Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΥΠΑΤΙΑ, ΠΟΥ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ !!!

 του Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου*       

Τον 4ο αιώνα είχε διαμορφωθεί έντονα βίαιο και πολεμικό κλίμα στην Αλεξάνδρεια μεταξύ χριστιανών, Ιουδαίων και Εθνικών. Πρωταγωνιστές της σκηνής, και αντίπαλοι ιδεολογικά, ήσαν ο φιλοεβραίος έπαρχος Ορέστης και ο πατριάρχης Κύριλλος Αλεξανδρείας. Η φιλόσοφος Υπατία υπήρξε πολύ διαβασμένη στους φιλοσοφικούς, μαθηματικούς και αστρονομικούς τομείς της εποχής της και είχε δημιουργήσει ένα πνευματικό κύκλο από μαθητές της, που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Αιγύπτου καθώς και από την

Κωνσταντινούπολη. Η διδασκαλία της βασιζόταν στην πλατωνική φιλοσοφία. Η Υπατία μάλιστα διακρινόταν για την σωφροσύνη, δικαιοσύνη και ειλικρίνειά της, την εγκράτεια και την ταπείνωσή της. Έδειχνε όμως φιλική συμπεριφορά προς τον έπαρχο Ορέστη και αυτό έκανε πολλούς ακόλουθους του πατριάρχη Κύριλλου να δυσανασχετήσουν μαζί της, ενώ το κλίμα διαμορφώθηκε τελικά εχθρικό εναντίον της, αφού κυκλοφορούσαν αρκετές κατηγορίες προς το πρόσωπό της: τόσο ότι εκείνη έφταιγε για την «κόντρα» των 2 ανδρών όσο και για το ότι ήταν μάγισσα και έκανε σατανικές επικλήσεις.

Ποιο ήταν επίσης το μεγάλο πρόβλημα της εποχής; Το εξής: «Οι Ιουδαίοι, έχοντας την απροκάλυπτη στήριξη του έπαρχου Ορέστη, ασκούσαν στυγνή τοκογλυφία απέναντι στους χριστιανούς, οι οποίοι μη δυνάμενοι να ανταποκριθούν στην απόσβεση των δανείων τους, ή των γενικότερων οφειλών τους, κατέληγαν δούλοι και δημεύονταν οι περιουσίες τους. Για το λόγο αυτό οι Ιουδαίοι ήταν περισσότερο επικίνδυνοι για τον Κύριλλο από τους ειδωλολάτρες της εποχής» (βλ. www. pemptousia.gr /2013/06/ o-ag- kirillos-ke-i- filosofos- ipatia-1/).

Η σύγκρουση Ορέστη και Κυρίλλου έφτασε στο τέλος της με την [πολιτική στην ουσία] δολοφονία της Υπατίας, η οποία κατακρεουργήθηκε βάναυσα από κάποιους φανατικούς χριστιανούς {Συμφιλιώθηκαν αμέσως μετά το θάνατό της}. Για να βάλουμε όμως τα πράγματα στην ιστορική τους θέση, ο Κύριλλος Αλεξανδρείας, όπως αναφέρει ο αρχαίος ιστορικός Σωκράτης, δεν είναι αυτουργός του θανάτου της φιλοσόφου Υπατίας, αλλά απλά ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕ για την τύχη της, λόγω της φιλικής της σχέσης με τον φιλοεβραίο ύπαρχο Ορέστη [ήταν τότε όπως προείπαμε πολύ φορτισμένο το κλίμα μεταξύ Ιουδαίων και χριστιανών]. Άλλωστε η Υπατία είχε εκφράσει στον παλαιό της μαθητή, τον περίφημο κληρικό και νεοπλατωνικό Συνέσιο Κυρηναίο (+ 416), ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ [ο Συνέσιος παρουσίασε επιστολή της Υπατίας που εξέφραζε την επιθυμία της να γίνει χριστιανή και μάλιστα θα βαπτιζόταν το Μ. Σάββατο του έτους εκείνου] και ένεκα τούτου ΚΗΡΥΧΘΗΚΕ ΑΓΙΑ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ το Νοέμβριο του 414, με το όνομα ‘ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ’, που σημαίνει «καθαρή» και «πάνσοφος».

 

Ακόμη, ο καθηγητής παιδαγωγικής Κ. Σπετσιέρης ταυτίζει την Υπατία με την εικονιζόμενη στην Μονή της Μεγίστης Λαύρας αγίου Όρους γυναικεία μορφή, που βρίσκεται εκεί ανάμεσα σε 12 φιλοσόφους του αρχαίου κόσμου, αλλά και ο ιστορικός Β. Μυρσιλίδης δηλώνει ότι έλαβε μέρος το 1897 σε εκκλησιαστική γιορτή της Λαοδικείας που τελείτο «ΕΙΣ ΤΙΜΗΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΝ Υπατίας της φιλοσόφου ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΟΣ», ΣΤΙΣ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ.

Τέλος, κατά το Συναξάριο της Κωνσταντινουπόλεως (10ος αι.) και τον Συναξαριστή του αγ. Νικοδήμου, υπήρχε στο Βόσπορο, και κοντά στη Μονή της οσίας Ματρώνης, ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΥΠΑΤΙΑΣ, που εξηγείται λόγω της τιμής που απέδωσε η Εκκλησία και ο λαός προς το πρόσωπό της ως μάρτυρος.

Η ΜΟΡΦΗ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ -ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ- ΥΠΑΤΙΑΣ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΦΗΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ !!!

Δείτε επίσης: Η Θεία Χάρις (Διήγημα)

Βοηθήματα:

1.«Παγανιστικός Ελληνισμός, ή Ελληνορθοδοξία;», του Γ. Μεταλληνού, εκδ. Αρμός, 2003

2.«Εικόνες Ελλήνων Φιλοσόφων εις Εκκλησίας», Κων. Σπετσιέρη, Αθ. 1964

3.”Βιογραφία της φιλοσόφου Ελληνίδος Υπατίας”, Βασιλ. Μυρσιλίδου, Αθ. 1926

4.”Υπατία η Αλεξανδρινή”, DZIELSKA MARIA, εκδ. Ενάλιος, 1997

5.«Η αντορθόδοξη Νεοειδωλολατρία και το χρέος των Ορθοδόξων απέναντί της», π. Γ. Μεταλληνού, (στο «Ορθοδοξία και Παιδεία», τ. 1, Δεκ. 2002)

6.”Ελληνοκεντρικός πολυθεϊσμός, ή Ελληνοχριστιανισμός;”, Μιχαήλ Χούλη, Ερμούπολη, 2003

Εικόνα: agiosbios.gr

Από το ksipnistere