Η κόρη η Αμυγδαλιά

Η Αμυγδαλιά ήταν μια όμορφη κόρη και κατοικούσε σ΄ ένα μεγάλο πύργο.

Η μητέρα της την είχε μονάκριβη, τη λάτρευε τόσο πολύ και δεν την άφηνε το χειμώνα να βγει έξω ούτε μια φορά, για να μην κρυώσει.

Έτσι, η Αμυγδαλιά καθόταν τις χειμωνιάτικες μέρες πίσω από το τζάμι του παραθύρου της, μέσα στη ζεστασιά του δωματίου της και από εκεί έβλεπε τη βροχή να πέφτει, τον άνεμο να λυσσομανάει και πολλές φορές να

ξεριζώνει τα δέντρα, το χιόνι να στροβιλίζεται και να ντύνει κάτασπρη τη γη.

Μια μέρα ο Βοριάς, ο πιο ψυχρός από τους ανέμους που φυσάνε στη γη, έτυχε να περάσει έξω από τον πύργο, είδε την Αμυγδαλιά πίσω από το παράθυρό της, τον θάμπωσε τόσο πολύ η ομορφιά της, την αγάπησε κι έβαλε σκοπό να την παντρευτεί.

Αλλά…ποια κοπέλα θα δεχόταν να παντρευτεί τον άνεμο;

Έτσι ο Βοριάς αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο.

Μεταμορφώθηκε λοιπόν σ΄ ένα ωραίο παλικάρι σ΄ έναν ιππότη και μια μέρα στάθηκε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς.

Η όμορφη κόρη θαμπώθηκε κι αυτή από την ομορφιά του παλικαριού και δεν άργησε να τον αγαπήσει.

-Γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρό σου να σε δω από κοντά; τη ρώτησε μια μέρα ο Βοριάς.

-Δεν μπορώ, του απάντησε η Αμυγδαλιά.

Όσο κρατάει ο χειμώνας η μητέρα μου δε μ΄ αφήνει να βγω από το δωμάτιό μου.

Θα πρέπει να περιμένεις να έρθει το καλοκαίρι.

-Το καλοκαίρι δεν περνώ από αυτά τα μέρη , της είπε ο Βοριάς.

Ετσι λοιπόν, η Αμυγδαλιά, για να μην χάσει τον έρωτας της, δεν άκουσε τη συμβουλή της μητέρας της και μια μέρα που εκείνη έλειπε από τον πύργο ντύθηκε στα λευκά, σα νύφη, άνοιξε την πόρτα κι έτρεξε να συναντήσει τον ιππότη της και να φύγει μαζί του…

 

Ο Βοριάς την έσφιξε στην αγκαλιά του μα…ήταν τόσο παγωμένος και η Αμυγδαλιά ήταν τόσο άμαθη στο κρύο.

Έτσι, δεν άργησε να παγώσει το σώμα της, να παγώσει η καρδιά της και να ξεψυχήσει…

Από τότε, ακόμα και μέσα στο βαρύ χειμώνα , η αμυγδαλιά βιάζεται ν΄ ανθίσει.

Δείτε επίσης: Τσουχτερό κρύο προβλέπουν τα μερομήνια για τον Μάρτιο

Τα λευκά της λουλούδια μοιάζουν με νυφικό πέπλο.

Βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά και να τον παντρευτεί.

Κι εκείνος, παγώνει και μαραίνει χωρίς να το θέλει τα λουλούδια της…

Από το trelogiannis