Είναι γνωστό ότι ο θεός του πολέμου, o Άρης, ήταν κομματάκι βλαμμένος, αλλά υπάρχει μία και μοναδική φορά που η μυθολογία του δίνει κάθε δίκαιο και πρέπει να τα λέμε και αυτά κυρίες και κύριοι.
Όλα ξεκίνησαν όταν μια ηλιόλουστη μέρα, χωρίς κουτσομπολιά και μηχανορραφίες των θεών έγινε το ανήκουστο. Ο θεός του πολέμου στρίμωξε σε μια γωνιά τον Χαλιρρόθιο, τον γιο του Ποσειδώνα και του πήρε το σκαλπ. Τον μακέλεψε ρε παιδί μου.
Ξεχύθηκαν οι κουτσομπόλες νύμφες που το στόμα τους τρέχει σαν
νεράκι να διαδώσουν τα μαντάτα και έγινε σούσουρο παντού, γιατί ήταν γνωστό ότι ο Αρούκος ήταν λίγο νευρικός να το πω, λίγο στεκόταν με zanax από τον πολύ θυμό να το πω; E το αγόρι ήταν σκληρό και αιμοβόρικο και γενικά είχε σφάξει κόσμο και ντουνιά.Να σου και ο Ποσειδώνας να εμφανίζεται στον Όλυμπο έξαλλος και να λέει ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα ξεμείνει από απογόνους ο χριστιανός και ότι ζητάει άμεσα την παραδειγματική τιμωρία του δράστη.
Ε δεν ήθελε και πολύ ο Δίας που πότε του δεν τον χώνεψε τον Άρη και συγκάλεσε συμβούλιο κοντά σε ένα ρέμα κάτω από την αθηναϊκή ακρόπολη, όπου είχε γίνει και το έγκλημα.
Μαζεύτηκε κόσμος και ντουνιάς να παρακολουθήσουν τη δίκη. Άλλοι με πραγματικό ενδιαφέρον, άλλοι για το μπούγιο, ενώ ο θεός του πολέμου στάθηκε απέναντι στο δικαστήριο.
Στο μεταξύ τότε δικηγόροι δεν υπήρχαν για να προσλάβει ο κατηγορούμενος θεός έναν Λυκουρέζο ρε παιδί μου, οπότε ο δράστης κατέθεσε από μόνος του. Την ίδια στιγμή έξω από το δικαστήριο χαμός! Κανάλια, δημοσιογράφοι και η Έριδα μαρκίζα να ετοιμάζει την πένα της σαν άλλη Τατιάνα Στεφανίδου.
Έλα όμως που ο θεός του πολέμου τους τάπωσε όλους γιατί αποκάλυψε τη μεγάλη αλήθεια. Ο Χαλιρρόθιος σαν γόνος καλής οικογένειας της εποχής ήταν τέρμα κακομαθημένος και είχε αρπάξει την κόρη του Άρη, την Αλκίππη και προσπάθησε να την βιάσει. Τελευταία στιγμή ο έρμος πατέρας τον είδε, έκανε ένα τηλεφωνάκι στον Άδη ότι του στέλνει πεσκέσι έναν γιο του Ποσειδώνα και τον σκότωσε, ελευθερώνοντας την άτυχη κόρη του.
“Αθώος! Αθώος!” φώναζε ο κόσμος! “Αθώος! Αθώος!” φώναξε και το κατηγορητήριο και ο Αρούλης έφυγε με χειροκροτήματα.
Από εκείνο το πρώτο δικαστήριο πήρε το όνομα του και ο Άρειος Πάγος, που πραγματικά θα έπρεπε να ονομαστεί Κολυμπήθρα του Σιλωάμ, αφού μόνο με ένα θαύμα θα γλύτωνε ο θεός του πολέμου.
Δείτε επίσης: ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (57η συνέχεια, Το κάρφωμα στον Μάρκο)
Από το ksipnistere
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου