Στα νότια του Καυκάσου και του Εύξεινου Πόντου, κοντά στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, βρίσκεται η μικρή Δημοκρατία της Αρμενίας. Μέχρι και τη δεκαετία του 1930, ελάχιστοι είχαν τολμήσει να εξερευνήσουν τα εδάφη της λόγω του ανώμαλου εδάφους, της έλλειψης οδών και του πρωτόγονου ενστίκτου των τοπικών αιμοχαρών φυλών.
Όμως, ο Άγγλος εξερευνητής Carveth Wells κατόρθωσε να διεισδύσει στη μυστηριώδη τούτη χώρα, να μελετήσει τα παλαιά μνημεία και τα
μοναστήρια της και να ανέλθει μέχρι και στην κορυφή του Όρους Αραράτ, όπου βρισκόταν το περίφημο μοναστήρι, το οποίο θεωρείται η κοιτίδα του κόσμου και η προαιώνια εθνική εστία όλων των Αρμενίων.
Πράγματι, οι τοπικές παραδόσεις επιμένουν ότι η χώρα αυτή υπήρξε το λίκνο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Δείχνουν ακόμη και την τοποθεσία του επίγειου παραδείσου, αλλά και τη λίμνη στην οποία αποσύρθηκαν τα ύδατα μετά τον βιβλικό Κατακλυσμό.
Οι Αρμένιοι ισχυρίζονταν ότι ήταν οι απόγονοι του Ιάφεθ, του τριτότοκου υιού του Νώε, ο οποίος, σύμφωνα με τη Βίβλο, προσάραξε με την Κιβωτό του ακριβώς στην κορυφή του Όρους Αραράτ. Εκεί χτίστηκε τότε η μικρή πόλη Εκιαζήμ, στην οποία ανήκει ο τίτλος της αρχαιότερης πόλης του κόσμου.
Πάνω στο ψηλότερο στέμμα του βουνού, χτίστηκε και το Μοναστήρι του Αγίου Ιακώβου (Saint Hakob of Akori Monastery), όπου σύμφωνα με την παράδοση, φυλασσόταν κι ένα τεμάχιο ξύλου από την Κιβωτό του Νώε.
Άλλωστε, η παράδοση αυτή ήταν γνωστή και στους Βυζαντινούς. Ο Ευσέβιος της Καισαρείας ανέφερε ότι «πάνω στο Όρος Αραράτ είχε καθίσει η Κιβωτός, της οποίας λείψανα παραμένουν στην Αρμενία».
Μα, δεν είναι μόνο το απομεινάρι της Κιβωτού, ένα από τα πρώτα κειμήλια της χριστιανικής πίστης, που φέρεται να υπάρχει στη χώρα αυτή. Στο οροπέδιο του Αραράτ κείτεται μια άλλη πολίχνη, που ονομάζεται Μιτζχέτ.
Εκεί, κατά τους βιβλικούς χρόνους, ήταν ένας πραγματικός φυσικός παράδεισος, αλλά σήμερα τη θέση της έχουν πάρει απότομοι γκρεμοί, έλη και ελάχιστες φυτείες. Στο μέσον της πολίχνης βρισκόταν η πανάρχαια εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων, μέσα στην οποία φυλασσόταν ένα ιμάτιο. Η αρμενική παράδοση επέμενε πως το ιμάτιο αυτό ήταν το αυθεντικό ρούχο που φορούσε ο Ιησούς, κατά τη μαρτυρική ανάβασή του στον Γολγοθά.
Η ύπαρξη αυτού του πάνσεπτου ιματίου εξηγούνταν ως εξής: οι Ρωμαίοι στρατιώτες, όπως έλεγε το Ευαγγέλιο, έπαιξαν στους κύβους (τυχερό παιχνίδι) το ποιος θα κέρδιζε το ρούχο του Ιησού. Ένας Εβραίος, κατόπιν, το αγόρασε από εκείνον που το κέρδισε και το έφερε στον τόπο του, ο οποίος ήταν η αρμενική πόλη Μιτζχέτ.
Όταν κάποτε πέθανε η αδερφή του Εβραίου, κάλυψε με το ιμάτιο αυτό τη σορό της. Μετά από πολλά χρόνια, άνοιξαν τον τάφο της Σιδονίας, όπως λεγόταν η γυναίκα, και ανακάλυψαν το ιμάτιο ανέπαφο. Έκτοτε, λέγει η αρμενική παράδοση, το ιερό ύφασμα φυλασσόταν στη χριστιανική εκκλησία, που είχε χτιστεί ακριβώς για αυτόν τον λόγο.
Αλλά υπάρχει και άλλο ακόμη πολύτιμο κειμήλιο του Χριστιανισμού. Ο Επίσκοπος Μεσρόπ της πόλης Εκιαζήμ διατηρούσε με μεγάλη ευλάβεια, μέσα σε μια πανάρχαια πρωτοχριστιανική κρύπτη, τη Λόγχη με την οποία εκεντήθη ο Χριστός επάνω στον Σταυρό του Μαρτυρίου.
Τα ιερά αυτά κειμήλια, για τα οποία η παπική Ρώμη έκανε άλλοτε τα πάντα για να τα αποκτήσει και να τα μεταφέρει πίσω στην Ιταλία, προστατεύονται εδώ και αιώνες με αυταπάρνηση από τους Αρμενίους, οι οποίοι ήταν αποφασισμένοι να θυσιάσουν και τις ζωές τους, προκειμένου να τα διατηρήσουν στη χώρα τους.
Μέσα στο Μοναστήρι του Εριβάν, ο Άγγλος Carveth Wells ανακάλυψε έναν θαυμάσιο μεγάλο ζωγραφικό πίνακα, που ανήκε στο περίφημο Φλαμανδό ζωγράφο της Αναγέννησης Ρούμπενς.
Το πώς βρέθηκε αυτός ο μεγαλειώδης πίνακας στο απομονωμένο οροπέδιο του Καυκάσου παραμένει ένα αληθινό μυστήριο!
Μα, ο τολμηρός εξερευνητής ανακάλυψε κάτι ακόμα πιο συγκλονιστικό. Σε μια απόμερη γωνιά της Αρμενίας υπήρχαν τρία χωριά, των οποίων οι κάτοικοι διέφεραν εντελώς από τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους και στον φυλετικό τύπο και στη γλώσσα και στην ενδυμασία. Εμφανισιακά, έμοιαζαν με τους Ευρωπαίους, αλλά ο οπλισμός τους ήταν ίδιος με των μεσαιωνικών Σταυροφόρων και μιλούσαν ένα γλωσσικό ιδίωμα που έμοιαζε καταπληκτικά με την αγγλική γλώσσα!
Δε χωρούσε καμία αμφιβολία ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν απόγονοι των Σταυροφόρων της εποχής του Βασιλιά των Άγγλων, Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου.
Το μυστήριο των λειψάνων του Χριστιανισμού στο Όρος Αραράτ παραμένει.
Πώς, λοιπόν, έφτασαν πριν από περίπου μια χιλιετηρίδα οι Ευρωπαίοι αυτοί μέχρι τον Καύκασο;
Γιατί εγκαταστάθηκαν σε εκείνα τα απάτητα μέρη; Πώς κατόρθωσαν να διατηρηθούν μέχρι σήμερα;
Ιδού ένα μεγάλο ιστορικό πρόβλημα, το οποίο απασχολούσε και εξακολουθεί να ταλανίζει τους ερευνητές.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 01/12/1933…
Από το diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου