Νέα ανάλυση μιας διπλής ταφής αποκάλυψε ότι ένα ζευγάρι οι σκελετοί των οποίων βρέθηκαν αγκαλιασμένοι, δεν ήταν εραστές, αλλά πιθανώς μητέρα και κόρη που είχαν αγκαλιαστεί. Πριν από αιώνες, δύο άνθρωποι θάφτηκαν με τα μπράτσα τους το ένα περασμένο στο άλλο.
Το ζευγάρι ήταν θαμμένο πάνω από ένα άλογο στην σημερινή Αυστρία. Η μοναδική αυτή ταφή ώθησε τους αρχαιολόγους να σκεφτούν ότι επρόκειτο για ένα παντρεμένο ζευγάρι άνδρα και γυναίκας, από τους
μεσαιωνικούς χρόνους. Αλλά όπως φαίνεται, έπεσαν εντελώς έξω.Μια νέα ανάλυση των λειψάνων δείχνει ότι το ζευγάρι, στην πραγματικότητα, ήταν μητέρα και κόρη που πέθαναν πριν από περίπου 1.800 χρόνια, κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής.
Α) Απεικόνιση της διπλής ταφής, (Β) και (Γ) η θέση τους μέσα στο νεκροταφείο, (Δ) δύο χρυσά μενταγιόν, που βρέθηκαν ως κτερίσματα, (Ε) φωτογραφία των δύο ατόμων και (ΣΤ) τα λείψανα του αλόγου. (Πίστωση εικόνας: Χάρτης: Δεδομένα: Dominik Hagmann: Wels, basemap.at, OpenStreetMap, Natural Earth; (CC-BY 4.0 Deed))
Η πρώτη γενετικά επιβεβαιωμένη ταφή
“Είναι η πρώτη γενετικά επιβεβαιωμένη ταφή μητέρας-κόρης στην Αυστρία κατά τη Ρωμαϊκή εποχή”, ανέφερε η συγγραφέας της μελέτης Sylvia Kirchengast, καθηγήτρια εξελικτικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, στο Live Science. “Διαψεύδουμε επίσης μια μακρόχρονη εσφαλμένη αντίληψη για το είδος των σχέσεων μεταξύ των δύο ατόμων”, είπε.
Το 2004, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα τρία σκελετικά υπολείμματα (δυο άνθρωποι και ένα άλογο) — μαζί με δυο χρυσά μενταγιόν σε σχήμα τροχού και μισοφέγγαρο. Η ανακάλυψη έγινε σε κοιμητήριο στην αρχαία Ρωμαϊκή πόλη Οβιλάβα, γνωστή ως Γουέλς, στην πολιτεία της Άνω Αυστρίας. Το δεξί χέρι του ενός ατόμου βρίσκεται γύρω από τον ώμο του άλλου, υποδεικνύοντας μια στενή κοινωνική και συναισθηματική σύνδεση μεταξύ των δύο ατόμων. Μια αρχική ανάλυση ταξινόμησε την ταφή ως Βαυαρική από τον 6ο έως τον 7ο αιώνα μ.Χ. με βάση το βάθος του τάφου, έναν δυτικοανατολικό προσανατολισμό που παρατηρείται συχνά στις βαυαρικές ταφές και το γεγονός ότι οι Γερμανοί Βαυαροί έζησαν εκεί στις αρχές του 7ου αιώνα.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές επαναξιολόγησαν τα υπολείμματα μέσω ραδιοχρονολόγησης με άνθρακα, ανάλυσης αρχαίου DNA και επιθεώρησης με το μάτι. Βρήκαν ότι τα οστά ανήκαν σε άτομα που είχαν ηλικία θανάτου 20 έως 25 και 40 έως 60 ετών και ζούσαν γύρω στο 200 μ.Χ. όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κυριάρχησε στην περιοχή.
Η απόλυτη ανατροπή έγινε όταν αποδείχθηκε ότι, και οι δύο ανθρώπινοι σκελετοί ήταν θηλυκοί, σύμφωνα με μια ανατομική ανάλυση. Τα αποτελέσματα του DNA επιβεβαίωσαν τη βιολογική γυναικεία υπόστασή τους και έδειξαν ότι ήταν συγγενείς πρώτου βαθμού — δηλαδή είτε ήταν αδελφές είτε μητέρα και κόρη, σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε το Μάιο στο τεύχος του Journal of Archaeological Science: Reports.
Φωτογραφία του αλόγου μετά την ανάσυρση των ανθρώπινων λειψάνων. (Φωτό: City Museum Wels; (CC-BY 4.0 Deed))
Δεν ήταν εραστές, αλλά μάνα και κόρη
Λόγω των αποτελεσμάτων DNA του ζεύγους, της διαφορά της ηλικίας τους και άλλων παραγόντων, οι ερευνητές αποφάνθηκαν ότι τα άτομα ήταν μητέρα και κόρη, με την κόρη να αγκαλιάζει τη μητέρα στον τάφο. “Είναι πολύ απίθανο δύο αδελφές να έχουν διαφορά ηλικίας 20 ετών κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων. Έτσι αισθανθήκαμε ότι είναι πιο πιθανό να είναι ένα ζευγάρι μητέρας-κόρης”, δήλωσε η Kirchengast.
Η ύπαρξη του αλόγου και των χρυσών μενταγιόν, υποδηλώνει έντονα ότι οι γυναίκες ήταν υψηλής κοινωνικής θέσης. Δείχνει επίσης ότι ήταν μη ρωμαϊκές ελίτ. “Απ’ ότι γνωρίζουμε, είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο φαινόμενο οι Ρωμαίοι να θάβονται με άλογα. Δεν ήταν ‘άλογα’,” ανέφερε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Ντομινίκ Χάγκμαν, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, στο Live Science. Υποπτεύθηκε ότι τα δύο αυτά άτομα προέρχονταν από κελτική κουλτούρα που υπήρχε ακόμη κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Στους Κέλτες ήταν πιο συχνές οι ταφές αλόγων με τους ιδιοκτήτες τους.
Υπάρχουν και άλλα σημάδια που δείχνουν ότι οι νεκροί θάβονταν συχνά με τα άλογα. “Αυτό που βρίσκω περίεργο είναι ότι ο παλαιότερος σκελετός δείχνει σημάδια συχνής ιππασίας”, ανέφερε η Kirchengast. “Ίσως και οι δύο γυναίκες να ήταν ενθουσιώδεις ιππείς.”
Φωτογραφία των λειψάνων των δύο ατόμων κατά την ανασκαφή του τάφου (Φωτό: City Museum Wels).
Η Katy Knortz, υποψήφια διδάκτορας στην κλασική τέχνη και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε ότι, αν και η πιθανότητα να είναι και οι δύο γυναίκες αδελφές δεν μπορεί να απορριφθεί με συνοπτικές διαδικασίες, η προστατευτική τοποθέτηση των σκελετών και η μεγάλη διαφορά ηλικίας καθιστά τη σχέση μητέρας-κόρης πιο πιθανή. “Πιστεύω ότι η συλλογιστική που χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό της σχέσης μητέρας-κόρης είναι ορθή, δεδομένης της τυπικής ηλικίας για τις γυναίκες που γεννούν παιδιά κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο”, ανέφερε η Knortz στο Live Science σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Η Annaliza Marzano, καθηγήτρια κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, θεώρησε επίσης ότι η σχέση μητέρας-κόρης ήταν το πιο πιθανό σενάριο. “Λαμβάνοντας υπόψη την εκτιμώμενη διαφορά ηλικίας 15-20 ετών, η επιλογή μητέρας-κόρης είναι η πιθανότερη”, δήλωσε στο Live Science σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου