Λέγεται ότι ο Λένιν έπασχε από σύφιλη.Η επίσημη αιτία του θανάτου του ήταν εγκεφαλική αρτηριοσκλήρωση ή εγκεφαλικό επεισόδιο
ΗΡωσία ήταν πάντα μια πολύ ιδιαίτερη χώρα όσον αφορά τους πολιτικούς της ηγέτες. Ανέκαθεν ο ρώσικος λαός δημιουργούσε πολιτικούς που έμοιαζαν με αναμφισβήτητους αρχηγούς, με μυθικές φιγούρες που τίποτα δεν μοιάζει ικανό να τις ταρακουνήσει από
την εξουσία.Άσχετα αν τελικά πάντα υπάρχει ένας αντικαταστάτης, όπως είναι απόλυτα λογικό, η Ρωσία μοιάζει να το έχει στη φύση της να παράγει εμβληματικές φιγούρες για τα κορυφαία αξιώματά της.
Από την εποχή του Τσάρου μέχρι και σήμερα που ο Πούτιν θυμίζει έναν μεγάλο αυτοκράτορα, στην ιστορία της Ρωσίας υπάρχει πληθώρα από τέτοιους τύπους. Αλλά δεν πρέπει να υπάρχει πιο χαρακτηριστική περσόνα σε αυτή την κατηγορία από τον Βλάντιμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, τον άνθρωπο που έμεινε γνωστός και ως «Λένιν», όπως αναφέρει το menshouse.gr
Λέγεται ότι ο Λένιν έπασχε από σύφιλη. Η επίσημη αιτία του θανάτου του ήταν εγκεφαλική αρτηριοσκλήρωση ή εγκεφαλικό επεισόδιο, αλλά από τους 27 παθολόγους που τον εξέτασαν, μόνο οκτώ υπέγραψαν το συμπέρασμα στην έκθεση νεκροψίας του. Μια μεταθανάτια διάγνωση από δύο ψυχιάτρους και έναν νευρολόγο, που δημοσιεύθηκε σε ευρωπαϊκό περιοδικό νευρολογίας, υποστήριξε ότι ο Λένιν πέθανε από σύφιλη!
Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι η πλέον πιθανή αιτία του θανάτου του ήταν το τραύμα που προκλήθηκε από τη σφαίρα που υπήρχε ακόμα στο λαιμό του μετά την τελευταία απόπειρα δολοφονίας. Το σώμα του Λένιν βαλσαμώθηκε και τοποθετήθηκε σε μόνιμη έκθεση στο Μαυσωλείο του Λένιν στη Μόσχα.
Ο Λένιν δεν ήταν μια τυχαία περίπτωση πολιτικού. Τόσο οι πολυάριθμοι οπαδοί του, που μέχρι και τις μέρες μας συνεχίζουν να δίνουν στα πολιτικά συμπεράσματά του έναν χαρακτήρα αξιώματος, μέχρι και οι εξίσου πολυάριθμοι εχθροί του, αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Λένιν την επιτομή της ιδιοφυΐας. Δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά άλλωστε.
Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με την ρώσικη επανάσταση του 1917 και εκείνος που ανέλαβε τις τύχες της χώρας μετά την επικράτησή της, δεν ήταν απλά ένας ηγέτης που βρέθηκε στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή: τέτοιοι έχουν υπάρξει άπειροι.
Ωστόσο ο Λένιν κρύβει ένα μυστικό. Πριν ταριχευτεί το σώμα του, επιστήμονες άνοιξαν το κρανίο του και αφαίρεσαν τον εγκέφαλο για να τον υποβάλουν σε μικροσκοπική εξέταση. Το σοβιετικό καθεστώς, ήθελε να μάθει τα πάντα για την ιδιοφυΐα του ηγέτη τους.
Ήταν μία έρευνα που προκαλούσε φρίκη στη χήρα του Λένιν, Ναντέζντα Κρούπσκαγια. Όταν εξέπνευσε ο άντρας της, στις 21 Ιανουαρίου του 1924, ικέτεψε να θαφτεί πλάι στον τάφο της πολυαγαπημένης του μητέρας. «Μην χτίσετε κτίρια και μνημεία στο όνομά του» είπε.
Ο Λένιν είχε ένα τρομακτικό κοινωνικό ένστικτο, μπορούσε με φοβερή ακρίβεια να καταλάβει τι ακριβώς διαμορφώνεται ως πλειοψηφούσα άποψη στις τάξεις του λαού και ταυτόχρονα ήξερε τι ακριβώς να κάνει ώστε να εκμεταλλευτεί όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται αυτές τις θελήσεις.
Οι πιο «ψαγμένοι» παρατηρητές του θα βρουν μια ανακολουθία ανάμεσα στα γραπτά του ανά περίοδο. Θα έχουν δίκιο: ο Λένιν άλλαζε απόψεις με χαρακτηριστική ευκολία, υιοθετούσε για πλάκα την θέση που κατά περίπτωση θα τον ευνοούσε.
Όμως ήταν τόσο μεγάλο πολιτικό μυαλό που πάντα παρήγαγε τα τέλεια, τα πιο ακλόνητα επιχειρήματα, χειριζόταν τόσο καλά τις διαφορετικές του θέσεις, που εν τέλει όχι απλά δεν έμεινε στην ιστορία ως «κωλοτούμπας» αλλά, αντίθετα, μια ολόκληρη ιδεολογία δημιουργήθηκε πάνω στις (αντιφατικές του!) θέσεις: ο λενινισμός.
Το 1922 που ο Λένιν πέθανε ο κόσμος δεν ήταν τόσο εξελιγμένος όσο σήμερα για να μπορεί να κατανοεί ότι από ανατομική άποψη το μυαλό μιας ιδιοφυΐας δεν διαφέρει σε τίποτα από το μυαλό όλων των υπόλοιπων ανθρώπων.
Έτσι, έπειτα από μια σειρά διαφωνιών και γραφειοκρατικών διαδικασιών στην πολιτεία της Σοβιετικής Ένωση που με τα χρόνια -και ειδικά μετά τον θάνατο του Λένιν- αποκτούσε όλο και πιο παράλογα χαρακτηριστικά, μια ομάδα επιστημόνων άνοιξε το το κεφάλι του Λένιν αφαιρώντας τον εγκέφαλό του, προκειμένου να τον εξετάσουν μικροσκοπικά και να κατανοήσουν το μεγαλείο του.
Αφού ο εγκέφαλος αφαιρέθηκε, τοποθετήθηκε σε φορμαλδεΰδη και έμεινε ανέγγιχτος για δυο χρόνια. Ο διάσημος Γερμανός νευρολόγος Όσκαρ Φογκτ έφτασε στη Σοβιετική Ένωση με στόχο να αναλάβει να ρίξει φως στη φυσιολογία του εγκεφάλου του πάλαι ποτέ ηγέτη της χώρας.
Το αίμα, τα σωματικά υγρά και τα εσωτερικά όργανα αφαιρέθηκαν λίγο μετά τον εγκέφαλο, στο πλαίσιο της διαδικασίας ταρίχευσης. Το τι απέγινε η καρδιά του, παραμένει μυστήριο ακόμα και σήμερα, Λέγεται ότι μάλλον χάθηκε κάπου στην πορεία των εργασιών...
Μετά την αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων το σώμα βαπτίστηκε μέσα σε διάλυμα γλυκερίνης και οξικού άλατος και παρέμεινε εκεί για πολλές εβδομάδες.
Οι σκούρες - στο χρώμα της μούχλας - κηλίδες που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στο σώμα αφαιρέθηκαν αργότερα με οξικό οξύ και υπεροξείδιο του υδρογόνου.
Ενώ το σώμα υποβλήθηκε σε παρατεταμένη διαδικασία ταρίχευσης ο εγκέφαλος έγινε αντικείμενο εξονυχιστικής εξέτασης.
Ο καθηγητής Φογκτ υποστήριζε από καιρό ότι υπήρχε άμεση σχέση μεταξύ της εγκεφαλικής δομής και της νοητικής λειτουργίας. Εάν η υπόθεση του ήταν σωστή δεν υπήρχε λόγος να μην μπορέσει να χαρτογραφήσει την προέλευση της υποτιθέμενης ιδιοφυΐας του Λένιν. Έκοψε τον εγκέφαλο σε τέσσερα μέρη και καθένα από αυτά το τεμάχισε σε 7.500 λεπτές φέτες για μικροσκοπική ανάλυση. Για το σκοπό αυτό απαιτηθεί και ένας ειδικά κατασκευασμένος κόπτης, παρόμοιος με το σημερινό μηχάνημα κοπής του ζαμπόν.
Κάποιες φέτες χρωματίστηκαν μοβ και μαύρο για τους σκοπούς της μικροσκοπικής εξετάσεις, οι υπόλοιπες έμειναν άθικτες για να μπορέσουμε να τις μελετήσουν οι επόμενες γενιές. Η ομάδα των σοβιετικών επιστημόνων αφιέρωσε χρόνια μελετώντας τις φέτες του εγκεφάλου του Λένιν προσπαθώντας να βγάλει συμπεράσματα.
Τα αποτελέσματα των επιστημονικών αναλύσεων περιλήφθηκαν σε 14 δερματόδετους τόμους, με ανάγλυφο το όνομα του Λένιν στη θέση του τίτλου.
Τα αποτελέσματα συγκεντρώθηκαν σε δεκατέσσερις τόμους, από τους οποίους όμως -ο παραλογισμός συνεχίζεται- δεν δημοσιεύτηκε ποτέ ούτε μια λέξη!
Έπρεπε να φτάσουμε στο 1993, όταν ο Δρ Όλεγκ Αντριάνοφ, εξασφάλισε την άδεια να δημοσιεύσει ένα επιστημονικό κείμενο για τον εγκέφαλο του Λένιν.
Δείτε επίσης: Το διάσημο παιδικό γεύμα που φτιάχτηκε για να αποτρέψει τον aυνανισμό
Αυτό που είπε ο Αντριάνοφ, ότι δηλαδή ο εγκέφαλος του Λένιν ήταν ίδιος με κάθε ανθρώπινο εγκέφαλο δεν προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη στους θαυμαστές του Ρώσου πολιτικού, πόσω μάλλον για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Υπήρξε όμως μια εποχή που ο θρύλος του Λένιν ήταν τόσο σημαντικό να διατηρηθεί, που έπρεπε οι επιστήμονες να αποκρύψουν το γεγονός αυτό. Έπρεπε να φυλαχτεί όσο πιο καλά γινόταν μια τεράστια, αυτονόητη αλήθεια: ο εγκέφαλος του Λένιν ήταν ίδιος με του οποιουδήποτε κοινού θνητού.
Παρά τους θρύλους και τις εικασίες, το γεγονός δεν άλλαζε: ο Λένιν ήταν θνητός!
Από το pentapostagma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου