Σπάνιες πληροφορίες σχετικά με τελετουργικές ταφές, με μυστηριώδεις δομές 5.200 χρόνων έρχονται στο φως σηματοδοτώντας ακόμα μια σπουδαία ανακάλυψη για την επιστήμη της Αρχαιολογίας και μάλιστα για την Εποχή του Χαλκού.
Οι αρχαιολογικές ανασκαφές στο ύψωμα Küllüoba στην περιοχή του Εσκισεχίρ συνεχίζονται αδιάλειπτα από το 1996. Έχουν φέρει στο φως ευρήματα μιας λατρευτικής, «ταφικής κατασκευής» από την Νεολιθική περίοδο, στην Νοτιοανατολική Ανατολία.
Οι συνεχείς προσπάθειες για την αποκάλυψη της ιστορίας της περιοχής, η οποία είχε κατοίκους
διαρκώς επί 1.250 χρόνια, στη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού, μεταξύ του 3.200 και 1.950 π.Χ. είναι σε εξέλιξη από μια ομάδα 15 επιστημόνων, με επικεφαλής τον καθηγητή Murat Türkteki, καθηγητή στο τμήμα Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Μπιλετσίκ στην Τουρκία. Οι προσπάθειες διεξάγονται με την άδεια της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Μουσείων.Το ύψωμα βρίσκεται σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από το κέντρο της περιοχής. Οι αρχαιολόγοι αναζητούν τα ίχνη της Εποχής του Χαλκού, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, της μητροπολιτικής περιφέρειας του Εσκισεχίρ, της περιφέρειας Odunpazarı, του Εμπορικού και του Βιομηχανικού Επιμελητηρίου του Εσκισεχίρ, καθώς και μιας εταιρείας – χορηγού.
Στη διάρκεια των φετινών ανασκαφών, οι οποίες ξεκίνησαν στα μέσα Ιουλίου, το πιο σημαντικό εύρημα ανακαλύφθηκε σε δομές ηλικίας 5.200 ετών, από την πρώιμη Εποχή του Χαλκού, στη δυτική πλευρά του υψώματος.
Οι ειδικοί ανακάλυψαν ότι, τα σπίτια και τα στοιχεία στο εσωτερικό τους, όπως εστίες, τεφροδόχοι, και σιταποθήκες, αφού είχαν αδειάσει και καθαριστεί τελείως, στη συνέχεια θάφτηκαν κάτω από ένα άγονο χώμα κόκκινου χρώματος, βασικά αποτελούμενο από ασβεστόλιθο. Οι σιταποθήκες, κατασκευασμένες από εύθραυστη λάσπη, διατηρήθηκαν άθικτες κάτω από το έδαφος.
Επίσης, οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν σπονδύλους από πρόβατα και κατσίκια ανάμεσα στις πέτρες που γέμιζαν τις πόρτες και τα παράθυρα, στοιχείο που υποδηλώνει τελετουργικό θυσίας. Όπως εικάζουν, μέρος του τελετουργικού μπορεί να ήταν η ρίψη ενός μαύρου γυαλιστερού κανατιού με «ράμφος», στην επιμελώς καθαρισμένη δομή.
Ένα από τ’ αρχαία ευρήματα που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στην περιοχή Küllüoba, στο Εσκισεχίρ. Φωτογραφία: ΑΑ
Ο αρχαιότερος οικισμός της περιοχής
Ο Türkteki δήλωσε στο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu Agency (AA), ότι η περιοχή που ανασκάφηκε φέτος, ανάγεται στο 3200-3000 π.Χ. και είναι ο αρχαιότερος οικισμός της περιοχής.
Εξηγώντας τις πληροφορίες σχετικά με τα ευρήματα των ταφικών κατασκευών, ο Türkteki δήλωσε: «Ανακαλύψαμε ότι, τα πίσω δωμάτια όλων των κατασκευών είχαν σκόπιμα θαφτεί κάτω από κόκκινο, άγονο έδαφος, διατηρώντας τοίχους έως 2.5 – 3 μέτρα. Κανονικά, στους τύμβους παραμένουν μόνο τα θεμέλια όμως εδώ οι τοίχοι είναι σχεδόν άθικτοι, μέχρι τη στέγη.
Πριν από την ταφή, οι πόρτες και οι χώροι εξαερισμού είχαν σφραγιστεί με πέτρες, θυμίζοντας στοιχείο τελετουργικού. Στις σφραγισμένες περιοχές τοποθετήθηκαν μέρη των θυσιασμένων ζώων και είχε ριφθεί και ένα τελετουργικό αγγείο στην κατασκευή, η οποία ήταν άδεια», εξηγεί.
Η άγνωστη πρακτική και το ανεξήγητο μυστήριο
Ο Türkteki σημείωσε ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μέθοδο η οποία παρατηρείται περιστασιακά σε περιπτώσεις της Νεολιθικής και Χαλκολιθικής περιόδου, στη νοτιοανατολική και κεντρική Ανατολία. «Μέχρι τώρα, δεν ήταν γνωστή άλλη τέτοια πρακτική στην Περίοδο του Χαλκού», επισημαίνει τονίζοντας ότι πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη της αρχαιολογικής κοινότητας.
Ο Türkteki σημείωσε ότι αυτή η μέθοδος είναι ενδιαφέρουσα και έχει παρατηρηθεί περιστασιακά σε παραδείγματα από τη νεολιθική και χαλκολιθική περίοδο στη νοτιοανατολική και κεντρική Ανατολία. «Στην νοτιοανατολική Νεολιθική περίοδο της Ανατολίας, είναι θαμμένες κάποιες ιδιαίτερες κατασκευές που υποδηλώνουν ένα ταφικό τελετουργικό. Αν και η κοινωνική μνήμη εκτείνεται επί χιλιάδες χρόνια, ο σκοπός στην περίπτωση αυτή, μπορεί να ήταν διαφορετικός, δεδομένου του χρονικού κενού των 7.000 χρόνων, ανάμεσα στις δύο περιόδους.
Η πρακτική μοιάζει παρόμοια, όμως ο σκοπός θα μπορούσε να είναι διαφορετικός. Οι δομές που έχουμε βρει είναι οικιστικές και διαθέτουν από δύο δωμάτια η καθεμία. Ενώ υπάρχει μια σαφής τελετουργική άποψη, ο κύριος σκοπός παραμένει ασαφής. Για παράδειγμα, μία και μόνη δομή περιέχει 36 λίτρα χώματος».
«Κάτι τέτοιο, προϋποθέτει μεγάλο εργατικό δυναμικό και συλλογική προσπάθεια. Υπάρχει και μια οργανωτική πτυχή, αλλά για ποιον λόγο έγινε; Υπήρχε κάποια απειλή; Μια γεωλογική απειλή, κάποια κλιματική απειλή, ή άλλου είδους πραγματική απειλή; Η εργασία μας στο θέμα συνεχίζεται», συμπληρώνει.
Ο Türkteki σημείωσε ότι, στα δείγματα των κατασκευών που έχουν ανασκαφεί μέχρι στιγμής, η τοποθέτηση της εστίας, της σιταποθήκης και των χώρων για τα αγγεία αποθήκευσης, ακολουθεί ακριβώς το ίδιο μοτίβο.
Εξήγησε πως, ενώ το κτίριο και η χρήση των σπιτιών παρέμειναν άθικτα, οι πίσω τομείς θάφτηκαν, οι πόρτες έκλεισαν και η ζωή συνεχίστηκε στους μπροστινούς τομείς. «Έως τώρα, έχουμε αναγνωρίσει οκτώ δομές κάτω από το έδαφος. Μπορούμε να πούμε ότι είναι σε κυκλικό άξονα, πολύ κοντά στην επιφάνεια.
Υπάρχουν και ορθογώνιες δομές, οι οποίες είναι τοποθετημένες κάθετα και οριζόντια, αλλά εξακολουθούν να είναι σε κυκλικό άξονα. Όταν ολοκληρώσουμε τον κύκλο αυτό, μπορούμε προκαταρκτικά να πούμε ότι έχουμε να κάνουμε μ’ έναν οικισμό τουλάχιστον 100 μέτρων. Στο στάδιο που βρισκόμαστε, αυτός είναι ο αρχαιότερος οικισμός του υψώματος», εξηγεί.
Ένα από τα δωμάτια που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή Küllüoba στο Εσκισεχίρ (Φωτογραφία: ΑΑ)
Ο Türkteki επεσήμανε ότι η περίοδος 3300-3000 π.Χ. ήταν μια ιδιαίτερη εποχή για την Ανατολία, προσθέτοντας: “Καθώς για πρώτη φορά άρχισαν να εμφανίζονται οικισμοί στις πεδιάδες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, βλέπουμε ότι, κλιματολογικά, αυτήν την περίοδο δημιουργήθηκε ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τη γεωργία.
Οι οικισμοί αυτοί εμφανίστηκαν ξαφνικά και σε μεγάλους αριθμούς. Στο Εσκισεχίρ, για παράδειγμα, ιδρύθηκαν περίπου 200 οικιστικές περιοχές την περίοδο αυτή. Αυτό σημαίνει ότι υπήρξε ραγδαία εισροή πληθυσμού, από διάφορες γύρω περιοχές».
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου