιακή σκηνή, που μπορεί να φιλοξενήσει την απαιτητική παραγωγή της. Αλλά το κόστος των εισιτηρίων σε μια χώρα, που σε λίγους μήνες θα άκουγε «δυστυχώς, επτωχεύσαμεν», δεν άφησε ασυγκίνητο την αθηναϊκό τύπο με καυστικά σχόλια. Επισκέπτεται τον τάφο του αγαπημένου της στο Α Νεκροταφείο.
Η μαρμάρινη πλάκα του μνημείου ήταν φιλοτεχνημένη από την ίδια στο Παρίσι, πάνω σε αυτήν είχε χαράξει το πρόσωπο του Δαμαλά περιβαλλόμενη από στεφάνι, αποτελεί σήμερα το μοναδικό έργο που η Μπερνάρ φιλοτέχνησε με τα ίδια της τα χέρια(φωτο 4, στα σχόλια, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης)
Την επόμενη χρονιά της επίσκεψής της στην Ελλάδα, η Σάρα, με πατημένα πλέον τα 60, γλιστρά και πέφτει από τη σκηνή, το πόδι της τραυματίζεται, παθαίνει γάγγραινα και πρέπει να ακρωτηριαστεί. Αρνείται προσφορά κάποιου θαυμαστή της να αγοράσει το ακρωτηριασμένο πόδι της έναντι του ποσού των 10.000 δολαρίων. Ακόμα και με ξύλινο μέλος, οργώνει τα θέατρα του κόσμου, γίνεται από τις πρώτες που απέκτησαν “αστέρι” στη Λεωφόρο της Δόξας (Walk of Fame) στο Χόλιγουντ.
Στις 20 Απριλίου του 1922 η Σάρα Μπερνάρ, 78 χρόνων καθηλωμένη σε ακινησία επάνω στη σκηνή, θα παίξει στο θέατρο της, στο Παρίσι, για να εισπράξει το θερμότερο τελευταίο χειροκρότημα της ζωής της. Τον επόμενο χρόνο η πρώτη καλλιτέχνης στην ιστορία που περιγράφηκε με τις λέξεις «θεά», «είδωλο» και «ντίβα» θα αναχωρήσει να βρεί τον Αριστείδη της…
η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Η τελευταία ερωμένη του Αριστείδη ήταν έγκυος κι ενώ εκείνος πεθαίνει αγνοώντας ότι θα γίνει πατέρας, η μητέρα του μωρού βάζει το νεογνό σε ένα καλάθι και το αφήνει στην πόρτα της Σάρας με ένα λιτό σημείωμα: μιας και δεν πήρατε ποτέ διαζύγιο, το επιστρέφω στον πατέρα του…
«Πετάξτε το μούλικο στον Σηκουάνα» ουρλιάζει στην υπηρεσία της η Σάρα και το εννοεί! Ο φίλος της, ο Έλληνας διάσημος έμπορος όπλων, Βασίλης Ζαχάρωφ, που είναι παρών, γλυτώνει το παιδί από τον υγρό του τάφο…
Το «μούλικο» μεγαλώνει ένας Έλληνας της ανατολικής Θράκης και γίνεται η Τερέζα Δαμαλά, μια πανέμορφη κοπέλα που ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα και της μητριάς της στην θυελλώδη ερωτική ζωή... ερωμένη του Ίωνα Δραγούμη, ήταν η «Ελληνίδα πριγκίπισσα» που είχε μπει στη ζωή του Ερνεστ Χέμινγουεϊ το 1922 και ήταν ο λόγος που ο σπουδαίος συγγραφέας βρέθηκε στην Ελλάδα.
Την ιστορία της Τερέζας την έκανε μυθιστόρημα ο Φρέντυ Γερμανός, από όπου και η στιχομυθία:
Σάρα: «Να ξέρεις πως ο πατέρας σου αγαπούσε την Ελλάδα. Μπορεί να ήταν ένα εκφυλόμουτρο, αλλά αγαπούσε πολύ τον τόπο του» -
Τερέζα «Κι εσένα σ΄ αγάπησε, Σάρα»-
Σάρα: Για έναν χρόνο! Μόνο για έναν χρόνο ήταν δικός μου. Ενώ εγώ ήμουνα δικιά του σε όλη μου τη ζωή....…το εκφυλόμουτρο …ακόμα και τώρα που είμαι μια κουτσή γριά, λαχταράω πάντα να κάνω έρωτα μαζί του…».!
Από το kataggeilte
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου