Του Ηλία Σιαμέλα –
18 του Ιούλη. Ντάλα καλοκαίρι, η θερμοκρασία γύρω στο 37, και να σου δύο τυπάδες, ίδιοι με ληστάδες, όπως θα έλεγε κι ο Λασκαράτος, έρχονται στο σπίτι μου, και μου ανακοινώνουν ότι είναι από τη ΔΕΔΔΗΕ, κι ότι έχουν εντολή να διακόψουν την παροχή του ρεύματος!. Έτσι λοιπόν χωρίς πολλά, πολλά, πήγαν προς τον μετρητή και με τους κόφτες και τις τανάλιες τους διέκοψαν το ρεύμα.
Τους ζήτησα να μου πουν για ποιο λόγο το έκαναν αυτό, αφού πληρώνω κανονικά τους λογαριασμούς μου, και μάλιστα πριν την λήξη τους, κι αυτοί μου απάντησαν ότι
δουλειά τους είναι να διακόψουν το ρεύμα, γιατί είχαν αυτή την εντολή από τα κεντρικά! Τα υπόλοιπα θα μπορούσα να τα βρω με τους αρμόδιους!Τελικά μετά από πολύωρη αντιδικία και αφού τους απείλησα ότι θα τους σύρω στα δικαστήρια, μου επέτρεψαν να τηλεφωνήσω πρώτα στο 8009001000, όπου η αρμόδια υπάλληλος, αν και της εξήγησα τι συνέβαινε, συνέστησε στους Δεδδηέδες, να με αγνοήσουν και να προχωρήσουν στη διακοπή, αφού είχαν τέτοια εντολή, αλλά καλό θα ήταν, είπε, να πάρουμε και το 8004004000. Εκεί η υπάλληλος μας δήλωσε ότι το… Computer είχε κάνει λάθος!!! Έτσι λοιπόν έπιασαν πάλι τις Τανάλιες τους κι άρχισαν το έργο της επανασύνδεσης. Αφού τέλειωσαν, χωρίς να πουν , έστω μια κάποια συγγνώμη, πήραν μαζί τους την απελέκητη μορφή τους, τη στείρα νοημοσύνη τους, την κραυγαλέα απανθρωπιά τους, μπήκαν στο όχημα που έγραφε με πελώρια γράμματα ΔΕΔΔΗΕ, και αποχώρησαν.
Είναι αυτή η αόμματη θηριωδία του σύγχρονου ανθρώπου, που δεν αντιπαλεύεται με τίποτα. Απέναντί τους είχαν έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να είναι πατέρας τους, ακόμη και παππούς τους. Που ακόμη κι αν δεν είχε πληρώσει τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, θα έπρεπε να τον σεβαστούν και να δουν τα πράγματα στην ανθρώπινή τους διάσταση. Ότι δεν κόβεις εύκολα το ρεύμα, εν μέσω καύσωνα, σε έναν ηλικιωμένο.
Που δεν ξέρεις, ούτε ρωτάς για τις ανάγκες του. Είναι αυτή η φάρα που περνάει πάνω στους βάλτους της ζωής σαν ένα κουνούπι, που το μόνο που καταλαβαίνει, και υπακούει, είναι το ένστικτο του για επιβίωση δική του, και τίποτα άλλο. Η κόλαση δεν είναι στην άλλη ζωή. Είναι ήδη εδώ. Τη βλέπουμε, την αναπνέουμε, τη ζούμε.
Καμιά ιδέα, καμιά πρόταση ομορφιάς πλέον δεν γεννιέται, μόνο φασισμός, τρέλα, βαρβαρότητα, και φτηνή ιδιοτέλεια. Δεν υπάρχει πλέον ούτε μια νησίδα πολιτισμού, που να σου επιτρέπει λίγο ν’ αναπνεύσεις. Διακρίνω μόνο μια υποβόσκουσα μαστροπεία, ένα διαπολιτικό όργιο εκφασισμού κάθε Αρχής, κάθε Οργανισμού και κάθε Κέντρου και Παράκεντρου της άθλιας εξουσίας.
Ένα όργιο που εξαπλώνεται και επεκτείνεται σαν κατακυριευτικός μύκητας, πάνω στο σώμα της άμοιρης κοινωνίας μας. Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Επειδή με κέντρισε η δική μου περίπτωση; Όχι! Αύριο θα έρχεται στο σπίτι σου ο ανέκφραστος μπάτσος και θα σε συλλαμβάνει, υποτίθεται για κάποιο κακούργημα, θα σε τραβάνε στο τμήμα, κι εκεί θα σου λένε ότι έγινε λάθος απ’ τα Computers, και ούτε γάτα, ούτε η ζημιά! Είναι το ατράνταχτο τεχνολογικό άλλοθι της μελλοντικής τρομοκρατίας. Μιας τρομοκρατίας που πλέον έχει ψηφιοποιηθεί, έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, και δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή.
Δείτε επίσης: Ανοικτές πληγές 1
Αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Ασκείται ήδη με επιτυχία σε ολόκληρο τον πλανήτη, πότε με τις πανδημίες, πότε με τις φωτιές, και πότε με την «κλιματική αλλαγή», και τα άλλα τερτίπια της παγκοσμιοποιημένης Δολοφονικής Οργάνωσης του Σβαμπ. Μια λέξη. Μια λέξη… Δε βρίσκω μια λέξη που να εκπέμπει λίγο φως, που μ’ αυτήν να τελειώσω αυτό το καταθλιπτικό κείμενο.
Τελικά, είναι το αύριο αυτό; Είναι το σήμερα; Είναι ο μαύρος καπνός απ’ τις φωτιές, από τα σπίτια, κι από τις ψυχές μας που καίγονται; Είναι οι κεκαυμένες στάσεις προς τον παγκοσμιοποιημένο νέο Γολγοθά; Είναι μόνο ο εκνευρισμός και η απόγνωση; Τι είναι τέλος πάντων αυτό που ζούμε; Μπορεί κάποιος να μου πει;;;
ηλιας σιαμελας
Από το ksipnistere
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου